Omdat ik (nog) geen echt wandelweblog bezit, en ook geen digitale camera, schrijf ik hier maar eens een verslag(je) van de Eibertocht in Voorschoten van afgelopen zaterdag (25 km). Ik vermoed dat maar weinig van jullie die tocht kennen.
In een ander topic schreef ik dat ik mijn knie bezeerd had, helaas was dat afgelopen zaterdag nog steeds niet helemaal over (en op dit moment nog altijd niet!) Toch besloot ik om het er maar op te wagen. Per slot van rekening heb ik er alleen (een beetje) last van als ik lange tijd gezeten heb. Voor de rest kan ik alles gewoon doen.
Iets voor negenen was ik bij het startbureau in het eetcafé Eiland van Ome Nick (heb me altijd afgevraagd wie die Ome Nick is of was, het café heet al minstens 25 jaar zo!) Tot het laatste moment twijfelde ik of ik toch niet voor een kortere afstand moest kiezen, gezien de knie. Na kort beraad besloot ik toch maar voor de 25 te gaan, èn voor de herinnering: een standaardje met de naam van de tocht erop (geen medaille, dat is hopeloos uncool heb ik begrepen
).
De tocht ging via het Rozenburgpark (?) langs de spoorbaan in de richting van Leidschendam, via het terrein van de Robert Fleurystichting naar de Vliet en vervolgens naar het Damplein met de houtzaagmolen en de sluis. Dat zag er wel schilderachtig uit, jammer dat ik geen foto’s kon maken! Aan de overkant van de sluis was de eerste rust.
Na de rust ging het almaar in een rechte lijn langs een fietspad naar de Vlietlanden. Ja, die kun je bijna niet missen als je in die omgeving loopt. Toen ik onderweg een vogelspotterhut ontdekte, kon ik het niet laten om even van de route af te wijken. Ik trof een meneer en een meisje, die wachtten op een excursie die daarvandaan zou vertrekken, maar ze hadden nog niemand gezien…
Langs de oever van de plas ging het naar de tweede rust, langs een uitkijktoren (die ik maar niet beklommen heb). Na de tweede rust ging het laatste deel (toch zo’n zes kilometer) ineens heel vlot en eer ik het wist zat ik op het startbureau thee te drinken.
Ik vond het een geslaagde tocht en van mijn knie heb ik nauwelijks last gehad. Ik denk niet dat ik hem elk jaar ga lopen, maar ik ben blij dat ik hem een keer gedaan heb.