Walkers4Walkers.nl

Het is wel een onstuimig dagje met die wind. Hier in Haarlemmermeer is het tot 1500u wel droog geweest dus in Zandvoort viel het vast ook wel mee al waait het daar een nog stukkie harderder. Applaus voor alle bikkels.

Ik ken deze omgeving natuurlijk op mijn duimpje, en kies zelf meestal de route die ik het mooist vind. Een beetje van Le Champion en een beetje van mezelf.

Ik had mijn fiets bij station Overveen geplaatst en vanaf daar heb ik de bus gepakt. Die stopte ter hoogte van de eerste rustpost. Meteen een Snelle Jelle meegepakt en op naar Parnassia. Heerlijk laag gevlogen met de wind in de rug en een vlak strand. Bij Parnassia werd ik flink gezandstraalt tijdens het klimmen omhoog. Daar een koekje gepakt en heel even uitgepuft. Toen volgde het mooie stuk door de duinen. Ik dacht dat we de blauwe paaljes route zouden volgen, maar eerst mochten we de rode paaltjes volgen en die is een stuk zwaarder! Alle hoge duintoppen incl een trap zaten in deze route. Het begon even wat te regenen wat wel fijn was om het zand van mijn gezicht af te krijgen. Ondertussen hield Tina me op de hoogte waar ze liep.

Ik was van plan om bij de Hemelse pannenkoek een extra lusje te doen. Ik wist niet dat dit lusje tegenwoordig ook onderdeel is van de route? Waar de route nu naar beneden ging, middenduin in, liep ik rechtdoor en kwam weer op de Zeeweg uit, en liep naar het pannenkoekenhuis want die had ik net overgeslagen. Tina zou al in de buurt zijn. Toen ik bij het pannenkoekhuis aankwam, stond er geen rij voor de stempelpost. Ik kon zo doorlopen en een mandarijn plus een stukje pannenkoek pakken. Na een kwartier ofzo kwam Tina en had ik contact met Martin. Ik schatte in dat hij een uur later zou komen. Er was een leuke DJ bezig en het was best lekker weer. Alleen wat koud als je zit, dus bleef ik in eerste instantie staan. Tina kwam al snel en samen wat gekletst. Erg gezellig! En wat gaat deze vrouw goed met haar nieuwe knie!!

Toen Tina tien minuten onderweg was, kwam Martin aan. Helaas stond er inmiddels een enorme rij voor de stempelpost, nog langer dan toen Tina aankwam. Echt niet meer leuk, en hier zou Le Champion echt wat op moeten verzinnen want dit kan niet. Misschien meer stempelaars of de indeling anders? Maar wie weet zijn er op het laatste moment wel stempelaars niet op komen dagen, je weet het niet. Ook met Martin gezellig gekletst en na bijna een hlf uur gingen we ieder onze eigen weg: ik opweg naar mijn fiets, Martin voor de rest van de tocht.

Op deze manier "Zandvoort" lopen bevalt me eigenlijk wel heel goed. Ik betaal gewoon voor de 18 of 30km zodat ik gebruik kan maken van de rustposten, maar loop gedeeltelijk een andere route en ik kort hem in. Van Martin hoorde ik dat je nu wel weer over de voetpaden van de Heerenduinen gaat ipv het fietspad, dus wellicht loop ik volgend jaar een stuk van de 30km.

Benieuwd naar de overige verhalen! Ook van Corne, want die liep 18 +circuit? Ik dacht ook 30?

Mijn verslag volgt nog, nu effe geen puf voor.
Alvast kort: Ik heb een heerlijke wandeldag gehad, in totaal ruim 37 km gelopen.
De hele dag vrijwel droog gehouden maar wat een wind zeg!
Direct na mijn finish begon het te regenen en dat hield pas onderweg in de auto weer op.

En ja, wat Fien schrijft over die “Siberische” editie, die kan ik me nog heel goed herinneren.

Mijn wekker liep om 6 uur af. Na het ontbijt en laatste spullen inpakken om 7:04 uur de trein gepakt.
Om 9:15 uur, na 2 overstappen met 15/17 min wachttijd, aangekomen in Zandvoort. Buiten het station was er gelukkig nog een plekje in het pendeltreintje van de NS. Deze reed de hele dag tussen station en de paddock van het circuit en later tussen finish, station en paddock. Er konden ca 60 mensen in en als hij vol was ging hij rijden. Dit scheelde me toch wel 1,5 km lopen.

