Walkers4Walkers.nl

Doen we al jaren zo (En we zijn niet de enige)..lekker vroeg binnen en dan nog langs de route kijken naar de binnenkomers en de korpsen..

Zaterdag begonnen en zondag afgemaakt: de 15e en laatste KM Vijfhuizen. Voor mij ook de laatste (en 20e)KM en de 5e keer dat ik hem in Vijfhuizen uit liep.
Met alle toestanden om in Vijfhuizen te komen en daarna weer naar huis te komen was ik tussen vertrek thuis en binnenkomst 28 uur en 85 km verder.

Tina gefeliciteerd met deze hele mooie prestatie!!!

Tina goed gedaan joh!
5 x 5H. In da pocket!

Gefeliciteerd Tina

Tina GEFELICITEERD! Mooi joh!

Bertus heeft afgelopen zaterdag net als zoveel anderen in Oosterbeek de Airborne gelopen. Het was voor hem als ik het goed heb de 26ste deelname. Vanwege een blessure van zijn zus hadden ze voor de 15km gekozen, maar ondanks die korte afstand was het op sommige plekken opvallend rustig op de route. Maar goed, het was ondanks een enkel buitje lekker wandel weer, de route viel niet tegen, en de foto's......tja, de foto's kunnen jullie hier vinden: https://myalbum.com/album/2tq8zwSg3Ef8

Afgelopen zaterdag de Zilverstadtocht gelopen vanuit, hoe kan het ook anders, Schoonhoven. Van de stad niets gezien, alleen dat we na afloop in het centrum nog iets gedronken hebben.
Na een rit van 1,5 uur arriveer ik in Schoonhoven, je moet er wat voor over hebben om weer met me vaste (oud) wandelmaatje op pad te kunnen. Onderweg wat buien en prachtige regenbogen.
Sinds Ingrid naar de Alblasserwaard is verhuisd verloopt het contact veel via de app.
Er wordt dus veel bijgepraat maar ook van de omgeving genieten.
De start is bij het buurthuis waar SPOMUZA (Sport Muziek en Zang) de wandeltocht heeft uitgezet.
Vlak voordat we weg willen gaan de hemelsluizen open, even het ergste afwachten en in de poncho op pad.
Er is niet gepijld, alleen op cruciale punten staan pijlen. Dat wordt dus lopen a la Amsterdam, goed de beschrijving lezen.
De route gaat richting de Veerpoort waar de veerboot van de Krimpenerwaard naar de Alblasserwaard vaart, Ingrid is dus net van de andere kant gekomen.
We gaan al snel richting de Lekdijk waar we, hoe kan het anders, de Lek volgen.
We komen al mensen tegen die verkeerd hebben gelopen. Daar hebben wij een hekel aan dus we lezen goed. Jammer is alleen dat er straatnamen op de route staan maar de bordjes ontbreken. Vaak dus even kijken op Google Maps om te kijken of we nog goed lopen.
Eenmaal langs de Lek kan je niet verdwalen en gaan we richting Willige Langerak. Langerak zelf ligt aan de andere kant van de Lek.
Bij een winkeltje/restaurantje even gebruik maken van het toilet, te vroeg voor koffie.
Over een Tiendweg, die ik vervloek want alles kiezels, vervolgen we al kletsend onze weg.
Er lijkt geen eind aan de Tiendweg te komen. Uiteindelijk wel asfalt. We staan zo nu en dan stil om om ons heen te kijken en te luisteren naar, ja naar wat, de stilte. Je hoort hier geen verkeer in de verte en geen vliegtuigen die over gaan, wat een rust.
We zien donkere wolken aan onze linkerhand maar door de wind hebben we daar geen last van. We zien een stukje horizontale regenboog, zo'n vreembd gezicht. Later kwam daar wel een flauwe boog aan een kant, zeg maar een halve regenboog maar niet rond. 'S avonds op het journaal zie ik hetzelfde op een foto, gemaakt vanaf Texel.nog nooit eerder gezien.
We gaan de Lekdijk weer op. Water verveeld nooit, er is altijd beweging, het beeld veranderd steeds.
We gaan richting Lopik, op naar de koffie. Er is weinig zitplaats in de verzorgingstent maar we weten een paar stoelen te bemachtigen.
De knie, heup en voeten houden het goed, toch gaan er een paar PCM in want na een tijdje rust is het opstarten niet optimaal. De voet houdt zich zeker goed in vergelijking tot vorige week, dat was echt een drama.
Na de koffie volgen we de Wielsekade die later overgaat in de Cabausekade die ons naar Cabauw leid. Op dit stuk is het toch dat we regelmatig aan de kant moeten voor auto's en soms landbouwverkeer.
Eenmaal aan het eind kunnen we de start/finish aan de andere kant van de N210 zien liggen.
Zo stoer als we zijn komen we niet in de verleiding en lopen ook het laatste lusje.
Nu ontwikkeld zich rechts van ons een onweersbui en daar is Ingrid doodsbenauwd voor.
Gelukkig drijft hij van ons weg maar het gedonder is goed hoorbaar, gelukkig geen bliksem.
We lopen op een slingerend Vinkenpad wat ons een blik geeft op landerijen en een paar molens.
Er zijn even wat storende elementen die de juiste weg zoeken, goed lezen is ook zo moeilijk.
Er moet alsnog even geschuild worden voor een flinke regenbui, waarschijnlijk toch een staartje van de onweersbui. Poncho weer aan en gaan voor het laatste stukje.
Nu ik dit stukje, met de routebeschrijving erbij, zo schrijf zie ik dat het laatste stukje niet goed beschreven staat.
Omdat Ingrid hier al wat bekend is hebben we vanaf de oversteek van de N210 gewoon de kortste weg genomen naar de finish.
Hoe dan ook, een mooie route, met wel wat lange stukken, maar het is de moeite waard.

