12 september, Zuiderzeepad, van Den Oever naar Medemblik, 23 kmVandaag staat weer een etappe van dit pad op het programma. Carla loopt met mij mee en dus rijden Marianne en ik via Avenhorn naar Den Oever. We hebben rond 10.30 uur afgesproken en kunnen dan zo rond 11.00 uur van start. Onderweg met de auto is er een flinke hoosbui maar bij aankomst in Den Oever is het gelukkig alweer droog.
Wij gaan na ca. 1,5 km het Robbenoordbos in. In dat bos blijkt al gauw dat we te maken krijgen met een natte en modderige ondergrond. Ik zak al een paar keer wat weg in het gras en heb dan ook al snel natte voeten.
De originele route volgt zoveel mogelijk de (natte en soms glibberige) bospaden en gaat dwars door weilanden. Met behulp van de route op mijn telefoon kunnen we eenvoudig een alternatieve route vinden, die de verharde paden volgt.
Soms betekent dit dat we kiezen voor de "broedseizoen-variant".
Iets verderop denken we slim te zijn door het modderig uitziende pad in te ruilen voor een ander (nog onbekend) pad . We belanden vervolgens in een oerwoud aan hoog (en nat) gras en riet. Een zeer glibberig plankje zonder leuningen zorgt voor de nodige spanning maar we komen beiden gelukkig heelhuids aan de overkant van de sloot.
Nadat we dit bos hebben verlaten en we juist in een open gedeelte terechtkomen valt de 1e serieuze regen naar beneden. In het erna volgende Dijkgatsbos volgt meer regen en dan glibberen we over de paden richting uitgang van het bos.
Maar voordat we het bos verlaten genieten we van een rust op een picknickbankje. We hebben koffie mee (ikke) en iets lekkers erbij (Carla).
Dit hadden we meegenomen want gedurende de tocht zouden we geen horeca tegenkomen. Zodra we na deze rust weer opstappen volgt opnieuw regen en realiseren we ons dat we de komende 13 km vrijwel niet meer kunnen schuilen.
Na het bos gaat de route namelijk voor het grootste gedeelte langs het IJsselmeer. Het 1e deel lopen we benedendijks aan de landzijde. Hier lopen we in de luwte van de wind maar dan missen we wel het uitzicht over het IJsselmeer. Op dit moment willen we liever nog niet over de natte grasdijk lopen.
We zien een paar keer donkere wolken aankomen en kunnen dan bijtijds de poncho aantrekken, althans dat geldt voor Carla, de mijne gaat niet uit tussen de buien door.
Ik probeer bovendijks te lopen maar wind, regen en een natte grasdijk vind ik niet bepaald aantrekkelijk.
Buien blijven komen en gaan. Uiteindelijk zijn we zo gewend aan de regen dat we het niet eens meer vervelend vinden en prefereren we dan toch de natte grasdijk met fraaie uitzichten over het IJsselmeer boven het benedendijks lopen over een verhard pad.
Niet de hele dijk is toegankelijk voor wandelaars en zodoende maken we enkele afdalingen en zijn er ook even zovele klimpartijen.
Het geklauter over hekken is vandaag niet mijn sterkste kant. Of juist wel want ik klim met heel veel moeite over een metalen hek; er zit veel gaas tussen de spijlen waardoor het bijna onmogelijk is om aan de andere kant met mijn voeten op de spijlen van het hek terecht te komen.
Ik wil Carla bij deze manoeuvre ondersteunen maar zij heeft veel minder moeite met het hek dan ik: ze draait gewoon het hek open.
We hebben bijna 7 km lang het eindpunt (Medemblik) in het vizier en zien de kerktoren langzaam dichterbij komen. Maar ook aan deze lange dijk komt een eind en dan hoeven we alleen nog maar een klein stukje naar links en daar ligt het station.
Marianne is al in Medemblik en komt vrijwel direct aan gelopen.
Met z'n 3-en gaan we nog een hapje eten in het centrum van Medemblik waarna de thuisreis kan beginnen. Dat wil zeggen, via Avenhorn terug naar Volendam.
15 september, van Medemblik naar Enkhuizen, 25 kilometerGisteren hebben we gevaren van Enkhuizen naar Medemblik, vandaag is mijn route andersom en ga ik weer lopen.
Marianne brengt mij naar Medemblik. Vanaf het station pak ik de route weer op. De dijk op, om de haven en om kasteel Radboud heen en opnieuw de dijk op. Vervolgens kom ik langs het Stoommachinemuseum.
Al snel volgt een grindpad, langs het IJsselmeer. De regen van de afgelopen dagen heeft hier zijn sporen achter gelaten. Een enorme plas water ligt voor me, als ik hier doorheen ga dan zak ik minimaal tot mijn enkels in het water. Er liggen enkele stenen waar ik overheen zou moeten kunnen lopen maar ook deze liggen onder water. Langs het grindpad is veel struikgewas met een behoorlijk drassige ondergrond.
Ik besluit om mijn schoenen en sokken uit te doen en er dan maar doorheen te banjeren. Daarna droog ik mijn voeten af met papieren zakdoekjes en stiefel weer vrolijk verder. Iets verderop kom ik een (Amsterdams) echtpaar met hond tegen en hebben we een leuk gesprek. Het schiet dus niet echt op maar dat geeft niks, ik heb geen haast.
Weer wat verderop is er een wegversperring middels een omgewaaide boom (resultaat van zuidwesterstorm van 2 dagen geleden?)
Het is droog weer en ik hoop dat dat zo mag blijven vandaag. Enorm donkere wolkenpartijen gaan (gelukkig) langszij en ik zie het verderop regenen. Dit tafereel zal zich vandaag nog enkele keren herhalen. Voor mij is er slechts licht gespetter maar verder blijft het droog en schijnt zelfs de zon zo nu en dan.
Het wordt, voor het gevoel, zelfs wat aan de warme kant!
Ik blijf de dijk volgen, langs Onderdijk, Wervershoof, Andijk en Oosterdijk.
Onderweg is voldoende horeca aanwezig met name in de 1e 14 km. Ik rust op 9 en op 18 km, heerlijk genietend aan het IJsselmeer.
Marianne is vandaag in Hoorn en zij laat weten daar nog niet uitgekeken te zijn als ik zeg dat ik nog zo'n 3 km heb te gaan. Rustig aan dus en daarom nog maar even op een bankje gezeten in de laatste paar kilometers. Het eindpunt is bij het Zuiderzeemuseum. Ik zelf loop nog verder naar het station in Enkhuizen omdat ik ook daar ben begonnen met het Zuiderzeepad.
Ik kan vanaf het Zuiderzeemuseum de reguliere route volgen door Enkhuizen heen maar mij lijkt de route langs het water toch mooier en dat vind ik een betere afsluiting van dit pad.
Op het station aangekomen bel ik Marianne en dan duurt het nog een halfuur voordat ze in Enkhuizen is. Ondertussen geniet ik hier van de bedrijvigheid op en rondom het water.
Dit was de laatste etappe van het Zuiderzeepad.
Ik heb genoten van vrijwel alle wandelingen.
Verschillende Walkers hebben een etappe meegelopen en het hoogtepunt was natuurlijk de oversteek over de Afsluitdijk waarbij een groot aantal Walkers was aangesloten.