Bij de start eerst even een bakje koffie en sneetje brood. Om 9:45 uur vertrokken. Ik koos ervoor om eerst de hele boulevard te lopen en daarna pas het strand op bij de eerste rustpost. Er stond inderdaad een behoorlijke wind, lekker in de rug, dus dat liep wel erg lekker.
Tot de afschuwelijk steile helling naar Parnassia: vers opgespoten zand en tegen de wind omhoog, dus je komt gezandstraald en bekaf boven aan om 10:40 uur.
De knie gaat prima, maar ik neem toch even een rustpauze met warme chocolademelk en toiletbezoek.
Na 15 minuten weer verder. De duinen in. Hier heeft Le Champion goed gekeken naar de WS’78: vrijwel alles onverhard en heerlijk veel klim en daalwerk. Ik heb genoten en zelfs mijn knie protesteerde niet.
Onderweg kwamen we langs een uitkijkpost die, uiteraard, even beklommen moest worden om van het uitzicht te genieten.

Naarmate we dichter bij Overveen kwamen, liepen we steeds meer in de luwte. In combinatie met volop zon, is bij de de konijnenberg de jas min of meer uitgegaan en zo kwam ik net na 12 uur bij het pannenkoekenrestaurant aan. Ikhoefde maar heel even in de korte rij voor een stempel, mandarijntje en stukje pannenkoek. Daarna gezellig bijgepraat met Angelique en mijn brood opgegeten.

Na een hal uur weer verder gegaan. Had ik geweten dat Martin zo kort daarop daar ook was geweest, had ik wrs nog gewacht. Nu liep ik alleen verder. Bij Kraantje Lek ging de jas alweer uit en met het brede Visscherspad liep het lekker in mijn eigen tempo. Ruimte genoeg om langzamere lopers te kunnen passeren, zon volop in de giechel en stevige wind tegen om te erge oververhitting tegen te gaan.

Om 13:50 uur schuif ik Zandvoort binnen om vervolgens om 14:05 uur achter de finish de medaille omgehangen te krijgen. Ik scoor toch nog even een T-shirt en ga daarna op zoek naar het station. Hoewel het met de knie nog steeds goed gaat, wil ik niet te lang rondhangen.
Een eindje verderop staan de NS mensen bij de treintjeshalte. Ik heb aan één korte blik op de rij voldoende om te besluiten dat ik beter zelf kan gaan lopen dan achter aan te sluiten en te staan wachten. Er staan zeker voor 1,5 trein mensen.

Na bij een grootgrutter een nieuwe fles Spa blauw te hebben gehaald ben ik om 14:23 uur op het station, waar de trein net 3 min weg is. Dan maar even in de kiosk een bak koffie gescoord en dan uit de wind wachten op de trein terug van 14:50 uur. Na een overstap van 15 minuten in Haarlem ( waar het begon te regenen) en een overstap van 31 minuten! (Incl vertraging van 16 min) op Heerhugowaard kom ik uiteindelijk om 17:30 uur thuis aan.

Het was een welbestede, zeer aangename dag en ik ben heel blij dat mijn knie zich zo goed gehouden heeft, slechts 6 weken na de operatie. Mocht ik nog twijfelen of Nijmegen haalbaar is (fysio gaf 2wk gelen al aan geen problemen te zien) dan is die twijfel nauwelijks weg. Blew ben ik er in juli bij en haal ik daar mijn 9-tje binnen.

Leuk verslag Tina. Fijn dat het met de knie goed gaat. Ik hoop dat het in Nijmegen ook gaat lukken.

Dankjewel, Fien.
Vandaag wel behoorlijk spierpijn in linkerbovenbeen (geopereerde been) en wat stijfheid in/van de nieuwe knie. Maar. Het valt me heel erg mee. Vandaag maar wat rustiger aan doen.

Leuk verslag en te lezen hoe jij gelopen hebt. Had je een zwarte sweater aan? Volgens mij stoof jij ons voorbij.

Nou ja, wij hadden ook de trein van 14.50 uur! Helemaal voorin ingestapt omdat we in Overveen eruit moesten. Daar stond onze koets! We hadden wel wat last van file om Haarlem uit te komen. En onderweg in de auto barstte het los! Gelukkig heelhuids thuis gekomen! Ik vond het in Zandvoort maar een lauwe bedoening….geen muziek pas op het eind en nog vals ook. Geen bloem zoals andere jaren hoewel vorig jaar ook niet. Waarschijnlijk te duur? Nou ja wij hebben in ieder geval weer genoten!
Uitgebreid verslag plus foto’s staan online op mijn blog!!

Leuk om de verslagen te lezen en Tina, wat fijn dat je al weer zo goed kunt wandelen

@Angelique, Tina en Ineke, bedankt voor jullie leuke verslagen. Hier volgt het mijne:

Onstuimig en nat?
De wekker staat op 4.30 uur maar ik ben al om 4.15 uur wakker. Ik hoor de regen tegen het slaapkamerraam kletteren en er staat een harde, vlagerige wind.
Ik heb vrijdagavond het besluit genomen om vandaag de wandelschoenen aan te trekken ondanks de voorspellingen van wind, regen, misschien hagel en een klap onweer.
Dat het een onstuimige en natte dag gaat worden lijkt vast te staan en daar bereid ik me ook op voor. Er gaat een zak met droge kleding mee.

