Walkers4Walkers.nl

Ik ben ook weer in het land der levenden. Opstaan was wat moeilijk, maar nu nog een beetje stram en wat gloeiend verbrande schouders die het meeste pijn doen.
Een makkelijke tocht vond ik het niet. De eerste 12 km had ik mijn nieuwe Hanwags aan, maar die begonnen al vrij snel zeer te doen. (terwijl ik ze toch al anderhalve dag aan had gehad om te wennen, en daar niks geen last mee had)
Ik was blij dat de tassenwagen ook op de eerste wagenrust stond, dus gelijk mijn schoenen verwisseld voor mijn oude slofjes. Maar toen had ik mijn voeten al aan gort gelopen. Ze brandden al vreselijk en overal waren kleine schuurplekjes.
De rest van de dag ging ondanks de pijnlijke voeten toch wel lekker. Spieren deden het prima, alleen een gevoelig rechterknietje, maar dat is niet zo gek na een weekje bergwandelen.
Bij de 2 caferusten alles van mn voeten afgepeld, voeten af laten koelen en weer nieuwe tape sokken enz. Dat ging prima. Wel had ik overal op mijn voeten kleine blaartjes en warmteuitslag/bultjes. Op het eind hadden zelfs 4 vd 10 tenen een blaartje..
De verzorging was over het algemeen helemaal prima, maar ik had deze keer toch echt honger tijdens de tocht, en heb dan ook veel gegeten. Maar de tweede helft was bijna niks meer te krijgen! Bij de tweede caferust waren de tosti's op. Op de laatste wagenrusten was slechts een stukje fruit of een snoepje. Ik had behoefte aan boterhammen of iets anders wat vult! En bij de eennalaatste post toverden ze die boterhammen nog uit een bak, maar die waren al zo uitgedroogd en hard, jakkes. Maarja ik had echt honger, dus wat moet je dan?
De route vond ik na 55 km pas echt mooi worden. Daarvoor zaten er ook wel mooie stukken in, maar ook heel veel enorm lange stukken. Ik had hoge verwachtingen van deze KM, omdat iedereen dit toch zo’n mooie en goede km vond. Hm, misschien waren die verwachtingen dan wel te hoog, want ik vond het op dat punt wel tegenvallen.
Ik heb verder erg relaxed gewandeld. Niet op de klok gekeken en gewoon gezellig doorgestapt. Rusten als we daar behoefte aan hadden, vooral in de hitte.
Samen met Trudy kwam ik om 5 voor 6 binnen, maar had helemaal niet het gevoel van jee, 20 uur aan de wandel geweest. Het was erg leuk om veel met Jan en Maike op te lopen, en ook met Bernard die de laatste 25 meeliep.
Iedereen die hem heeft uitgelopen, gefeliciteerd!

Ook een heel leuk verhaal. Wel jammer dat de verzorging wat minder was. Gefeliciteerd met het uitlopen!

Verder was de verzorging prima hoor, en die tosti's daar konden ze niks aan doen, schuld van het cafe

Inderdaad goede tip. Altijd zelf blarenprikspullen mee. Als je wat voelt opkomen gelijk goed doorprikken, ruim gaatje maken zodat het niet gelijk weer volloopt, dan is de druk eraf en loopt het een stuk beter, hoewel de eerste paar honderd meter nog even goed pijn kunnen doen, maar daar loop je al snel doorheen. Het komt ook wel voor dat het erg druk is bij de EHBO en dat je zomaar een uur moet wachten, dan is het handig als je het zelf kunt.
Voeten goed insmeren met Gehwohl o.i.d. wil ook wel helpen om blaarvorming te voorkomen. En ga je echt scheef lopen van de pijn in je voeten kan je altijd nog een pijnstiller nemen om te voorkomen dat je je kniëen of heupen forceert.

Iedereen gefeliciteerd. Tina knap van je dat je nu alweer een KM hebt uitgelopen. Ik was er altijd van overtuigd dat ik dat niet zou kunnen. Ik ga het een keer proberen, dit jaar al genoeg op programma staan misschien volgend jaar.
Nogmaals iedereen van harte gefeliciteerd.

