Walkers4Walkers.nl

Dit jaar? Mag je wel snel beslissen, je hebt nog 6 kansen verspreid over 4 weekenden!

Starten is geen verplichting om daadwerkelijk te finishen, is maar net waarom je start. Wil je weten wat je grenzen zijn of wil je kost wat kost finishen?
Mocht je nog tips nodig hebben: ik mag er nu over mee praten

Wat een heeeeeeerlijk gevoel is dat he Gery, en dan die grote smile op je gezicht na 72 km was gewoom prachtig om te zien.

De KM's vormen een uitdaging en het lijkt me ook interessant om de grenzen eens te verleggen zoals Ed zegt. Wat mij dwars zit is de starttijd, je wordt eerst de duistere nacht ingestuurd en daarmee van de nachtrust beroofd. Alleen Sittard start 's-morgens tussen 5:00 en 7:00 uur. Veel wandelaars krijgen s'-morgens een dip lees ik ergens. Ik zou dan zelf volledig gedesorienteerd raken qua snelheid, afstand en tijd en mijn hoofd erbij verliezen. Maar goed, als veel wandelaars aan de KM's plezier beleven vind ik dat ook wel mooi en ik wil me er dan ook niet al te kritisch over uitlaten.

Er zijn wel trucjes om de effecten van een doorgehaalde nacht te beperken.

Ik heb geen last van het snachts lopen. Ik vind het juist heerlijk. Je ziet geen afstanden, en alles gaat lekker snel. Ook de dip die mensen krijgen als de zon opkomt heb ik niet. Ik heb mijn dipje pas veel later, als ik een kilometer of 50/60 heb gehad. En in de loop van de middag ben je alweer klaar, ipv savonds laat als je sochtends begint. Een nacht overslaan doet me ook niks, ga gewoon savonds op normale tijd weer naar bed = uurtje of 11.
Dus..laat mij maar lekker een Kennedy lopen die savonds om 10 uur begint

Een stukje slaapwandelen of zo?
Tips. We willen tips.

Als je er de tijd voor hebt kun je je slaapritme in de week voor de KM aanpassen (later opstaan-later naarbed), of 's middags rusten.
De meesten krijgen een dip als het schemerig wordt. Dat heb je normaal gesproken 's avonds ook. Maar omdat je er de avond van de start niet aan hebt toegegeven (je bent NIET gaan slapen) denkt je brein nu dat het tijd wordt om naar bed tegaan en begint een 'slaap'stofje te produceren.
Door een uur tot twee uur voordat het licht wordt een redelijke hoeveelheid koolhydraten te eten krijgt je lichaam ook een signaal dat het wakker moet blijven. Daarmee kun je de dip dus verminderen.
Ook is het slim om tijdens de schemering te zorgen dat je aan het lopen bent, want als je gaat zitten wordt je dip dieper.
Ook 'ik heb 's morgens haast trucjes' kunnen helpen: klets water in het gezicht, bak zwarte koffie met suiker of iets eten met mint of menthol.
Het is daarbij wel zaak dat je de hele nacht door goed eet en drinkt, maar dat lijkt me voor de hand liggend.

Voordat je bij een rust in slaap valt, zorg er voor dat iemand je na een kwartier wakker maakt, anders val je in diepe slaap en kost het extra veel moeite om daar weer uit te komen.

Dit zijn toch kleine handigheidjes die zaterdagnacht even ga uitproberen. Alleen je dag en nachtritme veranderen lijkt me ook lastig. Bovendien ben zaterdag overdag toch druk bezig, dus geheel uitgerust aan de start staan lijkt mij onmogelijk. Als de start weer vroeg is, ben je zowat verplicht om een hotelovernachting erbij te doen, als je afhankelijk bent van het openbaar vervoer.
Verder lijkt het mij erg belangrijk om je gewoon er op te focussen dat je die nacht gaat lopen. Zo heb ik mij dat ook ingeprent toen ik naar Seattle moest voor mijn werk. 9 uur tijdsverschil. Voor jouw gevoel 11 uur in de avond, maar daar was het pas 2 uur in de middag. Go with the flow.

