Walkers4Walkers.nl

Bijgaand mijn verslag van de 100ste 4Daagse. Een bijzondere editie voor mij omdat ik uitgevallen ben op dag 2 en daardoor deze editie óók de andere kant van de 4Daagse heb mogen meemaken.

Het uitvallen was niet leuk, maar toch heb ik er maar een feestje van gemaakt. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen: http://overwandelenenmeer.blogspot.nl/2 ... 16_24.html

De foto's kun je vinden via de links in het verslag. Als je een leuke foto ziet, gebruik hem gerust!

Je hebt een mooi verslag gemaakt en wat fijn dat je je toch vermaakt hebt.

Leuk verslag Aike. Op naar volgend jaar.
Wandelmaatje I. heeft er ook vrede mee dat ze gestopt is. Ze was op de Bredeweg gaan kijken maar toen de grote massa aankwam 'kwam het op haar af', het werd weer warm en is ze lekker in de tuin gaan lezen.
Samen met W. mij in Nijmegen opgehaald.
Do.- en vr.morgen bracht ze me, heel lief, tot vlakbij de start.

Leuk verslag, ondanks het uitvallen heb je toch kunnen genieten!

Mooi verslag aike. Ondanks het uitvallen toch nog een leuke week gehad. En volgend jaar weer een nieuwe kans

Leuk om te lezen Aike en ook mooie foto's (ik heb er twee gedownload van de Oase, daar had ik nog geen foto's van).
Helemaal bijzonder te lezen dat je mij jouw kopje thee hebt gegeven in de brandweerkazerne. Ik was er in elk geval heel blij mee. Bedankt!

Wat een mooi topic voor de ervaringen na uitvallen! Ik wist al steeds niet waar ik dat moet neerzetten, dit is goed bedacht van Aike.
Want na het mooie verslag van Aike vind ik dat ik niet kan achterblijven met mijn ervaringen te noteren. Ik zal mijn belevenissen (in gedeelten) ook hier neerzetten.
Dag 1 heb ik uitgelopen, maar met veel pijn en moeite. Niet door de warmte, daar had ik niet veel last van, ik kan daar altijd goed tegen. Maar mijn rug wilde niet meer meewerken. Vorig jaar ging het nog, en dit jaar zou mijn laatste 4daagse worden. Dat had ik al besloten. Ik zag enorm tegen de tweede dag op, temeer omdat het nog warmer zou worden. De eerste 10 km. ging het nog goed, maar daarna werd het steeds lastiger. Ik kan niet steeds maar stoppen, zitten, langzamer lopen, en de pijn werd ondanks de pijnstillers niet minder. Vlak voor Wychen is een
Rode Kruis post. Daar heb ik mij als uitvaller aangemeld. Men is daar ontzettend aardig. Er staan bankstellen, lekkere stoelen, je krijgt koffie aangeboden en een troostend woord. Kortom: alle lof voor de Rode Kruis medewerkers! Na een half uur kwam de bezemwagen om mij en 7 andere uitvallers naar de Wedren te brengen. Ik ben daar op het Faberplein gaan kijken naar het roze feest. Vervolgens heb ik op de Wedren gewacht tot wandelmaatje Sylvia arriveerde. Ik zag haar binnenkomen samen met Jannie (Spatoes).
Wat ik donderdag en vrijdag heb gedaan komt in het volgende deel.

Donderdag ben ik met Sylvia meegelopen naar de Wedren (wij logeerden daar vlakbij). Zij had daar afgesproken met Jannie en A., een kennis van Jannie. Zij zouden met zijn drieen lopen. Ik heb hun uitgezwaaid en ben op de Wedren koffie gaan drinken. Ik was wel nieuwsgierig wat er op de Wedren gebeurt als de wandelaars weg zijn. Wel een moeilijk moment als alle wandelaars gaan starten en ik niet. Op de Wedren gaan de Albronmedewerkers zodra iedereen weg is alle tafels schoonmaken. De scannende medewerkers gingen om vijf over acht weg. Ik was van plan om naar de Zevenheuvelenweg te gaan naar de Oase. Ik heb me staan verbazen over de diepe stilte die er heerst op en om de Wedren. Het leek wel of ik op een begraafplaats was. Overal in de straten om de Wedren heen een groot stilleven van fietsen. Overal fietsen! Lopend door Berg en Dal naar de Zevenheuvelenweg was ik een bezienswaardigheid. Ik liep de 4d-route in omgekeerde richting. Daar werd ik door diverse mensen over aangesproken. In de Oase kwam Aike ook al gauw. Zij stelde voor om samen naar de Canadese begraafplaats te gaan. Dat vond ik een goed voorstel. Wij hebben daar de ceremonie bijgewoond, iets waar ik anders nooit aan toe kom omdat ik daar altijd te laat ben. Wij hebben voordat dat begon op een bank in de schaduw gezellig met elkaar zitten kletsen.
In de Oase heb ik op Sylvia gewacht en heb met haar samen mee teruggelopen naar de Wedren.

