Ik heb het verslag van Dag 1 dus eerder al gepost in het "Waar heb je gelopen vandaag?" topic. Ik kan het daar niet meer aanpassen om hierheen te verwijzen, dus voor Dag 1 zal ik andersom verwijzen. Verslag Dag 2 gaat natuurlijk wel meteen hier.
Verslag Dag 1Zaterdag - Dag 2Ik moet weer vroeg op, want ik vertrek ook vandaag gewoon van huis. Echter, waar de reis naar Amersfoort gisteren niet heel spectaculair was, dat kan normaal rechtstreeks namelijk en dan is het niet zo ver, is het vandaag anders. Dit weekend rijden er namelijk geen treinen via Rotterdam Centraal omdat ze daar een paar perrons aan het verbouwen zijn, dus ik moet omreizen. Ik weet dat het langer gaat duren, en ik moet naar Dordrecht met de auto, dan naar Geldermalsen, dan naar Utrecht, en dan uiteindelijk naar Amersfoort. Toch krijg ik het efficiënt voor elkaar, en ik heb in Utrecht een trein eerder dan de routeplanner aan geeft dan dat ik zou hebben. Uiteindelijk kom ik iets later op het startterrein dan gisteren, maar omdat ik me niet meer hoef in te schrijven kan ik na mijn controlekaartje op te halen meteen weg, en ben ik eigenlijk alsnog dezelfde tijd gestart. Het is nu echter erg rustig op het startterrein. Het word vandaag iets warmer dan gisteren, als het goed is, dus misschien zijn meer mensen iets eerder gestart. Ook ben ik, ondanks ik het gisteren over het algemeen best uit te houden vond, nu
niet vergeten om me in te smeren.
Ik vertrek en ik voel me een beetje eenzaam. Vrijwel meteen is de splitsing en mijn 40km route gaat naar links. Daar ben ik helemaal alleen. Er zijn een paar splitsingen en kruisingen van paden, maar geen pijlen. Ik bedenk me dat ik richting de weg moet dus ik blijf rechtdoor gaan. Er is hier bij de weg dan weer een pijl en na een woonwijk kom ik uiteindelijk bij een fietstunneltje onder de snelweg door. Ik loop op het naastgelegen voetpad, maar het fiets- en voetpad scheiden zich dan. Geen pijl. Ik blijf op het voetpad lopen, maar de twee gaan steeds verder uit elkaar en er komt zelfs een watertje tussen. Ik voel nu natuurlijk nattigheid (niet letterlijk, ondanks het watertje) en kijk op de beschrijving, er staat 'pijlen volgen' en 'pad langs de A28 op'. Daar loop ik nu dus steeds verder van weg. Ik zoek even naar een straatnaam die iets verderop in de beschrijving staat en die is ook ergens schuin achter me. Ja hoor, weer verkeerd gelopen. Er stond toch ook helemaal geen pijl net waar het fiets- en voetpad van elkaar weg liepen? Is op het voetpad blijven dan niet het meest logisch?
Ik raak er nu ondertussen een beetje geïrriteerd van, gisteren waren er ook legio verwarrende momenten en ben ik verkeerd gelopen, en nu binnen een kilometer of twee vanaf de start is het ook alweer een paar keer raak. Dit is nu het 13e jaar dat ik serieus wandel, en in al die tijd was ik in totaal maar drie keer bij een georganiseerde tocht verkeerd gelopen (ik weet ze alledrie nog zo voor me te halen), maar deze ene tocht heeft dat aantal meteen verdubbeld. En dat is toch wat teleurstellend voor een tocht, van deze grootte, waarvan het al de 72e keer is. Je zou denken dat de 'bepijling' nu wel feilloos is. Natuurlijk helpt het ook niet dat de route niet consequent met hetzelfde soort pijl aangegeven is. Er zijn witte krijtpijlen, gele SWGB kaartjes (waarvan sommige, en dus niet alle, met folie aan de boom gewikkeld zijn en die zijn dan van een afstand amper te zien), roze bordjes met twee pijlen op korte paaltjes en witte borden met kleine rode pijltjes op sommige (maar niet alle) splitsingen waar dan weer wel "Amersfoortse Tweedaagse" op staat. En ik ben duidelijk niet de enige die verkeerd loopt of iets verwarrend vind, heb ik al gemerkt. Maar goed, laten we verder lopen, denk ik dan en ik besluit er niet meer verder aan te denken.