Super al die tips!!

, eh het is de bedoeling een KM in 2007

Inderdaad Peer! Het lopen van zo'n lange tocht heeft zeker ook mentale aspecten. Door je er van te voren goed op in te stellen, wordt het makkelijker. Maar ik ga er eigenlijk van uit dat iedereen die het lef heeft om aan de start van een KM te verschijnen, bereid is om tot het gaatje te gaan. De meesten hebben waarschijnlijk wel ervaring met een tocht waar ze helemaal kapot gingen, maar die ze toch uitgelopen hebben.
Ik zelf heb eens in voorbereiding op de Vierdaagse 2x40km gelopen in een weekend. Alleen had ik op zaterdag een feestje! Dus alcohol en pas om 3 uur in bed. Ik was al wel goed getraind, maar tot mijn stomme verbazing was de 40 km op zondag ruim een half uur sneller dan die op zaterdag. Ik heb dan ook de hele dag (om met Règâh en Peet te spreken) lopen lullopen met mensen die een voor mij stevig tempo liepen.

Jezelf afleiden, je geest bezig houden, helpt dus ook: muziek met een lekker wandeltempo op je oor, lullopen, als je alleen bent kun je ook 'achterbankspelletjes' doen, zoals dingen tellen, woorden maken van letters van nummerborden....
Probeer jezelf ook te focussen op positieve dingen: een blije geest is een wakkere geest! Dus in plaats van: ik ben pas bij de 60 en ik moet nog 20.....
Jippie!! Ik ben AL bij de 60 en ik hoef nog maar 20!!
Ik heb ergens geschreven dat het mijn doel is om de KM binnen de 20 uur te lopen. Dat is de maximale tijd, dus kan het alleen maar meevallen Elke keer kan ik denken:'Ben ik al zover!'

Iedereen heel veel succes!

Dan kun je nog wel even verder dutten, Tante Wilma. De eerste KM is volgens mij ergens half maart.

Eigenlijk is er maar een tip die echt werkt: blijven stappen en ademhalen

Spreekt hier een ervaringsdeskundige ?

Sterker nog: het is vrijwel uitsluitend een mentale kwestie (tenzij het lijf zwaar tegenstribbelt, bij sommige blessures kun je ècht niet verder).....
De juiste instelling is BROODNODIG !

Dat is niet helemaal waar: hoe beter het lijf voelt des te makkelijker de geest het heeft. Door goed te trainen en je vooral in de week voor een dergelijke inspanning goed voor te bereiden, kun je het moment waarop het een puur mentale kwestie wordt uitstellen. Als je nooit meer dan 20 km loopt dan is alles na de 20 onbekend terrein, als je al 40 en 50 km hebt gelopen, dan kun je verwachten dat je die in ieder geval redelijk zult doorkomen en dat de echte problemen niet eerder beginnen. Door te blijven eten en drinken onderweg, blijf je je spieren voorzien van energie en voedingsstoffen en zal spierpijn minder snel toeslaan, enz.
Ik denk niet dat er veel mensen zullen zijn die helemaal ongetraind een dergelijke toch lopen.

Ben inderdaad een ervaringsdeskundige, weliswaar niet op het gebied van lange wandeltochten (60+), maar wel op het gebied van andere langdurige lichamelijke inspanning. Daarnaast heb ik ook jarenlang mensen begeleid (denk marathon, triathlon, en lange wandeltochten) toen dat echt een hobby werd ben ik begonnen info te verzamelen, van mensen die er voor hebben geleerd (coaches, trainers) en via internet en boeken en zo. Het was voor mij een uitdaging om ervoor te zorgen dat degenen die ik onder mijn hoede had achteraf zouden zeggen dat ze minder last hadden dan verwacht. Ik heb trouwens ook een paar keer net zolang op mensen ingepraat tot ze stopten, omdat het echt onverantwoord was om door te gaan.