Reisperikelen
Ik reis met de auto naar Overveen en parkeer aldaar bij het station mijn auto. Meerdere wandelaars lijken hiervoor te hebben gekozen want het parkeerterrein is binnen een mum van tijd vrijwel helemaal vol.
Ik verwacht een volle trein en ben dan ook stomverbaasd dat de 1e trein vrijwel leeg komt aanrijden. Angelique legt later uit dat dit de 1e trein is die vanuit Haarlem vertrekt en dat de wandelaars die van “ver” komen nooit die 1e trein in Haarlem hebben kunnen halen.
Ergens wist ik dat natuurlijk al want mede om die reden maak ik niet de hele reis met de trein. Het lukt dan niet om tijdig te starten voor de extra ronde over het circuit.
Met de auto naar Zandvoort gaan wordt sterk ontmoedigd door de organisatie. Ga je toch met de auto dan betaal je minimaal € 15,00 aan parkeerkosten. Tot vorig jaar kon ik altijd nog wel een plekje vinden waar gratis mocht worden geparkeerd. Nu geldt voor heel Zandvoort betaald parkeren. Voor de treinreis van Overveen naar Zandvoort v.v. betaal ik slechts 2 x het luttele bedrag van € 1,56.

One Lap
Als ik in Zandvoort uitstap valt wat lichte regen. Ik wandel naar de startlocatie (1,8 km) en besluit aldaar, gezien de drukte, direct te starten.
Het 1e onderdeel van deze wandeltocht speelt zich volledig binnen de hekken van het circuit af.
Vanuit de Pitstraat loop je een hele ronde over Circuit. Er is helaas geen mooie zonsopkomst zoals bij de vorige editie maar het is in ieder geval droog.

Strand of Boulevard
Na het circuit gaat het richting boulevard/strand alwaar je de keuze hebt om over de boulevard te lopen of direct het strand op te gaan. Net als in voorgaande jaren kies ik ervoor om het 1e gedeelte over de boulevard te lopen. Er staat een harde wind maar deze is gelukkig in de rug, dat scheelt alvast!!!
Vanaf de boulevard ziet het er “beneden aan zee” toch wel behoorlijk aantrekkelijk uit en ik besluit om al eerder dan ik van plan was af te dalen naar het strand. Op het strand aangekomen zie ik een groepje wandelaars stilstaan. Er ligt een zeehond op het strand en deze zeehond probeert om terug naar zee te gaan en dat lukt uiteindelijk!
Ik loop de stempelpost voorbij en loop dan enige tijd in de luwte van de strandtenten die hier staan.
Dan weer verder het strand op tot IJmuiden aan Zee. Ik heb al de hele ochtend last van mijn buik en heb dringend behoefte aan een toilet en die vind ik op het punt waar we het strand verlaten. In andere jaren was hier tevens een verzorgingspost, deze keer wordt er alleen gestempeld.
Ik ga de trappen op naar de boulevard, ook hier valt deze keer niets te beleven. Ik heb eigenlijk wel behoefte aan rust maar hier is het uitgestorven en iedereen loopt door, ik ook.

De duinen in
Via het fiets-en/of voetpad gaat het verder langs de Heerenduinweg. Halverwege deze weg pak ik een rust omdat ik daar nu toch wel aan toe ben. Ik heb 16 km gelopen. Het is geen comfortabele rust op een bankje in de volle wind en dus loop ik maar weer snel verder.
Deze te korte rust na net iets teveel en te snelle wandel kilometers moet ik bezuren als ik de route vervolg. Ik wandel het duingebied in. Met de wind valt het hier uiteraard mee op die enkele plek na waar nauwelijks begroeiing is en de wind vrij spel heeft. Ik blijf me gelukkig prijzen dat er nog niet of nauwelijks regen is gevallen (hier en daar een kort miezerig buitje van hooguit enkele minuten). Tegen alle verwachtingen in komt ook de zon tevoorschijn, eerst heel voorzichtig maar de gaten in de bewolking worden steeds groter en de lucht dus steeds blauwer.

Duin-en Kruidberg
Mijn buik is nog aan het rommelen dus ik kijk uit naar een volgend toiletbezoek en die vind ik bij de stempelpost bij landgoed Duin- en Kruidberg. Hier staan lange rijen om een consumptie te bemachtigen (is het soms gratis?).
Ik nuttig hier mijn zelf meegenomen proviand. Angelique sms’t mij met de vraag waar ik me op dit moment bevindt. Zij is bij het Pannenkoeken restaurant “de Hemelse Pannenkoek”.

