En dag 3 natuurlijk, de heuvelendag! In 2001 ben ik op dag 3 uitgevallen, heel snel al binnen de 3 kilometer. Ik had ’s nachts heel erge pijn op m’n borst gehad en ik ben nog wel gestart maar toen de pijn al gauw weer op kwam zetten, durfde ik niet verder te gaan. Later bleek dat er gelukkig toch geen verstoppingen zaten (heel spannend onderzoek gehad, een fietstest na het inspuiten van een radio-actieve stof, was helemaal in de kelder van het ziekenhuis bij Nucleaire Geneeskunde, leek wel SF
).Verder schijnt dag 3 vroeger een hele mooie lus gehad te hebben, de lus over Overasselt. Daar verheugde ik me dus wel een beetje op toen ik voor het eerst op dag 3 de 50 liep (dat was in 1987). Ja, mis dus … hadden ze nèt dat jaar de Verschrikkelijke Lus van Milsbeek voor het eerst op het programma staan!
Nou, je wilt echt niet weten hoe die lus er het eerste jaar uitzag! Hoewel ik nu meer van rust en stilte hou, was ik vroeger gek op herrie en gezelligheid en in die pokkenlus stond dus helemaal niks! Echt helemaal niks! Nog geen flesje water kon je krijgen …
Voordeel was wel dat de lus toen erg kort was, ik heb het getimed: in 70 minuten had ik hem gerond, in het tempo dat ik toen liep was dat 7 kilometer. Later hebben ze de Verschrikkelijke Lus nog verschrikkelijker gemaakt door er een tweede verschrikkelijk stuk aan vast te plakken!
Ik heb jarenlang een caravan gehad op camping De Kwakkenberg, daar kwam je op de derde dag langs. Er stonden veel RWV-ers op die camping en er werd altijd op de 3e dag de RWV-vlag opgehangen. De snelle jongens van de RWV bleven daar dan zitten om de langzameren van een snoepje te voorzien en gingen dan zelf het laatste halfuurtje aan het eind van de middag doen.
En vandaag? Wel, lichamelijk weer een topdag! Ik heb niks, geen blaren, geen spierpijn, geen klemzittende tenen, enfin, menigeen zou jaloers op me zijn! Het zit bij mij deze 4daagse duidelijk tussen de oren.
Ik heb mooie vlaggen gekiekt, Vietnam, Colombia, Korea, Zuid-Afrika en dichter bij huis Friesland en Groningen. Van de laatste twee was leuk dat de hele outfit van die mensen van de vlag gemaakt was. De Zuid-Afrikaanse was een heel klein vlaggetje gemaakt van kraaltjes, die hing aan een rugzak.
Ik ben op de Canadese begraafplaats geweest en heb daar een paar kransleggingen en het spelen van de last post mee gemaakt. Onvoorstelbaar, je bent amper 50 meter verwijderd van het hele 4daagsespectakel en het is daar ècht stil! Kerkhoven zijn natuurlijk trieste plaatsen, maar toch houd ik wel van de sfeer die er hangt. En zeker zo tijdens de 4daagse, heel even een momentje van bezinning tijdens de gekte.
Ik ben er trouwens wel achter gekomen dat ik die herrie de hele dag nog het ergste vind. Mijn tempo ligt niet zo hoog meer als vroeger, dus ik kan me redelijk aanpassen in de drukte, maar ik heb moeite met die oorverdovende muziek. Natuurlijk vind ik muziek best gezellig, maar ik krijg de indruk dat het van de vroege ochtend tot aan de finish nergens meer stil is! Ik word er gewoon claustrofobisch van.
Maar goed, ik was om 10 over 3 binnen (gestart om 10 over half zes) en GPS gaf een totaal van 41,2 aan (gisteren trouwens 42,8 ). Ik wilde de route opslaan en toen bleek dat ik per ongeluk dag 1 en dag 2 had gewist …
Misschien is 13 toch niet mijn getal, het is in ieder geval de minst geslaagde van de hele serie (en dat is héél zachtjes uitgedrukt!) En néé, ik maak het niet vol tot de 17!
Ik doe echt alleen die ene dag nog!
