Walkers4Walkers.nl

ik weet je te vinden.

Dag 3. van Wamel naar Zaltbommel, 21 km (vooral) struinend
De afgelopen nacht hebben Marianne en ik doorgebracht in een Bed & Breakfast in Alphen, direct gelegen aan de Maas. We bivakkeren dus echt in het Land van Maas en Waal.
Van de gastvrouw vernemen we dat de Maas en Waal Marathon vanuit Appeltern voor komende zondag is afgelast in verband met de verwachte hitte. Ze zou zelf ook meedoen.
Op de 3e dag van de expeditie starten ca. 75 deelnemers. Er zijn deelnemers die 2 dagen meedoen, dit kunnen de 1e 2 dagen zijn of de laatste 2 dagen. N. heeft de 1e 2 dagen meegedaan en is er dus vandaag niet meer bij. We missen haar. Er zijn gelukkig voldoende andere deelnemers om je aan op te kunnen trekken. Dat is niet moeilijk met zo'n kleine groep, we kennen elkaar iedere dag een beetje beter.
De kampeerders hebben vandaag vanaf hun kampeerplek al een stuk gelopen naar de verzamelplaats in Wamel. Het laatste stuk zijn ze verder gereisd met een tractor met aanhangwagen. Die zien wij net aankomen als we bij de verzamel plaats zijn.
Ook vandaag is er weer koffie met koek verkrijgbaar. Ik laat de traktatie voor wat het is, het ontbijt was weer zeer uitgebreid (en ook zeer smakelijk).
Het wondje op mijn vinger bloedt nog, het blijkt nog een lastige opgave om een simpele pleister te vinden. Uiteindelijk biedt het restaurant soelaas.

Eet mij, drink mij
Bij het praatje vooraf horen we dat de dag niet zo vol is met activiteiten (zoals gisteren) en het thema voor vandaag is: "eet mij, drink mij"
Het is een experiment. Er loopt vanaf de start in Wamel een expert mee op het gebied van alles wat de natuur, waar we doorheen wandelen, ons te bieden heeft en wat eetbaar is.
Het is de bedoeling dat deze expert aan een klein groepje (5-10 personen) uitleg geeft over planten en kruiden die we onderweg aan zullen treffen.
Als we op pad gaan dan sluiten zich direct al een aantal personen bij deze expert aan. Ik loop, samen met de anderen, door. Het experiment is geslaagd voor de 1e groep maar als hij de handen vrij heeft om de 2e groep uitleg te geven dan is iedereen er natuurlijk al vandoor. Dan komt er een app. binnen van de expeditieleider: "D. (eet mij programma) loopt achteraan, wacht even op hem als je hem wilt spreken".
Ons groepje wacht (in de warme zon) op D. want wij willen dit niet missen. Zijn we gelijk weer de laatsten want alle anderen lopen voor ons uit.
De expert vertelt wat hij ziet en laat ons ruiken, proeven en zelf ook plukken. En alles wat we zelf plukken kunnen we meenemen tot een plek verderop in de route, waar een thee zal worden gemaakt van hetgeen wij hebben meegenomen en wat de goedkeuring krijgt van de expert.
Ik ben niet zo'n liefhebber van dit programma-onderdeel maar luister wel aandachtig naar de man en steek er ook nog het nodige van op.
Af en toe steek ik er wel een beetje de draak mee.
Er is ook een plant welke een bloedende wond kan stelpen. Ik bied mijn bloedende vinger aan maar dat is niet nodig. De expert heeft zojuist zelf een wond opgelopen en laat ons zien hoe deze snel ophoudt met bloeden.
Helaas, ik krijg vandaag vooral last van de planten en struiken die tegen mijn blote onderbenen aan beuken, een allergische reactie van formaat. M'n onderbenen vertonen flinke rode jeukende plekken.
Op m'n armen ontstaat een allergie voor zonnebrand crème. Dat had ik kunnen weten want daar heb ik de afgelopen jaren al eerder last van gehad. Jammer dat ik dit weer was vergeten en toch weer de verkeerde zonnebrand crème heb gebruikt om mezelf te beschermen tegen de zon. (thuis ligt speciale anti-allergie-zonnebrand crème).
Ik vraag me af of er ook iets in de natuur te vinden is wat mijn cafeïne gehalte kan opstuwen, deze is nu veel te laag. Ik had in de B & B. wel koffie gedronken maar daarna niet meer, dus heb nu echt iets nodig! Helaas blijkt de natuur hier mij niet te kunnen helpen.
Het plukken en meenemen van planten en kruiden is niet echt mijn ding dus ik luister en kijk alleen maar.
Als we bij een strandje aankomen, zie ik daar veel zwerfvuil liggen. Ik besluit om 1 plastic zak (die we op de 1e dag van deze expeditie kregen uitgereikt) te vullen met afval. Dan heb ik in ieder geval aan die ene opdracht voldaan: "het is een streven om de natuur schoner achter te laten dan dat je deze hebt aangetroffen". Terwijl de anderen de planten en kruiden meenemen, sjouw ik de zak met afval mee. Samen met H. is de zak snel gevuld, met o.a. een lang, dik stuk touw, een afwasborstel en verder heel veel plastic rommel.
Bij het verzamelpunt aangekomen wordt een demonstratie gegeven over hoe we vuur kunnen maken zonder gebruik te maken van een lucifer of aansteker en dit zowel op de moderne primitieve manier als op de oude primitieve manier.
De kruiden worden in het kokende water gedaan en zo kunnen we even later genieten van ons eigen theebrouwsel.
Ik bied mijn afval nog aan, maar daar bekommert niemand zich om.