NU ik dit lees, realiseer ik me dat ik idd ook weinig brood heb gezien bij de tocht. Het was dat ik in mijn heuptas 2 sneetjes had gestopt en 2 andere sneetjes in de andere tas zodat ik altijd brood bij me had (en ontbijtkoek, maar die heb ik niet aangeraakt). Ik ben zelf ook een grote broodeter tijdens een wandeltocht en heb bij de laatste caferust, omdat de tostis op waren, maar een broodje kroket genomen omdaat toen mijn eigen brood op was. Reden te meer om toch wat brood zelf mee te nemen, al is het maar in de meeneeemtas.

Maar heel knap van je Carola, dat je, met vanaf het begin zulke gehavende voeten, de tocht volbracht hebt. En 17.55 is toch vroeg zat? De enige reden dat ik blij was dat Bertus en ik er een uurtje eerder waren, was omdat ik wist dat er nog een aantal achter ons zaten die dus nog een uur hadden.

Bertus neem bij welke KM hij ook loopt altijd zelf brood mee, deze keer ook weer 8 sneetjes. Hoe goed verzorgd een KM ook is, zeker als je achter aan komt te lopen kan het zo zijn dat het een en ander op is. Door zelf mee te nemen zorg je er gewoon voor dat je nooit zonder eten komt te zitten.

En ook weer terug uit Hilversum.
Vond 't een vrij zware KM, mede door de temperatuur en het lopen op nieuwe schoenen. Veel ruzie gehad met m'n heuptas, die ik als alternatief voor m'n rugtas had omgedaan. Was dus geen goed idee.....
Vond de verzorging, en dan met name het aangeboden voedsel, vergeleken met andere KM's vrij matig. Had wat meer verwacht.
Op z'n minst toch koffie bij de eerste twee wagenrusten, bijvoorbeeld.
Was blij dat Dr. Pain aanwezig was om het geklungel van de EHBO te herstellen, anders waren mijn problemen flink groter geweest...
Prettig dat ik het laatste gedeelte met Wil kon oplopen, en inderdaad lag het tempo op een gegeven moment wel heel erg laag....

Mijn idee om eind van de maand Odoorn en Steenwijk achter elkaar te gaan lopen ga ik komende tijd nog even heroverwegen.
Als de temperatuur zo blijft denk ik toch dat ik Odoorn laat schieten.....

En uiteraard ook van mijn kant uit de felicitaties voor onze debutant, Rob...!!

geldt voor drinken ook trouwens

vreemd, op de laatste rust waren er 12 broden nog in de originele verpakking over. de dieren van die boerderij waren er blij mee.
natuurlijk heb ik ook een paar puntjes ter evaluatie gezien. alle punten discreet met de organisatie besproken. Ik denk dat de organisatie kan terugkijken naar een geslaagde KM.
Persoonlijk kijk ik terug naar een mooi evenement met mooie momenten. een prettige samenwerking met de organisatie.
al blijf ik sommige lopers niet begrijpen. ik vind standaard de afstand van de auto naar de plaats van (be)handeling v.v. belachelijk groot/ver. ik heb geen stap voor een ander gezet. en toch gaan ze me bedanken terwijl ik eigenlijk helemaal niets doe.
maar wat is het toch een heerlijk gevoel als je op de finish staat en daar de helden en heldinnen, die je die KM gevolgd hebt te kunnen begroeten, omarmen en te knuffelen.....ik ben toch zo verschrikkelijk trots op ze.

Zo, weer lekker bijgeslapen na een doorwaakte nacht. Van achter de voorinschrijftafel heb ik vrijdagavond telkens de stijging van het deelnemerstal nauwlettend in de gaten gehouden. Toen ik om 2 minuten voor 10 de trap afliep naar beneden, stond de teller op 237, exact gelijk aan vorig jaar. In de gang beneden kwam ik nog een verlate inschrijver tegen, toch nog net een nieuw deelnemersrecord dus. Deze deelnemer was vanaf Amersfoort komen lopen en maakte er dus een tochtje van zo'n 100 km van. Je moet er maar zin in hebben.

