Walkers4Walkers.nl

Euhmmm... Ik kan niet meer stoppen bij de 100 want ik zit al op 113. Overigens is er ook al een derde persoon die ruim over de 100 zit, zie mijn fotoboek van Melderslo 2009. Ik ga zelf in ieder geval vrolijk verder voor de vaas (150 stuks) en wat ze daarna eventueel allemaal nog gaan bedenken. Dat wil zeggen, zolang mijn lijf het allemaal aankan. Ik ben zeer benieuwd naar volgend jaar...

Het verhaaltje over mijn eerste KM en reactie op enkele andere stukjes moet nog even wachten, hopelijk heb ik daar zondag tijd voor (wordt ook een wat uitgebreider stukje).

Mijn eerste kennedymars was Someren in 2006.
Wat ik mij herinner dat ik super nerveus was, dat het een groot feest was met toeschouwers beetje Nijmegen in het klein, deze km gewandeld heb met Carola, Ed, Bas en Sunny en dat het tropisch warm was.

Mijn eerste Kennedy Mars 25/ 26-09-2009

Mijn eerste avontuur begon met het verzoek mijn maatje te ondersteunen in zijn uitdaging om ooit een keer een mars te lopen. Hierbij heb ik hem gevraagd de laatste mars van het jaar te nemen omdat ik mijzelf daar nog niet op had voorbereid. Drie weken later melden wij ons kaartje bij “Sport 55” te Leerdam. Zonder enige training en verwachting zijn wij vol goede moed aan deze tocht begonnen. Al gauw kwam de tekortkoming van training pijnlijk naar boven. Onder de rechter voet begon een blaar zich meester te maken van de tot dan toe onbeschadigde huid. Op datzelfde ogenblik lag mijn maatje bij 26,2 km al op een brancard zijn blaren te laten behandelen. Door dit voorval zijn wij in de achterhoede terecht gekomen en aansluiting met anderen in de mist zien verdwijnen.

De nacht is een andere dimensie in mijn wandelend bestaan. Zeker als de mist zich om je heen dicht trekt, de omgeving onbekend is en geen enkel benul hebt waar je bent of hoever het is. Twijfelend over de goede weg en in een onnatuurlijk tempo schuifelden wij de nacht in. Door een mooie omgeving waarvan wij op dat ogenblik geen enkele notie hebben komen wij dan toch bij een doorloop post, gelukkig toch nog iets goeds aan dit nachtelijk avontuur. Met een paar lampjes voor ons groeit het vertrouwen dat deze onderneming tot een goed einde gebracht gaat worden. Maar dan gebeurt het onvermijdelijke bij ongetrainde mensen, blessure aan de schenen, en gelukkig deze keer niet van die van mij. Strompelend moet mijn maatje het volhouden tot aan het sportpark en we maken ons op voor toch een kansloze missie. Tot overmaat van ramp denken wij dat de routing niet meer klopt en vol twijfel staan we op een kruising wat te lummelen. Gelukkig komt daar onze beschermengel aangelopen die bij velen bekend staat als Bernard_dT die ons op het goede pad zet. Zo stoutmoedig als zijn naam is vergezeld hij ons naar de plek waar het avontuur begon.