Een Tibetaans gedicht schrijven
Een klein stukje verder is de volgende activiteit waar aan kan worden meegedaan: het schrijven van een Tibetaans gedicht, ook wel Pantoum of Maleisisch vers geheten.
Het lijkt mij in eerste instantie niks. Toch doe ik actief mee en maak een gedicht op basis van het kernwoord "rust". Het is een gedicht maar het hoeft niet te rijmen.
Ik schrijf wat als eerste in mij opkomt, dat is ook de bedoeling, je moet er niet bij nadenken. Het zijn 20 regels waarbij enkele regels, in een bepaald patroon worden herhaald. De regels worden geschreven op basis van een vast schema met vragen die refereren aan het kernwoord of aan de vorige regel die je hebt geschreven.
Na het schrijven van dit gedicht draag ik het voor aan de groep. Bij het voorlezen word ik emotioneel. De tekst welke zojuist aan het papier is toevertrouwd blijkt in mijn brein het nodige los te maken en dat komt over bij de anderen. Hoewel de woorden van de herhalingsregels hetzelfde blijven, verandert de betekenis van die regels. Mogelijk wordt dit veroorzaakt door een wijziging in de context van het verhaal.
Heel bijzonder dat ik deze sessie mag meemaken o.l.v. de expeditieleider.

Daar ga ik, plat op m'n b@k
Over de struinpaden langs de Waal gaat het dan verder.
Het zijn echte struinpaden, het is ongerepte natuur en de "paden" zijn zeer oneffen en soms zijn ze nauwelijks begaanbaar. Soms zijn er helemaal geen paden en is het behoedzaam lopen. Markeringen van LAW's osf Streekpaden zul je hier niet tegen komen, alleen struinroutes. Ik loop even iets vooruit op de dames en mijmer over de laatste belevenis en wat dat met mij heeft gedaan. Niet goed oplettend op de ondergrond en dan lig ik...pats boem... ineens op de grond. Ben op mijn borst/buik terechtgekomen en daar zit nu een schaafwond. Nog wat meer schrammen op de armen erbij en het plaatje is compleet: ik zie er zo ondertussen flink gehavend uit. Dat deert niet , het hoort er allemaal bij!
H. komt aangelopen, samen met een ander wandelmaatje.
We lopen samen verder. En dan valt ons oog op een elektriciteitsmast, niets bijzonders in ons Nederlandse landschap zou je zo zeggen, maar deze is wel heel bijzonder: We zien namelijk dat er ooievaars zich hebben genesteld in deze mast en we tellen wel 10 Ooievaarsnesten! Prachtig om te zien!

