Walkers4Walkers.nl

Bij deze ook even mijn ervaringen.
Voor het eerst in Moergestel. Niet zo verbazingwekkend, want het was pas de tweede editie.
Vooraf had ik al contact gehad met de organisatie. Voornamelijk om te polsen of ze bezwaar hadden dat Paul de eerste 40 mee zou lopen en daarna zijn slaapzak ergens neer zou vlijen. Geen enkel probleem, het letterlijke antwoord was: 'bij ons kan alles'.
Zaterdag dus vol goede moed om 8 uur gestart. Het vroege starttijdstip vond ik wel prettig. Dat betekent namelijk ook op tijd weer thuis op zondag. Wel zo fijn, als je op maandag gewoon weer moet werken. Paul is tegelijk met mij gestart. Zijn revalidatie gaat goed, maar hij is nog niet genoeg hersteld om 80 te lopen, dus zou hij de eerste twee lussen (37 km samen) meelopen. Het begin van de derde lus kwam na 7,5 km weer terug op de finishlocatie, dus daar lag nog een kleine extra optie. De eerste twee lussen verliepen soepel, met prachtig wandelweer. Niet al te snel, want daarvoor is Paul's conditie nog te matig (de mijne is ook niet zo best trouwens). Ik was wel heel blij dat ik vooraf de routes in mijn gps had gezet, want de bepijling was volgens het principe 'geen pijl is rechtdoor'. Aangezien er ook maximaal 1 pijl per kruising/afslag stond, leidt dat toch tot twijfel. Op een gegeven moment voelde ik me 's nachts toch een soort rattenvanger van Hamelen: twijfelende medewandelaars sloten zich graag bij de zekerheid van mijn gps aan.
De verzorging was pico bello in orde. Brood, koek, fruit en zelfs op de finishlocatie (een binnenrust dus) koffie, thee en bouillon voor het intappen. Geen zitgelegenheid op de wagenrusten, maar aangezien de meeste rusten binnenrusten waren, was dat (vond ik) niet bezwaarlijk.
Na lus 2 besloot Paul er nog een lusje van 7,5 bij aan te plakken. Weer een nieuw seizoensrecord dus met een afstand van 44,5 km. Toen was het kaarsje bij hem ook helemaal uit. Gewapend met kussen, slaapzak en matje (voorbereiding is alles) heeft hij een (semi-)rustig plekje opgezocht en nog een paar uur kunnen slapen.
Het volgende deel sloeg het (onvermijdelijke) noodlot toe: een pijl die linksaf wees, bleek daar onterecht te staan. Dat leverde onvrijwillig zo'n 1,5 km extra op. Jammer, maar het had erger kunnen zijn. In deze lus kwam nog meer ongerief: een flinke hoosbui net nadat we een binnenrust hadden verlaten. Als de wiedeweerga de regenjas aangetrokken en doorlopen maar. Gelukkig duurde de heftige regen niet lang. Daarna hebben we nog wel een paar buien over ons heen gekregen, maar de laatste 15 km was het droog en brak zelfs de zon door. Dat is het voordeel van langzamer wandelen: dan maak je ook het mooie weer nog mee .
Iets voor twaalven was de klus geklaard. Een mooie Kennedymars zat er op.
Al met al: verzorging prima, bepijling matig, routes redelijk mooi (de laatste 12 km was veruit het mooiste), vrijwilligers in overvloed, organisatie flexibel (onofficieel de eerste helft meelopen was geen enkel probleem). Douchegelegenheid was er ook, maar wel een kilometer verderop bij de voetbalclub. Uiteindelijk heb ik het douchen laten zitten en ben ik zo bij Paul in de auto gestapt. Hij had gelukkig een paar uur kunnen slapen. Naar huis rijden was nog wel een klein probleem. De parkeerplaats was namelijk geblokkeerd door de opgestelde marktkramen. Gelukkig waren een paar mensen zo vriendelijk om een doorgang voor ons vrij te maken. Ik had er namelijk niet aan moeten denken te moeten wachten tot het einde van de festiviteiten.
De spierpijn valt mee, de opgelopen blaar is nu, een dag later, minder pijnlijk dan verwacht, dus al met al een geslaagd evenement.

voor allemaal. Het is en blijft toch een aardig stukje kuieren.

Zoals jullie weten heeft Bertus vorig weekend deze Kennedymars gelopen. Ik ben er van de week niet eerder aan toe gekomen om een album te maken, maar nu dus eindelijk wel. Het fotoverslag van Bertus kan je vanaf nu bekijken

Het parcours ziet er beter uit dan de 1e versie. Toch maar op de agenda van volgend jaar zetten!