Helemaal achteraan gestart, op zoek naar een prettig tempo. Bij de eerste wagenrust in Naarden zat ik weer middenin het deelnemersveld. Het was prima wandelweer, het meegenomen jasje heb ik niet aangehad. De feesttent in Muiden maakte de wagenrust bijna onzichtbaar, maar die feesten hadden ook een voordeel: er stond op het plein een toiletwagen. Al jarenlang ga ik in Muiden bij cafe Ome Ko even naar de wc. Dit jaar was dat dus niet nodig. Ik kreeg bijna de neiging om me bij de portiers van Ome Ko te gaan verontschuldigen. Gezellig keuvelend met deze en gene zat ik om 3.20 uur in Diemen. Daar had ik ruimschoots de tijd om te rusten, want ik had om 5 uur in Driemond afgesproken. Ik hoefde dus pas om 4 uur uit Driemond weg. Uitgebreid tijd voor een soepje, een drankje en een babbeltje dus. In Diemen heb ik met Rob Keetlaer gesproken. Hij vertelde inderdaad dat hij last had van zijn maag/darmen en daarom was gestopt. Natuurlijk baalde hij wel, maar hij had ook vrede met zijn beslissing. Voor mij het teken dat hij een goed besluit heeft genomen. Rob, beterschap en de volgende keer beter.

Om 4 uur uit Diemen vertrokken en precies om 5 uur kwam ik in Driemond aan. Mijn wandelgezelschap voor de tweede helft arriveerde net met de auto. Met zijn viertjes (mijn vriend Paul, mijn schoonzus en een nichtje) verder gelopen. Bijzonder prettig, want meestal krijg zo rond zonsopkomst enorme slaap. Door het frisse wandelgezelschap had ik daar nu veel minder last van. Op naar de wagenrust langs het kanaal. Een bak koffie voor het wakker worden, een koek voor de lekkere trek, een boterham tegen de honger en een stuk fruit voor de vitamines en we konden er wel weer tegenaan. Nu het stuk langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Een lang stuk ( circa 5 kilometer), maar ik vind het prachtig. Kijkend naar de passerende schepen, af en toe een groet van een schipper een het is voorbij voor je het weet. In Loenen lekker even de schoenen uit en een plens water over het gezicht. In de spiegel grijnst een verlopen gezicht me tegemoet. Zo'n nachtje doorhalen is niet goed voor het uiterlijk, het zal de leeftijd wel zijn.

Na Loenen nog maar 23 km. Een kippeneindje. Een prachtig stuk langs de Vecht. Langs de Vecht kregen we gezelschap van Gerrit Lagendijk op de fiets. Heel gezellig. Al keuvelend bereikten we de voorlaatste wagenrust. Brood hoefde ik daar niet meer, maar een beker bouillon, een reepje chocola en een stuk fruit gaan er wel in. Even lekker in het gras en moed verzamelen voor de laatste 14 kilometer. Zo langzamerhand slaat de vermoeidheid wel toe, de blaren overigens ook. Bij het opstaan van de laatste post voel ik mijn hakken behoorlijk. Niet te veel aandacht aan schenken maar. Het zijn slechts blaren, dat gaat wel weer over. Doorprikken heb ik geen zin in. Dat komt wel voor het slapengaan.

Hoera, hoera, daar is dan eindelijk de finish. Blije gezichten om me heen en in de kantine. Na afloop nog gezellig nagekletst. De ogen op half zeven, maar de mondhoeken omhoog. Om 5 voor 6 kunnen we applaus geven voor de laatste finishers. Proficiat allemaal, de felicitaties zijn welverdiend.

Tot slot nog mijn dank aan alle helpers die de hele nacht door voor ons in touw zijn geweest. Dankzij jullie kunnen wij dit soort tochten lopen.

Om 9 uur bekaf mijn bed in gerold en heerlijk de klok rond geslapen. Zo, nu voel ik me weer een beetje fit. Graag tot ziens op een volgende tocht.

Hoe doe je dat zonder blaren lopen??

Iedereen weer gefeliciteerd met het uitlopen: speciaal een extra 'duim' voor RobMans: goed gedaan, zéker voor een eerste keer!

Een ieder die deze tocht heeft uitgelopen proficiat.
Wij hebben ons vandaag ingeschreven voor de volgende LAT tocht.

Goeie schoenen denk ik.