Bij aangename warmte van een overkapping, een koppie soep en de kans even de beentjes in de lucht te gooien strompelde mijn maatje wederom naar de EHBO om zich daar te onderwerpen aan het oordeel dat het einde van zijn veldtocht betekend. Om toch iets over te houden aan deze dag besluit ik om wat er ook gebeurt iets mee te nemen naar de andere kant van het land.
Met hernieuwde moed van immers een halve uitdaging vind ik aansluiting met de even hiervoor genoemde wandelaar. Vanwege zijn rijke ervaring en constante tempo schat ik mijn kansen goed in. Overladen met zelfvertrouwen begin ik weer wat rechter te lopen, waarschijnlijk ook omdat ik dan voel dat de druk op de blaar afneemt. Al pratend nemen de kilometers af en begint de dag aan te breken. Door de overweldigde schoonheid van de omgeving en de verscheidenheid aan onderwerpen met de nieuw gevonden wandelpartner begint de missie ook aangenaam te worden. Snel wordt ik geabsorbeerd in een leuke ploeg die allemaal naast het wandelen nog een ding gemeen hebben namelijk W4W, waar anderen hun tempo weer oppakken wijkt Bernard niet van mijn zijde en ik niet van die van hem. Ondanks nog twee knappende blaren gaat blijft mijn motivatie mooi op peil tot enige ergernis van mijn bondgenoot. Bij caférusten ( hoe kan het ook anders ) komen wij telkens de rest van de groep weer tegen en beginnen dan gezamenlijk met het volgende stuk van de tocht. Dit houd toch zeker een 100 meter stand, dan waren ze weer op stoom en met de noorderzon vertrokken, hierbij laten zij Bertus aan zijn lot over die zich herpakt in het kielzog waar wij lopen. Met z’n drieën maken wij de tocht stap voor stap korter en kunnen wij ons aan elkaar optrekken. Mijn goede stemming wordt toch enkele keren van buitenaf op de proef gesteld maar daar is tot het eind geen kras meer op te krijgen. Na de laatste rust is mijn machine zo op toeren dat ik het wel dansend af kon. Dit tot enig geprikkelde gevoelens bij mijn mede lotgenoten. Met groot jolijt heb ik de laatste kilometers afgelegd wetend dat de tijd ons niet meer kon deren. Feestelijk onthaald door de forumleden en mijn inmiddels herstelde wandelmaatje kon ik onder het genot van een biertje (ja Ed) nog wel de grap maken dat het niet normaal is dat een debutant toch twee routiniers op sleeptouw moest nemen.

Nu, rustig met een biertje achter het toetsenbord, kijk ik op een missie volbracht. Beetje (erg) stijf in de ledenmaten sluit ik af met het dank zeggen tegen een ieder die zich heeft ingezet mij te helpen in deze uitdaging en in het bijzonder aan Bernard_dT, ere wie ere toekomt.

Proficiat,en een begenadigd schrijver.

Wat je zegt Ed, heerlijk zo'n verhaal

Inderdaad, prachtig verteld, zeker als je, net als ik, net daarvoor het verslag van Bernard gelezen hebt. Jammer eigenlijk dat ie niet ook in dat topic staat......

Prachtig verhaal Eduard! Leuk hè, zo'n familie? We gaan jou vast vaker zien bij dit soort tochten.

Eduard, had je echt niks getraind?! Ongelooflijk dat je nog zo intact aan de finish bent gekomen man. Als cadeautje van mij een mooie avatar

Hey 'antieksloper',
Mooi verhaal. Gelukkig weer een begenadigd schrijver in de familie. Ik hoop dat je de smaak te pakken hebt. Maar wees slim en blijf trainen. En misschien zien we je wandelmaatje ook weer terug. Thuiszitten is ook maar niks.
Het was mij een genoegen met je me te lopen. (Nouja, ... genoegen ..... . Just kidding ! )

Nou Eduard, het was je niet aan te zien dat je drie blaren had (als ik het goed gelezen heb) want je liep nog goed. Ik ben benieuwd of je dit soort tochten vaker gaat doen. Al was het maar voor de verhalen achteraf! Compliment voor jouw verhaal!

mijn eerste km was die van steenwijk dit jaar in 18.15 uur.

Of er nog een komt weet ik niet, tenzij er iemand zin heeft met mij mee te lopen.

Ja ik zeg ook altijd "Maarssenbroek ligt op loopafstand van het strand"

Al die verhalen!
Kan volgens mij wel stellen dat iedereen die ooit een KM gelopen heeft redelijk verslaafd is geraakt (hmm, ik krijg steeds meer medelijden met mijn vriend, die mijn wandelverslaving totaal niet deelt! )

Even wat beginnersvragen; (ik stel ze hier, aangezien ik ze de antwoorden niet echt kon vinden )
Op 7mei 2010 moet het gaan gebeuren.. Mijn eerste KM, die van Hilversum..
Hoe kan ik me hier het best op voorbereiden?
Uiteraard maak ik de nodige kilometers, maar die maak ik, verslaafd als ik ben aan het wandelen, het gehele jaar door wel..
Maar hoe bouw je het op naar die 80kilometer!?
En hoe kom ik de nacht en niet vergeten de dag na de nacht door!? Ik lust helaas geen koffie of redbull (of iets dergelijks) dus qua slaperigheid zal het, vrees ik, een flinke kluif worden..

Alle tips zijn welkom!