Iets verderop kan ik door het gras om het watertje heen terug naar het fietspad en ik loop terug. Ik kom weer op de route en na een lusje loop ik eigenlijk vlak langs de plek waar ik net omgekeerd was. Dus als ik niks in de gaten had gehad, had ik zo zonder het te weten een kilometer of twee afgesneden. Ik kom nogmaals langs de snelweg, en dan zie ik eindelijk weer andere wandelaars. Deze zijn dan ook even in verwarring, maar de routebeschrijving is hier nu wel duidelijk, de weg oversteken en dan de snelweg over. Toevallig kom ik hier ook de twee dames van gisteren weer tegen. Ze lopen dus nog. Even later komen we, na een kinderboerderij en stukjes bos, bij de fietstunnel waar we gisteren op het eind doorheen liepen. Geen spuitbus dit keer. Ik kom weer op de weg naar de fietsbrug van gisteren en loop daar weer het bos in. Bekend terrein, maar we lopen nu verder het bos in. Ondertussen loop ik weer iets meer tussen de mensen en komen langs een landgoed, Den Treek, en er volgt meer bos. Er zijn best wat mensen zo her een der vandaag, die allemaal uit voorzorg gekozen hebben voor een rondje fietsen in de schaduw door het bos. Ik kom bij een kruising, en aan de overkant is de eerste rust; Bergzicht. Ik zie op de beschrijving echter dat iets verder de Pyramide van Austerlitz is, en ik kies om tot daar te lopen, om nostalgische redenen.
Er volgt eerst nog een flinke klim, en waar de 50km route eerst nog rechtdoor gaat, gaat de 40km route hier met de 30km mee, en we komen langs de Pyramide. Daaromheen gelopen daalt het pad af naar beneden. Twee vrouwen op weg naar boven vragen me nog of daar de Pyramide is, en ze vragen me of ik even een fotootje van hen kan maken met de telefoon van één van de twee. "Natuurlijk". Beneden is dan een restaurantje en een paar kermisattracties die hier permanent staan. Dit wist ik, ik ben hier vroeger, best wel een aantal keren geweest met mijn vader en kan het me nog goed herinneren. Inmiddels moet dat wel zo'n 25 tot 30 jaar geleden zijn, maar de botsauto's, mijn favoriet toen, zijn er nog altijd. Wel zag ik daarnet dat de Pyramide zelf nu midden op een mooie ronde open vlakte staat, terwijl die in mijn herinnering destijds begroeid was, en er toen tussen de bomen een hokje voor toegangskaartjes verstopt was met de trap omhoog erbij. Ik koop een blikje ijsthee, want na die klim kan ik dat wel gebruiken, en rust hier een tijdje. Als het gisteren de 'Dag van Soesterberg' was, is het nu wel de "Dag van Austerlitz" (ook al komen we niet door het dorp zelf) wat mij betreft. Ik ga verder en we steken de hoofdweg over. Daar gaan we het bos weer in en gaat de route omhoog en omlaag. Hier staan op open plekken enkele huizen, eenzaam en rustig met uitzicht over de glooiende open velden. Je zou hier maar wonen. Ook komen langs een leuk tuinkoepeltje.