Caprera
Na deze rust gaat het lopen niet echt lekker al zijn de buikklachten nu wel verdwenen. Ik besluit om nog wat vaker te rusten. De eerstvolgende mogelijkheid is bij het Open Luchttheater Caprera, dat is nog geen 5 km verderop.
Na het nodige klimwerk te hebben verricht, kom ik daar aan. Het is hier een drukte van jewelste en er heerst een gezellige sfeer. 2 dames vertolken liedjes uit mijn tienerjaren en dat is puur genieten. Onder de klanken van "Venus" van Shocking Blue bestel ik een kop koffie en strijk neer op een kruk pal achter de zingende dames.
Als de 2 dames pauze nemen en mijn cafeïnegehalte zich op een aangenaam niveau bevindt, stap ik op voor het volgende stuk tot aan het Pannenkoekenhuis.
Eindelijk voel ik de energie weer in mijn lijf stromen en is de moeheid verdwenen.

De Hemelse Pannenkoek
Deze is slechts 3 km voorbij het Openlucht theater. Ik sms Angelique dat ik er bijna ben en dan smst zij terug dat er een lange rij staat voor de stempelpost.
Eenmaal aangekomen zie ik inderdaad een enorme rij voor de stempelpost waar ook een mandarijn en een stukje pannenkoek worden aangeboden. Het is gelukkig nog steeds droog en er klinkt opnieuw muziek uit mijn jeugd door de luidsprekers, waardoor het lange wachten in deze rij niet geheel onaangenaam is. Nu is het meer muziek uit de jaren 70: Middle of the Road, Les Poppy's en Boney M.
Tina is hier net vertrokken, vertelt Angelique, zij is op pad voor de laatste loodjes. Ondertussen zitten Angelique en ik gezellig te kletsen.
Na ongeveer een half uur (exclusief de wachttijd in de lange rij) stappen we beiden op.

Het Visscherspad
Nog 7 km te gaan. Na 2 km volgt het Visscherspad. Het is hier druk met wandelaars om me heen. Ik ben deze drukte op dit gedeelte niet gewend, ik liep hier meestal in de achterhoede. Inhalen van andere wandelaars is wel mogelijk als ik wil "bermlopen".
Halverwege het Visscherspad staat een uitzichttoren en die wordt natuurlijk nog even door mij beklommen om van het uitzicht te genieten. Het uitzicht is hier magnifiek en ik zie dat Zandvoort niet ver meer is. Stilstaan op dit punt is bijna niet mogelijk, de wind zwiept mij alle kanten op.
Het geluid vanaf het circuit was al wel enige tijd goed hoorbaar en speelt een steeds prominentere rol.
De laatste kilometer gaat door het centrum van Zandvoort en eindigt op een plein waar het stik druk is. Niks voor mij en het begint bovendien zachtjes te regenen. Ik kijk snel of ik hier nog bekenden zie. Als dat niet zo is, dan hou ik het hier snel voor gezien en loop vrijwel direct door naar het station.

Finish en de thuisreis, het weer slaat om
Bij het station aangekomen regent het inmiddels pijpenstelen en mijn trein (waar Tina en Ineke dus in hebben gezeten) rijdt net weg en net als Tina loop ook ik naar de kiosk om nog iets lekkers te scoren, het wordt voor mij een kaasbroodje.
Ook nu ben ik verbaasd dat de trein bij lange na niet gevuld is, er is nog ruim voldoende plek als de trein het perron verlaat.
Ik stap de volgende halte uit en trek een flinke sprint naar de auto want het regent inmiddels pijpenstelen en de wind giert om me heen.
De terugreis naar huis is niet fijn met die stormachtige wind en de aanhoudende regen. Gelukkig niet de complete rit naar huis, het wordt nog droog en de zon begint er weer door te komen.
Bij thuiskomst is mijn oudste zoon er met zijn gezin, dat is gezellig maar kost natuurlijk ook weer energie!! Het gezin eet mee en het wordt een "afhaal Chinees".
De zak met droge kleding haal ik, ongebruikt, uit mijn rugzak.

Leuke verslagen! Ineke, ik zou je gezien moeten hebben bij de pannenkoeken, maar het was zo druk met mensen dat ik niet spotte.

Ondanks dat ik gedouched had zaterdag, vond ik zondag nog zand in mijn oor!

Leuk verslag Martin

Wat een avontuur! Maar wij hebben € 2,60 enkele reis betaald. Hoe dan jij veel minder?

Jij was al weg denk ik? Toen wij er waren stond er geen rij bij de stempelpost.

Tja, dat zal de leeftijd zijn (40% dalurenkorting bij een voordeel abonnement voor 60-plussers)