Breda, Brecht, Breda. Dat was toch wel een tochtje. Er waren iets meer dan 200 wandelaars aanwezig. We vertrokken precies om 21.00 uur vanuit Breda, liepen al vrij snel door parkjes en buitenwijken en ongemerkt loop je dan ergens België in. Wij hadden eigenlijk verwacht volledig nat te gaan deze tocht, de weersvorspellingen beloofde alleen veel regen, hagel en windstoten, komend vanuit Belgie, richting Noord-Brabant (volgens mij moet Breda daar ergens in die buurt liggen, dacht ik
) dus we waren op het ergste voorbereid, maar wonderwel is het de hele tocht droog gebleven, sterker nog we konden 's-nachts zelfs een mooie sterrehemel bewonderen. Voor mij was het de tweede Kennedymars die ik liep, dus een beetje nerveus over de afloop ben je dan wel. Ook was ik een beetje bang dat de tocht nogal saai zou zijn, zeker in vergelijking met de verhalen en beelden van Someren, maar het is ook een beetje wat je er zelf van maakt. Publiek langs de kant die was er niet, had ik zeker ook niet verwacht. Je weet dat je die 80 kilometer toch min of meer alleen moet lopen dus gedragen worden door het publiek was er niet bij (nou ja alleen ik had natuurlijk wel mijn vaste wandelmaat Eppy naast me). De organisatie was overigens prima in orde. Bij het inschrijfgeld van 14 euro zonder beloning of 19 euro met beloning, hoorde behalve een T-Shirt van deze tocht, de komplete verzorging, genoeg drinken tijdens de vele wagenposten en twee lunchpakketten tijdens de grote caférusten. Bij de caférusten stonden de tassen keurig op je te wachten en werden later naar de volgende post gebracht. Ook bij de caférusten werd er verplicht gewacht op alle wandelaars, dat is jammer voor de hele snelle wandelaars die soms meer dan een uur moesten rusten, maar het heeft ons geen overdreven veel tijd gekost. Ik vond het prima en het verplichtte je echt om even de benen te strekken. Het dipje kwam zo rond 4.00 's-morgens, dan heb je al flink wat kilometers weg en de vermoeidheid en slaap tekort breken dan ook op. Je denkt dan echt "dit komt nooit meer goed" maar na de tweede grote rust werd het weer licht, de reflectiekleding en de kerstverlichting ging in de tas en eigenlijk heb je het gevoel dat je aan een nieuwe tocht begint. En wonderlijk genoeg is de vermoeidheid verdwenen. (behalve bij Eppie die vanaf dat moment niet meer helemaal uit het dipje terug kwam). Alhoewel een gesprekje met andere wandelaars wonderen doet. Inmiddels gaat het weer goed met hem heb ik begrepen. En hij heeft de tocht glansrijk uitgelopen. 's-morgens nog een telefoontje van Ed ontvangen en een sms-je van Sunny, bedankt hiervoor dat is altijd leuk en welkom. Om 12.00 uur waren wij weer in Breda terug, moe maar voldaan. Eppy naar huis gebracht, auto geparkeerd, o ja ik had zelf visite thuis, die wel eens wilde zien hoe je er uitziet na 80km. Douchen, en in bed kruipen om pas vele uren later weer wakker te worden. Er komt zeker nog een volgende Kennedymars en waarschijnlijk wordt dat dan de FF-anders in Maasland, ik heb er nu al weer zin in....!