Na een splitsing met met de 30km route lopen we verder langs een andere hoofdweg tot Maarn en lopen we weer even in de bewoonde wereld, om daarna weer langs meer open, grote velden te komen. Volgens de beschrijving zou de volgende rust op 26km moeten zitten, maar voorlopig heb ik nog niks gezien. Ondertussen is het hier warmer aan het worden. Het bos deed natuurlijk veel goeds, maar op deze open plek loopt de temperatuur snel op. Het is een lang, maar vrij smal stuk, en een detachement militairen komt in de knoop met een achteropkomende trekker. Alles valt uiteen. Er is nog steeds weinig schaduw, en we gaan naar links richting als de 50km route zich er weer bij voegt. Dan lopen we Woudenberg in, als ik nog een groep militairen in haal. Ze hebben het over dat je hier ook wat voor krijgt, maar dat je alleen de Vierdaagsemedaille officieel mag dragen. Eentje is daar blij mee, "Ga ik dan eindelijk een medaille voor op mijn uniform verdienen!", zegt ze. Dan is daar toch de rust, bij een sportvereniging. Hier vlak voor krijgen we ook een flesje koud water. En dat voelt wel goed na dit warme stuk route. Bij de rust staat mijn teller inmiddels op 29km. Geen 26km. Nu ben ik natuurlijk een kilometer verkeerd gelopen maar anderen hebben het er ook over dat het een paar kilometer verder was dan beloofd.
Als ik verder ga merk ik dat het wat meer bewolkt is geworden. Ook waait het af en toe. Waar het gisteren heel constant weer was, is het nu misschien wel een paar graden warmer, maar wel wisselvallig in dat het niet de hele tijd zonnig is, en dat maakt het op dat moment een stuk aangenamer. Na Woudenberg volgen een paar lange stukken, en bij een kruising is er onder enkele wandelaars weer even verwarring omdat er geen pijl te zien is, maar ik zag al hele groepen links af gaan. Na een tijdje lopen we langs een watertje. Hier zijn mensen aan het kanoën, wat er lekker ontspannend uit ziet. Precies als de zon weer doorkomt loop ik weer meer het bos in. Ik zie dat we aan de achterkant van het landgoed waar we vanochtend langs liepen, Den Treek, aankomen en we lopen daarna een stuk over hetzelfde pad in tegengestelde richting. Terwijl ik anderen nog hoor zeggen dat ze ergens verkeerd waren gelopen, komen we dan uiteindelijk op een pad waarvan ik merk dat we daar gisteren ook liepen, en al snel volgt de laatste rust, bij een kampeerterrein. Ik ga liggen in een nestschommel. Dat voelt wel goed. De schoenen gaan uit.
Ik moet toch maar verder voor het laatste stukje, het is niet zo ver meer, en als we verder lopen door het bos komen we weer bij de inmiddels bekende fietsbrug uit. Nu hangt er wel een duidelijke pijl, en we moeten de fietsbrug weer over. We lopen nu de eerste paar kilometers van gisteren in tegengestelde richting terug naar de finish en inmiddels zijn er weer wolken. Bij de laatste keer rechtsaf hoor ik even verderop muziek bij het startterrein, en het is er nu goed druk. Ik meet voor vandaag 41km en meld me af en krijg mijn eerste medaille voor deze tocht. Wel een fraaie, een mooie ster met het Wapen van Amersfoort erop. Ik wil natuurlijk even zitten en misschien wat drinken, maar als ik op mijn telefoon naar de vertrektijden van het OV kijk is het beter dat ik meteen vertrek. Het is inmiddels kwart voor 5 en net als vanochtend moet ik met een omweg naar huis dus dat kost ook weer een extra half uur. Zo gezegd zo gedaan en ik stap in de bus richting het station. Als ik zit, denk ik even terug aan deze twee dagen, en het waren toch wel twee mooie routes over de Utrechtse Heuvelrug met af en toe wat unieke delen, en ik denk dat ik nu wel weer klaar ben voor de 4Daagse. Drie weken nog maar.