Dan heb je die dag toch nog een aardig eind gewandeld Fien!

Vrijdag heb ik weer Sylvia, Jannie en A. uitgezwaaid bij de start. Ik ging daarna theedrinken. Al gauw kwam er een Albronmedewerker, alle parasols inklappen want er kwam regen. Inderdaad, er kwam een donkere wolk aan. Het werd steeds donkerder. Bij de eerste druppels gingen de wandelaars die nog moesten starten in de Albrontent staan, en de scanmedewerkers ook. Toen het onweer voorbij was maar er nog wel regen viel kwam Sinterklaas er aan. Hij bleef bij de Albrontent staan, en het personeel zette een Sinterklaaslied in. Dat werd spontaan door de nog aanwezige wandelaars meegezongen. Toen hij wegging werd er massaal Dag Sinterklaasje gezongen. Ja, de studenten maken er ook een feestje van. Om plm. half negen was iedereen weg en wilde ik mijn echtgenoot op gaan bellen. Maar ditmaal was het niet zo stil op de Wedren. De startpoorten werden afgebroken en er kwam een wagentje van de Stadsreiniging aanrijden.Toen ik bezig was G. te bellen kwam opeens Harm Edens op me af. Hij was zonder camera, ik werd niet officieel geinterviewd. Hij wilde weten waarom ik niet ging wandelen, want ik had wel mijn wandeloutfit (oranje/groen) aan. Dat vond ik wel even een leuke ontmoeting. Ik was van plan om met de trein naar station Molenhoek te gaan om zo de Oase te bereiken, maar bedacht dat het leuker zou zijn om te gaan lopen. Dus weer de route in omgekeerde richting, met hetzelfde effect als gisteren: bezienswaardigheid en veel opmerkingen van omstanders. Onderweg naar Malden heb ik mijn poncho aan moeten doen en twee keer moeten schuilen voor een onweersbui. Gelukkig stonden er langs de route genoeg partytenten om in te schuilen. Het viel mij op dat er veel politie door de St.-Annastraat reed op motoren. Kijken of er geen verdachte spullen langs de kant van de weg liggen en zo.
Eindelijk bij de Oase aangekomen - het was verder dan ik dacht - heb ik weer op Sylvia gewacht en heb met haar mee teruggelopen naar de Wedren.

Conclusie: uitvallen is niet leuk. Maar het was wel leuk om alles eens van de andere kant te zien. In de Oase heb ik ook kennis gemaakt met wat forummers,
Dit was mijn laatste 4daagse. Mijn kwaal (artrose in mijn rug) schijnt niet verholpen te kunnen worden. Maar ik kan er vrede mee hebben. Ik heb al 15 keer de 4d. gelopen. Volgend jaar zit ik misschien op de tribune om wandelmaatje Sylvia en anderen aan te moedigen. Wie weet!

Ja, tot 10 km. gaat het nog wel. Daarna komen er problemen. Dat is vervelend, want na 10 km. ben ik nog lang niet moe.

Wat een mooie verslagen van Fien. Heel vervelend dat je jouw laatste 4daagse niet kon uitlopen maar je hebt toch wat van de week gemaakt. En ook ik vind dat je donderdag en vrijdag veel gelopen hebt, je krijgt er alleen helaas geen kruisje voor..


Nu ga ik Aike haar verslagen lezen.

En ook Aike heeft prachtige verslagen geschreven. Wat moet dat balen voor jou geweest zijn dat je niet voor zilver kon gaan dit jaar. En wat knap dat je dan de verzorging ingaat waardoor je er steeds aan wordt herinnert wat je nu mist..

Volgend jaar heb je gelukkig weer een kans, en vergeet niet dat jij jouw prestatie dit jaar al hebt geleverd, nl in Cuijk!!

Leuk om ook jouw belevenissen te lezen Fien... ondanks alles waren het leuke dagen!

Dat was ook het eerste wat door mijn hoofd flitste: mijn doelstelling voor dit jaar had ik al bereikt
Het maffe was dat ik qua spieren en rug erg makkelijk liep. Ik heb ook artrose in mijn rug en loop normaal een lange afstand op pijnstillers, maar deze keer dus niet. Mijn voeten werkten helaas niet mee. Misschien had ik de pijnstillers daarvoor moeten proberen, maar ik heb er eerlijk gezegd geen moment aan gedacht.