Walkers4Walkers.nl

ja en zonder al te veel problemen

je hebt toch voor de hele dag betaald???

Ti's inderdaad belangrijker om m uit te lopen, maar ik (Marc liep met mij of ik met hem tis maar hoe je t ziet ) had voor mezelf de planning om er ongeveer 18 uur over te doen en ben blij dat t gelukt is !!!

Ik lag gisteren rond 21.15 op bed en heb geslapen tot half 7, toen had ik honger!!
ben een beetje stijf bij gaan zitten en opstaan, maar dat mag geen naam hebben

enne Ben; zo zeker als dat jij daar van bent, ben ik nog niet hoor..
Lichamelijk was het niet zwaar, maar geestelijk ben ik in Diemen helemaal dood geweest..
Maar na mijn eerste Vierdaagse heb ik wel geleerd om nooit meer nooit te zeggen!! :)

Wat een heerlijke verhalen allemaal.
Voor de debutanten
En niet te vergeten de anderen KM kanjers voor het uitlopen en voor de verzorging (die van de organisatie en dr. Pain).
Ook die het, om wat voor reden dan ook, niet hebben gehaald: op naar de volgende.

Prima tijd Marc, maar maak niet de fout dat het altijd sneller moet gaan. Het gaat niet om de tijd, maar om het halen van de finish.

Gisteravond kon ik het niet meer opbrengen om achter de computer te kruipen. Inmiddels heb ik ruim het klokje rond geslapen en voel ik me weer helemaal wakker.

Alle finishers: van harte gefeliciteerd! Vaak is besluiten om te stoppen minstens net zo moeilijk, dus ook die beslissing verdient respect. Er komen nog voldoende gelegenheden om een Kennedymars te voltooien.

Ik had me voorgenomen om deze Kennedymars rustig aan te doen. Eerst vrijdagavond een lekker bord pasta weggewerkt (goede bodem) en toen om half 8 richting Hilversum. Wat? Om half 8 al? Naarden is toch heel dicht bij Hilversum? Klopt, maar Paul en ik hadden beloofd te helpen achter de inschrijftafel. Vanaf 8 uur tot 10 voor 10 hebben we dus achter de lijst met voorinschrijvingen gezeten. Ik heb daar dus ook diverse Walkers voorbij zien komen. Ik zal maar geen namen op gaan noemen, want dan vergeet ik toch minstens de helft.

Om 10 uur mochten we op pad. Vreemd gevoel, zonder Paul te starten. Paul heeft in de verzorging meegeholpen, want die is nog aan het revalideren. Gelukkig gaat dat wel goed, maar zo'n 40 km is op dit moment wel genoeg. Een Kennedymars zou misschien wel lukken, maar het risico dat je dan de boel forceert is te groot. Helemaal alleen hoefde ik natuurlijk niet te lopen. Nog ruim 200 andere dwazen om me heen. Bovendien zou ik in de tweede helft (vanaf Driemond) gezelschap krijgen van twee nichtjes die aan het trainen zijn voor de Nijmeegse. Een nuttige aanvulling voor mij, want tussen Diemen en Loenen heb ik meestal last van heftige slaapaanvallen. Maar, voorlopig zijn we nog lang niet zo ver. Eerst nog op weg naar Naarden. Het weer vond ik eigenlijk prima. Niet te koud, wel lekker fris. Bijna geen wind. Wel een beetje miezer af en toe, maar dat is goed tegen de oververhitting. De eerste rust in Naarden zat om ongeveer 10 over 12 in de knip. Daarna door het Naarderbos. Hier het fietspad tussen de golfbanen door, in plaats van de gewone weg. Daar viel het op hoe ontzettend licht het was. Ik heb geen maan gezien, maar toch leek het wel bijna volle maan. De regennevel weerkaatste al het omgevingslicht, waardoor het vrijwel nergens echt heel donker was. Weinig krekels gehoord dit keer op het stuk tussen Muiderberg en Muiden, wel veel kikkers. In Muiden heb ik kort na de wagenrust weer mijn gebruikelijke sanitaire stop gemaakt bij café Ome Ko. De diverse biertjes die ik daar kreeg aangeboden heb ik toch maar afgeslagen. In gezelschap van Chris Onwezen, de secretaris van de LAT, ben ik verder gegaan richting Diemen. Kort nadat de eerste wandelaars daar al weer waren vertrokken kwamen wij daar aan (3.20 uur).