Fort Andries en Andries Sluis
Vandaag is het een warme dag, het is de 1e zomerse dag in Nederland dit jaar. Op enkele punten is water verkrijgbaar, in ieder geval op de plek voor de gereserveerde lunch. Deze lunch is vandaag bij Fort Andries.
Fort Sint Andries is de plek waar de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog hun grootste militaire bouwwerk in ons land neerzetten. Daarvan is niets meer over, maar er zijn nog wel restanten te zien van het fort dat er in 1815 gebouwd werd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bliezen de Duitsers dit fort op. Alleen de kelders bleven nog over. Het fort is nu eigendom van Staatsbosbeheer.
Normaal kun je dit fort van zonsopgang tot zonsondergang bezichtigen. Dit fort is momenteel, vanwege instortingsgevaar, niet toegankelijk voor het publiek.
Op het veld is er wel een ruimte waar we kunnen rusten en water kunnen bijvullen.
Hier zit een groot gedeelte van de groep. En hier kan ik dan eindelijk mijn afval kwijt!!
Even verderop is de Andries Sluis: Dit is een schutsluis in het Kanaal van St. Andries tussen de Maas en de Waal. Vroeger stonden de rivieren hier met elkaar in open verbinding. Dit kanaal is 1,6 km lang en vormt de verbinding tussen de Maas en de Waal.

Een "zinloze" activiteit over zinloosheid
Er is nog 1 activiteit : liggen in het gras met de ogen dicht en luisteren naar een verhaal over zinloosheid.
In het Engels en grotendeels onverstaanbaar voor mij, waardoor ik de essentie niet goed meekrijg en het dus ook een zinloze activiteit is voor mij. Ik moet oppassen dat ik hier niet in slaap val. Anderen trekken hier hun badkleding aan en nemen een duik in het water. Mij te koud en te nat, dus de zwemkleding en de badslippers blijven onaangeroerd!
Een zinloze onderbreking, maar ook dat hoort erbij. Je hoeft niet aan alle activiteiten actief mee te doen of ze leuk te vinden.
In de verte zien we de brug over de A15 naar Zaltbommel opdoemen.
Het voelt nu echt warm aan en wij zijn blij als we, rond de klok van 18.00 uur, op het eindpunt in Zaltbommel aankomen.

Marianne haalt mij weer op en de anderen gaan met de bus terug naar het beginpunt van de dag, in Wamel.
Het was weer een bijzondere dag!
Deze keer hebben Marianne en ik onderdak in een B. & B. in Bruchem, een paar kilometer buiten Zaltbommel. We hebben geen fut meer om nog ergens een hapje te gaan eten en dus warmen we een magnetronmaaltijd op, die we hadden meegenomen.

Ik heb een beetje mixed feelings bij je verslag Martin. Het klinkt aan de ene kant heel leuk, maar het klinkt ook alsof er ook onderdelen bij zitten die me minder aanspreken en hetzelfde lees ik bij jou. Vooral dat je zo 'onder tijdsdruk' de dag doorkomt, vind ik jammer om te lezen. Dan kunnen de bedachte onderdelen nog zo leuk zijn, maar er is dan weinig tijd om er ook van te genieten en het op je in te laten werken (vind ik met de TodN ook altijd wel een dingetje). Zou je deze expeditie zelf nog een keer doen danwel aanraden aan anderen?

Ik kan me jouw reactie heel goed voorstellen, Aike.
De expeditie is niet alleen een fysieke maar zeker ook een mentale reis.
Vooral mensen die (enigszins) spiritueel zijn ingesteld zou ik deze expeditie willen aanraden. De doorsnee ri-4-daagse deelnemer is dit wel maar er zijn zeker ook mensen die dit niet zijn.
De tijdsdruk heb ik vooral op de 2e dag ervaren, dat komt vooral door de activiteiten onderweg en dat je van tevoren niet weet welke tijdsinvestering daarvoor nodig is.
Er werd wel soepel met de tijden omgegaan hoor, de limiet voor de sloepjes is een paar keer verlengd en de finishtijd ook.

