Walkers4Walkers.nl

Ook nu ben ik erg vroeg uit de veren. Ik wil wederom optijd starten, en niet zoals andere jaren pas een hlf uur later. Het is wel al erg druk bij de start, ik denk dat iedereen vanwege het warme weer vroeg wilt starten. Ik heb op het weerbericht gezien dat het vanaf twee uur vies benauwd gaat worden en ook pas vanaf 12u echt warm en dan hoop ik de meeste kilometers al gelopen te hebben. Gister schijnt er een probleem te zijn geweest bij veel wandelaars dat de startscanner het niet deed, dit is niets nieuws want dit gebeurt elk jaar. Je moet ook zelf in de gaten houden dat hij piept (Het verschil is echt te horen! en of het nummer op de scanner verspringt. Alleen dit jaar stond het uitgebreid op social media en dan reageren mensen toch wat anders dan anders. Zo ook een mevrouw naast me in de rij: Ze zet een grote mond op tegen de mevrouw die aan het scannen is. Deze scanmevrouw blijft heel rustig en vraagt of ze ook een kaart voor een vroege start heeft en anders weer achtraan in de rij mag aansluiten. Ik wacht het vervolg niet af wan tik heb net mijn scan gehad en ga oppad voor het eerste saaie deel. Dit gedeelte mogen we nog 3x lopen en zo boeiend is het niet. Maar soms heb je saaie stukken nodig om naar iets leuks te gaan, zo ook nu.

Mijn koffiepost is vroeg vandaag, toch ga ik even zitten. Helaas is er 1 uitvaller bij Blaren voor Afrika, waarschijnlijk zal ik hem nu verder tegenkomen op de koffiepost de overige twee dagen. na een korte rust ga ik verder naar het gezellige Alverna. Aan het einde van het dorpje voel ik me niet zo lekker. Ik voel me slap, duizelig/misselijk kortom, niet lekker. Ik heb genoeg gegeten en gedronken en weet dat mijn tweede post in de buurt is en besluit daar wat langer te gaan zitten. helaas zitten er nieuwelingen op de post en hebben zij het erg gezellig met elkaar en de wandelaars onderweg en hebben ze niet door dat ik me niet fijn voel. Sowieso vinden ze het maar raar dat ik me bij hun meld, terwijl ik niet op de lijst sta (Maar wel een button om naar binnen te mogen heb) en erg vriendelijk reageren ze niet op mijn uitleg. Bovendien voel ik me ook niet lekker genoeg om alles uit te leggen. Omdat ik me totaal niet welkom voel ga ik snel weer weg en merk dat ik me nog slechter voel.Ook mijn hart steekt een beetje.. Ben ik dan nu al op punt uitgekomen waar ik voor vreesde? Moet ik nu al de keuze maken tot hoever ik het nog probeer? De moed zakt me in de schoenen en dan maak ik het besluit om het in ieder geval tot de oase te proberen. Dat is volgens mij nog zo'n 6km. Ook wil ik naar een toilet, even checken wat mijn hartslag doet en mijn darmen rommelen al de hele dag. Op dat punt kom ik Larissa tegen. Ik vertel haar dat ik langzaam loop en weinig praat en zij weet meteen hoelaat het is en sleept me een paar kilometers mee. Ook zij wil nodig naar een toilet en ik weet waar ze horen te staan. Eenmaal daar doet mijn apparaatje het weer en zie ik dat mijn hartslag in orde is. Dat is dus niet het probleem dat ik me niet lekker voel. Op het toilet laat ik het een en ander achter waardoor ik me een stuk opgeluchter voel. Dan nog een rolletje dextrosnoepjes erin en ik kan weer verder. Nu komen er ook allerlei smsjes binnen van mensen die wakker zijn geworden. Ze moesten eens weten hoe welkom ze nu zijn! Ik voel me meteen een heel stuk beter al ben ik Larissa kwijt geraakt. Door het gezellige Wijchen waar het ook heerlijk rustig met wandelaars is geniet ik weer even helemaal. Ik pak het Wijchense appeltje aan en kijk uit naar de oase met pannenkoek. Het komt eerder dan verwacht en als ik op mijn telefoon kijk hoelaat het is schrik ik bijna. Het is veeeeel vroeger dan ik had verwacht! En ik hoef nog maar 15km! Bij de oase zie ik Larissa weer en we zullen elkaar nog vaker tegenkomen vandaag. Na een langere rust doe ik het rustig aan want het begint flink warm te worden. Ik heb nu nog keuze uit vele rusten en zal van de meeste gebruik maken. Allereerst de KWBN. Ik zie alleen een rolletje snoep bij de uitgang, en een paar lange rijen, vermoedelijk voor het toilet. Later blijkt dat 1 lange rij voor een flesje sap was. Ach, ik heb nog zat bij me en ga snel opweg naar de volgende post. Onderweg wordt er van alles uitgedeeld door Campina: Appels, gekookte eieren en ik wist uit ervaring dat er ook ergens yoghurt of vla moest staan. Precies toen ik langsliep was het dienblad met vla weer gevuld en kon er nog net 1 afpakken. Wat een mazzel. Lekker verkoelend! De volgende rust was bij Gerrit, ALA DR. Pain. Een kennis van me zou daar in de tent staan omdat hij zelf helaas nog steeds niet lang genoeg kan lopen voor een 4daasge (We hadden tijdens de KM van Cuijk gezegd dat we beide aan de start zouden verschijnen, helaas kwam de start toch nog te vroeg voor hem..) En wie lag er op de pijnbank bij Gerrit? Larissa! Ik blijf hier niet lang staan want de volgende rust is niet ver meer. Ik zeg iedereen gedag en ga het gezellige Beuningen in, waar ik dit jaar vollop van kon genieten. Dat is wel eens anders geweest! Ik mis wel de bekende zanger in zijn witte pak, niet wetende dat ik hem op een andere dag op een andere plek zal zien en deze foto nu over heel internet zweeft... Nog steeds voelde ik me niet zo moe als anders, al krijg ik het wel zwaarder: Het is erg warm, zodra ik mijn handdoekje nat/vochtig maak en daarmee het zweet van mijn voorhoofd veeg krijg ik last van hartkloppingen, en er zijn weer veel mensen die de wandelaars voor de lol natspuiten met van alles en nog wat zonder het te vragen. Dat lijkt een neiuw spel te worden: Wandelaartje natspuiten! Leuk voor veel wandelaars, maar je kan er ook van tegen de vlakte gaan vanwege te snelle afkoeling en als hartpatient kan ik er zelfs een hartstilstand van krijgen. Makkelijker en sneller dan je denkt! ik probeer het dus zoveel mogelijk te ontwijken maar helemaal lekker gaat dat niet. Het is nog steeds wel rustiger dan anders op het parcours, maar je kan niet zomaar opzij springen. (Al denken sommige mensen daar heel anders over..)