Ik had met mijn nichtjes om 5 uur afgesproken in Driemond, op 40 km. In Diemen had ik dus ruimschoots de tijd om te rusten. Om 4 uur ben ik samen met Chris weer op stap gegaan. Paul is toen met de auto vertrokken naar Naarden om mijn nichtjes op te halen. We hebben fantastisch getimed, want met nog geen twintig seconden verschil kwamen we in Driemond aan. Chris en ik te voet en Paul, Sanne en Margot met de auto. Ik was intussen wel heel slaperig. Nou, ik kan vertellen, twee veertienjarige kwekkende tieners zorgen er wel voor dat je redelijk wakker blijft. In het vervolg van de tocht heb ik dus niet heel veel slaap gehad. Het was in elk geval heel gezellig. In Loenen had ik mij verheugd op de appeltaart, maar helaas was die daar niet voorradig. Volgens de bardame werd dat in voorgaande jaren bijna niet verkocht. Ik kan het me haast niet voorstellen, want in mijn herinnering zaten heel veel wandelaars daar van de appeltaart te smikkelen. Helaas, dan maar 'behelpen' met een tosti. Die smaakte ook prima hoor.

Het stuk vanaf Loenen langs de Vecht was zoals altijd weer prachtig. Ik moet op het stuk vanaf Nieuwersluis altijd weer denken aan een verontwaardigde deelnemer die ik enkele jaren geleden op dat stuk inhaalde. "Goedemorgen meneer, gaat het lekker?" "Nee, het gaat waardeloos. En die routebeschrijving is ook k.... Er klopt helemaal niets van." "Goh, hoe bedoelt u dat? Als u vertelt wat er niet klopt, kunnen we het corrigeren." "Nou, kijk hier, ik moet rechtsaf, zandpad. Maar er is helemaal geen zandpad, het is allemaal asfalt..." "Nee, meneer, deze weg heet gewoon Zandpad, maar het is inderdaad een asfaltweg." "Oh, euhm, nou ja, euh, dan klopt het misschien toch...."
Elke keer als ik daaraan terugdenk moet ik nog even glimlachen en dan bedenk ik me dat vermoeidheid soms maakt dat mensen de zaken wat zwaarder zien dan ze in werkelijkheid zijn.

De wagenrust aan de Nieuweweg bereikten we verrassend snel. Mede dankzij aangenaam kletsgezelschap om ons heen. Voor we het wisten waren die 9 kilometer al weer voorbij. Lekker een beetje even en drinken en moed verzamelen voor de volgende etappe. Nog 8 kilometer naar de volgende post. Met daarin onder andere het prachtige stuk langs de Tienhovense plassen. Prachtig inderdaad, maar volgens een van mijn nichtjes een eindeloos roteind. "Is dit stuk net zo lang als het stuk langs het stuk langs het kanaal?" "Nee, dit stuk is meer dan een kilometer korter." "Nou, het is wel mooi, maar het lijkt wel twee keer zo lang." Maar aan alles komt een eind, dus ook aan die etappe.

Vanaf de Egelshoek is het nog maar een klein eindje naar de finish. Het weer werd eigenlijk steeds beter. Alleen 500 meter voor de finish vielen nog een paar spetters. Om 10 over 1 was het zo ver. De finish bereikt. Niet heel snel, maar wel met weinig klachten. Eigenlijk had ik maar van een ding veel last: slaap.....

Na een heerlijke douche was ik weer redelijk opgeknapt. De douche hielp in elk geval ook om de ergste slaap te verdrijven. De uurtjes daarna was het nog erg gezellig in de kantine met finishende wandelaars. De club Walkers breidde zich ook gestaag uit. Rond half 6 kwamen de laatste 3 deelnemers binnen. Als ware helden zijn ze binnengehaald met verdiend applaus.

Ik heb van de hele tocht erg genoten. Heerlijk weer, goede verzorging en geen lichamelijke klachten. Op naar de volgende tocht dus. (Maar ik weet nog niet welke dat wordt.)