Ik kan wel alvast verklappen dat ik deze expeditie niet nog een keer ga doen.
Het was een leuke, maar ook eenmalige ervaring.

Wat een leuke verslagen, Martin! Wel jammer dat je zoveel verwondingen opliep, lijkt me niet helemaal gezond.

Ik ben redelijk spiritueel maar zoals ik je verslagen lees, is dit mij veel te zweverig. Ook iets teveel groepsgevoel naar mijn zin denk ik. Maar ook erg bijzonder.

Ik kijk uit naar je laatste verslag!

Dag 4. Van Zaltbommel naar Slot Loevestein, 21 km, vooral struinen
Het is, landelijk gezien, vandaag de 1e tropische dag in Nederland. Het kan dus 30 graden of meer worden.

Hitte maatregelen
We worden ook vandaag weer welkom geheten door de expeditieleider. Zij geeft aan dat, vanwege de verwachte hitte, enkele maatregelen zijn genomen:
De 1e activiteit, vrij vlot na de start, is afgelast. Dit scheelt vooral tijd en die tijd kan wel eens hard nodig zijn om de 21 km af te leggen binnen de gestelde tijdslimiet.
Daarnaast zijn er 2 mogelijkheden om de route in te korten.
De gehele route gaat vanuit Zaltbommel, via Gameren, Nieuwaal, Zuilichem en Brakel naar Slot Loevestein.
Voor de vermoeiden of degenen die de laatste dagen steeds achteraan liepen (ahum!) is de mogelijkheid om in Zuilichem met de boot naar Brakel te varen en dan het laatste stuk te lopen.
Ook kan in Brakel op de boot worden gestapt om varend naar het eindpunt te gaan.
Het advies aan degenen die de afgelopen dagen steeds achteraan liepen is om, zeker het laatste deel, niet te gaan lopen. Dit zou alleen zijn weg gelegd voor geoefende wandelaars.
Ik heb alle voorgaande dagen achteraan gelopen maar dat had steeds te maken met de activiteiten die onderweg werden aangeboden.
Voor vandaag heb ik het streven om gewoon de hele route te lopen, in ieder geval samen met H.

Verder wordt ons gevraagd om op een lapje stof met viltstift te schrijven, wat je van deze 4-daagse hebt gevonden. Een woord, een zin of zo lang als je wilt mits het past op het lapje.
De ruim 70 lapjes stof zullen vervolgens op een vlag worden gestreken die aan het eindpunt zal worden geplant.
Vanuit Zaltbommel vertrekken H. en ik deze keer als 1 van de eersten.
In Gamel wordt met een sloep een geul overgestoken. Voordat we gaan varen, luisteren we nog naar een persoon die, zeer enthousiast, over de rivier vertelt en hoe het vroeger er allemaal aan toe is gegaan. Alsof hij er altijd zelf bij is geweest. We varen met 2 sloepen, die aan elkaar zijn vastgemaakt, naar de andere kant van het water.
Er zijn enkele deelnemers die de badkleding aan trekken en naar de overkant zwemmen. Mij te nat, ik kies voor de boot.
Na de oversteek struinen we verder.
Het is heet en de ondergrond is behoorlijk oneffen. Het is uitkijken geblazen met boomwortels die uit de grond steken en alle kanten opgaan. De route loopt voor het grootste gedeelte pal langs de rivier.
Als we achterom kijken dan zien we nog lange tijd de brug naar Zaltbommel.
We lopen over zandstranden en ik loop over een krib de rivier een stukje in.