na Beuningen is daar dan de laatste post van Blaren voor Afrika waar ik weer vertroeteld wordt. Vanaf hier is het nog 7km meen ik. We gaan nu via een andere route na de sluizen van Weurt en van mij mag dat er volgend jaar wel uitgehaald worden. Wat een saai stuk! Ik was blij toen we weer wat meer in de bewoonde wereld kwamen. Zoals op zoveel plekken word er ook hier door de bewoners water uitgedeelt en ik zag nog precies 1 bekertje ranja tussen de bekertjes water. Die was voor mij! Weer mazzel! Even later zag ik Sabine zitten met bakken vol lekkere snoepjes en wie zag ik daar? jawel, weer Larissa! Het laatste stukjebesluiten we samen te lopen, ookal ligt haar tempo hoger dan die van mij. Via de Waalkade komen we op de " beruchte weg omhoog" naar het centrum toe en vandaag is die weg me te hoog. Ik zeg Larissa gedag en ga langzamer lopen en bovenop moet ik even uitpuffen. Dit vind mijn hart niet zo prettig. Langzaam laat ik mijn hartslag weer op een normaal ritme komen en toen reste mij het laaste stukje nog door het gezellige centrum. En gezellig is het! Natuurlijk moest ik zoals altijd even wachten tot ik de Oranjesingel mocht oversteken, das iedere 4daagse hetzelfde maar daarna is het toch echt klaar voor vandaag! Precies optijd ben ik binnen, want idd ging de zon nu weg en wordt het erg drukkend buiten. ik voel me minder fit dan gister, maar heb nog steeds geen spierpijn en ook de blaartjes mogen geen naam hebben. dat is ook wel eens veeeeel slechter geweest. Wel had ik het vandaag af en toe wat zwaarder dan gister. En na het wandelen leek ik een soort spierpijn bij mijn hart te hebben wat bijna de hele middag en avond met tussenpozen heeft geduurt. ik besloot om het even aan te kijken voor morgen, dan komen de heuveltjes en dat wordt dit jaar ook erg zwaar. Dat ga ik niet redden als ik dan nog die spierpijn voel. Hopelijk doet een lange nachtrust wonderen...


Wordt vervolgd, maar niet vandaag,

Leuk om al die verslage hier te lezen . Ik krijg weer zin om te starten...

Leuke verslagen Angelique!

Ook ik had op dag 3 en dag 4 last van hartkloppingen en had daardoor steeds vaker rust (de laatste 15 km zo'n beetje om de 2-3 km gaan zitten) nodig om de hartkloppingen te laten zakken. Een naar gevoel, maar gelukkig weet ik dat er bij mij verder geen hartafwijking is. Ik kan me voorstellen dat jij er erg mee bezig was, vooral ook omdat het bij sommige wandeltochten in de voorbereiding mis ging. Goed gedaan, lekker in een rustiger tempo en op een kortere afstand!

Een mooi verslag Angelique en nog mooier dat het goed gegaan is, al was het zwaar.

Ik voel weer helemaal hoe het was vorig jaar, die tweede dag. Wat mij betreft de zwaarste van de vier, maar het is je weer gelukt. Leuk om te lezen!

Ik ben blij dat ik je af en toe kon helpen. je hebt het uiteindelijk gewoon goed gedaan he kanjer.

Ik was wel blij met jouw aanwezigheid hoor! Jij bent ook een topper!

En bedankt voor de lieve reacties. Hoop vandaag de twee overige verslagen te maken.

Ook dit verslag gelezen. Ik snap heel goed dat je soms bezorgd kunt zijn vanwege je hart en dat je het dan wat rustiger aan wilt doen. Heel verstandig!

Wat in het vat zit, verzuurt niet. Hierbij mijn verslag van dag 2:

https://wandelenenmeer.blogspot.nl/2017 ... jchen.html

Leuk verslag, dat haalt herinneringen op