Hoeveel kilometer was die tocht Carla?
Top gedaan trouwens, met aan de horizon je doel voor volgend jaar.

Het lijkt heel wat hè maar was uiteindelijk 20 km..
Volgende week zaterdag 27 km. bij de Dam tot Dam.

Leuk verslag

Ik moest gisteren in Nijmegen Dukenburg zijn om te werken. Auto geparkeerd bij het spoorwegviaduct bij de Waalkade na mijn vrouw daar afgezet te hebben en aangezien het mooi weer was naar Dukenburg gelopen. Toen ik klaar was, werkte mijn ov-chipkaart niet.. De kaart was helemaal dood. En dus kon ik ook weer terug lopen.. Gelukkig was het mooi weer.

Oeps, dat was dan een iets langere wandeling dan gepland, Frank.

Ik heb afgelopen zaterdag de NStocht van Den Helder zuid-Den Helder gelopen. Erg mooie en afwisselende tocht!

Terwijl half Nederland (Zo lijkt het) richting Amsterdam vertrekt, zit ik in een bijna lege trein richting Den Helder. Toch ben ik niet de enige die deze wandeltocht vandaag gaat doen: Er stappen een handje vol medewandelaars uit de trein met hetzelfde idee en ook onderweg kom ik er nog een paar tegen. De route begint door de Nollen. Dit zijn door de wind gemaakte lage duinen. Na een grasdijk kom ik in de bewoude kom en gaat de route langs een vaart richting de Donkere duinen. Eenmaal bij de duinen gaat de route langs een uitkijktoren, maar omdat ik sinds ik medicatie voor mijn hart slik moeite heb met traplopen laat ik de toren rechts liggen. Op een heel smal zandpad komt er ineens een oma met enorme kinderwagen me tegemoed. Oma is nogal chagerijnig: Weer een wandelaar die haar tegemoed komt, is er een wandeltiocht bezig ofzo?! Vraagt ze me. Ik loop door, bedenk me dat ze in een wandelgebied loopt, het is weekend en misschien wel de laatste mooie dag van het jaar. Zo gek is het dan toch niet dat het druk is in de duinen? Kon er wel om lachen, zij duidelijk niet.

Verder ging de route door bosachtig gebied en later weer de duinen. Bij de zee aangekomen wilde ik lunchen. Ik had op internet al gezien dat er hier wat accomodaties waren en koos de eerste uit. "Storm aan zee" Daar werd ik genegeerd bij binnenkomst. Ik ging aan een tafeltje zitten achter een tafel die bezet was. Ik hoorde de gasten wat mopperen dat de bestelling niet goed was, en de medewerkster liep twee keer langs mijn tafel maar er kon geen oogcontact oid vanaf. Toen de bestelling eindelijk in orde was bij de tafel voor me, dacht ik dat ik aan de beurt was. Maar helaas: Medewerkster pakte voor zichzelf wat te drinken en ging gezellig kletsen met haar collega, half verscholen zodat ze helemaal geen zicht meer had op de gasten. Dat vond ik zo respectloos dat ik ben opgestapt. Toen kon er ineens wel een begroeting vanaf. te laat.

Omdat ik toch iets wilde eten, de volgende accomodatie binnengestapt: "Nogal Wiedus" Hier werd ik meteen bij binnenkomst begroet door drie medewerkers en voelde me meteen welkom. Zodra ik de menukaart had neergelegd werd mijn bestelling opgenomen en binnen een paar tellen stond mijn drankje op tafel. Echt super snel! terwijl het hier drukker was dan bij de andere accomodatie (Dat snap ik wel.. nogal wiedus, haha) Het was jammer dat mijn biertje van de fles was ipv de tap zoals op de menukaart stond, en hij was veel te koud voor een blond bier, maar soms moet je niet op alle slakken zout willen leggen. Mijn tosti kwam ook erg snel, en het bleek geen gewone tosti te zijn, maar een dubbele! Ik vond hem al een beetje prijzig, maar nu ik zag hoe groot hij was, vond ik het de prijs zeker waard. Ook andere tafels werden erg vriendelijk en met een glimlach geholpen. Bijzonder om te zien hoe verschillend accomodaties kunnen zijn, en wat een moment opname met je doet. Bij de eerste kom ik niet meer terug, terwijl ik misschien wel ooit eens terug ga bij de tweede. En misschien is de eerste normaal wel goed hoor, maar wat ik zeg: Dat doen moment opnames met je!

Na de lunch was het nog zo'n 7km. Ik heb de route her en der een beetje ingekort omdat ik perse de trein van 14.04 wilde halen om optijd thuis te zijn om mannenvolleybal te kijken. Zo heb ik wel een poos op de grasdijk richting de boot naar Texel gelopen, maar ben eerder er vanaf gegaan omdat ik een lusje om de TESO onzin vond en ik zou op hetzelfde punt weer uitkomen: Bij het Marinemuseum.Ook hier een stukje afgeweken: Ik volgde de Keizersgracht tot de Beatrix. Was vergeten dat er markt was, dus moest even van mijn gas af. Uiteindelijk de trein nipt gehaald. Genoten van de wandeling en wie weet doe ik hem nog eens over.

Mooi verslag en bekend gebied.
De vaart heet Doggersvaart en "Nogal Wiedus" is een leuke tent met uitzicht over het Marsdiep met in de verte Texel en de witte toren van het kerkje in Den Hoorn.
Beatrix begrijp ik niet want Hotel Beatrix ligt in/op Huisduinen.

Correctie: je bedoelt de Beatrixstraat in het centrum met winkels en mooi opgeknapte panden en gevels! Wordt Den Helder toch nog eens wat.