Geblinddoekt lopen en verkeerd lopen
Een activiteit volgt: hier mogen we geblinddoekt lopen, langs een touw met meerdere bochten en krijgen daarbij enkele opdrachten en aanwijzingen mee. Ondertussen luisteren naar alles wat de natuur aan geluid produceert en zachte mensenstemmen. Een korte leuke onderbreking!
Ergens missen H. en ik een “afslag” en gaan dan steeds verder van de rivier af. Er zijn enkelen die ons volgen, totdat we staande worden gehouden door de expeditieleider, hoe komt zij hier ineens?
We dwalen af horen we haar zeggen en hebben een mooi stukje langs de rivier gemist en ook een leuke activiteit.
Ze wijst ons op een alternatieve route, die eigenlijk veel mooier is maar waar vooraf geen toestemming was verkregen om met 75 personen door heen te trekken.
Het is een drassig pad door een bebost gebied aan een plas (meer).
Zo bereiken we de plek van de gereserveerde lunch en kunnen wij weer aansluiten bij de anderen.

Een eigen lied maken en 1e keuzemoment
Na de rust lopen H. en ik verder naar Zuilichem. Daar staat een “orgelman” en hij geeft aan dat hij op een cruciaal punt in het parkoers staat. Voor de 1e inkorting van de route kan hier naar het veer worden gewandeld en per boot de route worden vervolgd tot Brakel of tot het einde.
De man speelt op het orgeltje een melodie, maar dan moeten wij aan weerskanten het orgel continu aanzwengelen. De man zingt erbij. Overigens hij staat hier in de volle zon en dat met deze tropische temperaturen!
De bedoeling is dat we meerstemmig gaan zingen en dat wij de melodie in de kilometers die nog volgen, vasthouden en daarbij onze eigen tekst maken.
Wij proberen met de man mee te zingen maar kennelijk niet goed genoeg. Het is ook veel te warm om te zingen en daarbij nog een nieuwe tekst te maken op een melodie die we niet eens kennen. De orgelman bespeurt enige scepsis bij ons en laat ons verder lopen. Het zingen laten we voor de anderen!

2e keuzemoment
Ongeveer 3 km verderop ligt Brakel. De hitte en de onverharde paden, waaronder ook zandpaden, vergen veel van ons en zodoende bereiken we het veer in Brakel pas na een uur flink ploeteren en zweten.
In Brakel stappen enkele deelnemers in de boot en wij ploeteren verder.
Inmiddels heeft J. zich bij ons aangesloten.
J. is een doorgewinterde wandelaar en heeft ook al meerdere Vierdaagses in Nijmegen gelopen.
We blijven met z’n 3-en lopen om elkaar de laatste kilometers te kunnen ondersteunen. Het is zwaar lopen voornamelijk over zandstranden, met kuddes koeien op het strand, door ruige uiterwaarden en dan weer over rotsachtige paden.

En dan komt Slot Loevestein in zicht en is het nog maar een paar kilometer lopen.
De kortste route naar het Slot is over onverharde paden. Wij kiezen voor de langere route over een geasfalteerd pad, heerlijk lopen is dat. We voelen de moeheid gewoon uit ons lijf weg zakken!
We hebben het gevoel weer de laatsten te zijn, maar wij 3-en komen als eersten bij Slot Loevestein aan.
Hier drinken we iets en wachten op alle anderen, die te voet of per boot de eindstreep halen.

Slotfeest op Slot Loevestein
Als alle deelnemers er zijn, vindt de slotceremonie plaats: Op het terrein vòòr het Slot wordt de vlag geplant. Alle deelnemers hebben opgeschreven wat deze 4-daagse voor hun heeft betekend. Terwijl de ceremonie in volle gang is komen er nog 3 wandelaars aan, Nx en zijn wandelmaatjes van vandaag!
De orgelman zet zijn lied in en dan blijken er toch enkele groepjes te zijn, die een eigen tekst op de melodie hebben gemaakt en die teksten worden nu dus gezongen door de hele groep.
De expeditieleider wordt ook toegezongen en daarna sluit zij deze expeditie af met een bedankje aan alle deelnemers en aan alle vrijwilligers die deze week tot een succes hebben gemaakt.