Ik had Rachel, Zoefsloef en Suseltje beloofd om er te zijn als ze de KM van Hilverdorp zouden gaan lopen. Rond de klok van 21.00 was ik met de Voy-ager bij de startlocatie.
De heer J. Walker inpecteerde de lading op kwaliteit en voelde zich genoodzaakt om een monster te nemen. onderweg heeft deze keur(ige)meester dit ritueel herhaalt. soms twijfelde hij een beetje en vroeg hij aan zijn vrienden om voor de zekerheid ook een monster te nemen.
Met een achterbank vol tassen van W4W-ers reed ik met het schema van Rachel van rustpunt tot rustpunt.
Tijdens deze tocht groeide mijn bewondering voor enkele deelnemers. Zo trots als ik ben en was op Rachel en Racoon vanwege hun prestatie, samenwerking en doorzettingsvermogen. op Susel en zoefsloef vanwege de manier waarop ze blij met me waren en het gevoel te geven dat je al belangrijk kan zijn door er alleen maar te zijn. Op Sandra en Lonkie vanwege hun grijns en de gesprekken. op Prinsesje vanwege haar doorzettings vermogen en dankbaarheid. Op Paul van de LAT vanwege zijn zorgvuldige en attent manier van leiding geven en het perfect motiveren van wandelaars. Maar bovenal Jos van Kesteren vanwege de geweldige manier waarop hij Prinsesje begeleid heeft naar de finish.. Chapeau!!!
Verder heb ik een geweldige dag gehad. Foto's maken doe ik niet en vertellen wat er rond mijn tafel gebeurd is al zeker niet. om 21.30 toch maar naar kabouterdromenland gegaan.

Gerrit nog bedankt voor de massage van mijn kuit, de kramp was er meteen weer uit.

Zondag: Uitgeslapen en uitgerust heb ik de tocht weer overnieuw gedaan, maar nu in gedachte!

Bernard
!!!!!!!!!!!!!!!GEFELICITEERD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ben trots op jullie allemaal!
en volgens mij al de derde keer dat t regende

Bernard wat een mooi verslag, van een net zo'n mooie tocht.
Ik heb je weer heerlijk een stukje met je gekuierd maar op een gegeven moment was ik je ook kwijt.
Toen we richting limbabwe gingen had ik jouw nog niet gezien bij de finish dat maakte me wat ongerust.
Maar lees nu dat je samen met bertus de achterhoede hebt gesterkt dat doet me deugd.
Proficiat met het behalen van je doel en tot in Someren?

De enige bui was tijdens de laatste kilometers op de hei, maar als jij dat regen noemt.
Ik denk dat het bij jouw meer heeft geregent misschien, en fijn dat je dat bij jullie hebt vast gehouden.

oke da is het dus mee gevallen
heb wel mn best gedaan om de regen by me te houden hoor!
voor jou doe ik alles dat weet je!

Dank je dank je Knutsel. Ondanks dat je er niet bij was heb je ons toch geholpen.
Had ook niet anders verwacht.

Zow... Poeh ... Hehe ! Ik ben er weer. De 4e kennedymars is weer in the pocket. Mijn KM-weekend begon om 14 uur in Breukelen. Samen met Manuel werd ik door Maud opgehaald om ons naar een huisje op de Scheendijkse plassen (nabij Loosdrecht) te vergeven. Nadat we alles hadden ingeruimd, hebben we eerst maar eens een uurtje horizontaal gelegen: Het laatste beetje slaap wat we in de komende tijd konden krijgen, moesten we natuurlijk wel grijpen.
Bij de start kwamen we allerlei wandelvrienden tegen en om 22 uur gingen we van start. Het donkere stuk was volgens mij een heel mooi stuk en zou ik graag nog een keer in het licht willen lopen. We liepen heerlijk. Al snel gingen de MP3 spelers op. Dwars door mijn Black-sensation-lijflied hoorde ik Maud ´Krijg toch allemaal de tering´ zingen ... Hahaha....
Al met al samengevat: Goed verzorgd. Inderdaad heel erg jammer van de missende dixie´s/ toiletten. Zeker als je al 8 km richting een rust loopt met het idee dat daar wel een toilet zal zijn (en onderweg stonden de bomen er niet zo goed voor). De laatste 10 km vond ik killing. Het tempo daalde behoorlijk. Maar toch de doelstelling (voor 15 uur finishen) is gehaald en zorgde voor een nieuw PRtje... in 16 uur en 45 minuten bereikten we de finish.
En dan kreeg ik inderdaad een ENORME verrassing uit mijn schoenen getoverd. Bij de finish was geen EHBO aanwezig. Ik kreeg wel van iemand de tip: `Ik kan misschien wel compeed voor je regelen hoor.´ .... Ehmmm, nee laat maar. Dan fabriceer ik zelf een tapewerkje er overheen.
Ben & Gery gaven ons een slinger naar het eiland. In en uit het bootje klimmen was even niet zo fijn meer. We probeerden wakker te blijven, maar ik ben rond 19 uur mijn bed in gedoken. Een belletje om 19.30 uur en 3 smsjes in de avond heb ik niet eens meer gehoord.

Het was absoluut een mooie KM. Veel moois om me heen bekeken. Wel vind ik het lopen met een ochtendstart zoals in Sittard nog wel het fijnste.