Bootreis terug
Met de boot varen we met z’n allen terug naar Zaltbommel. Deze bootreis vormt de echte afsluiting van deze 4-daagse. De orgelman speelt nu gitaar en, omdat we naar Zaltbommel varen, wordt het Bommelse lied gezongen. Dit lied kan iedereen meezingen en dat gebeurt dan ook. De stemming zit er in! Natuurlijk ook het bekende “Land van Maas en Waal” is deze dag populair en vele andere bekende “Gouwe Ouwe” liedjes volgen.
Sommigen dragen hun Tibetaans gedicht voor aan de hele groep en ook de andere artiesten zijn present en laten de nodige muziekklanken horen.
Oftewel een hele gezellige boottocht!
In Zaltbommel worden we uitgewuifd door de crew van deze 4-daagse.
Het zit erop. In Zaltbommel loop ik direct door naar het station om de trein naar huis te nemen.

Voor Marianne was het vandaag te heet en was er weinig te beleven (alles dicht op zondag). Zij is in de ochtend al naar huis gegaan.
In de trein zitten 4 andere deelnemers en dat is dus gezellig napraten over deze 4- daagse.

"We struinen - ieder in zijn eigen tempo, alleen of samen - door natuurgebieden langs de rivier. We fietsen over slingerdijken, varen met grotere schepen over de Waal (de grootste rivier van West-Europa) en steken nevengeulen over met sloepjes.
BELEVINGSTOCHT
Onderweg zijn er speciaal op het landschap en de reis geïnspireerde belevenissen en ontmoetingen met experts die vanuit een bijzonder perspectief, waardoor je blik op het landschap, jezelf én elkaar steeds verandert. Dat kan ontmoeting zijn met een rivierexpert, of een meer filosofische blik op de rivier, of een fysieke tai-chi oefening vanuit de Chinese opvatting over water en stroming. Vaak zetten die korte interventies je aan het denken tijdens het volgende stuk van de tocht."
bron: https://www.ri4daagse.nl/

Ik wilde dit jaar geen Nijmeegse 4-daagse lopen omdat ik op zoek was naar meer uitdaging die ik in Nijmegen niet meer kon vinden. Ik wilde iets anders en dat andere hoopte ik te vinden in deze 4-daagse (die overigens heel goed aansloot op mijn overige wandelavonturen langs de rivieren)
Fysiek was het zeker een uitdaging. Woeste uiterwaarden met onverharde paden in het kwadraat(!!) zoals ik die nog niet eerder heb meegemaakt.
Alle dagen heb ik genoten van de routes, het fantastische weer, de ontmoetingen met mede-wandelaars (een relatief kleine groep, dus je leert elkaar snel kennen).
De activiteiten gericht op de natuur en dan met name op de rivier, waren buitengewoon interessant, leerzaam en leuk om mee te maken.
De activiteiten welke een meer filosofisch karakter hadden, vond ik bijzonder om mee te maken. Ik ben aan alle activiteiten met een "open-mind" in gegaan en heb in het navolgende af te leggen traject vaak nog lopen namijmeren , alleen of met m'n maatje (s).
Natuurlijk spreekt de ene activiteit je meer aan dan de andere.
Omdat vooraf niet bekend was welke afstand er moest worden gelopen en je ook niet wist welke activiteiten veel tijd in beslag zouden nemen, kwamen wij, vooral op de 2e dag, regelmatig in tijdnood. De expeditieleider heeft hier op ingespeeld door de vaartijden van de sloepjes en de finishtijden te verruimen voor die dag.

Ik zal geen 2e keer aan deze expeditie meedoen, omdat het verrassende effect er dan vanaf is (tenzij ze ieder jaar andere activiteiten organiseren).
In het najaar wordt de West-expeditie gehouden, ik doe hier niet aan mee vanwege het verplichte kamperen. Ik heb meerdere deelnemers gehoord die om die reden niet zullen meedoen.
Anderen vinden het juist dan pas een avontuur omdat je 4 dagen lang bent ondergedompeld in de natuur en vrijwel afgesloten bent van de buitenwereld.

Voor mij was het een bijzonder geslaagd evenement!! Marianne is er al die dagen bij geweest, al is ze op de zondag eerder naar huis gegaan vanwege de hitte op die dag. Zij heeft zich alle dagen prima vermaakt met fietsen, musea-bezoeken en andere culturele uitstapjes, en shoppen.

Het was mooi om met je mee "op pad" te gaan.