Walkers4Walkers.nl

Een rare dag!
Eerst al een interessant krantenbericht: meer uitvallers dan ooit op dag 1! Kijk, ik gun absoluut niemand dat hij uitvalt, maar dat neemt niet weg dat ik me ineens weer een ongelooflijke bink en macho voel. Jaja, al die figuren vallen op dag 1 uit, maar wie loopt nog ongetraind in de Vierdaagse rond? Juist! Volgens de vierdaagsearts zou het komen doordat mensen te weinig drinken. Dat zou best wel eens kunnen, want als ik te weinig drink loop ik inderdaad de kans uit te vallen.

De dag begon sowieso al raar. Ik werd vandaag volgens afspraak wakker gebeld door Stadsradio Nijmegen. Mijn conditie viel me alleszins mee. Mijn bovenbenen voelden slechts lichtjes getergd aan, en ik liep zonder problemen de trap op en af. Maar was ik nu echt wakker, om half vier? Kennelijk niet, getuige het volgende. Ik kleed mij altijd om op de logeerkamer, om Yvette en Fons niet te storen. Wie ik wel stoor is de kat, die op de logeerkamer slaapt, het liefst op een shirt van mij. Afijn, ik kom terug van mijn bord brinta, en het eerste dat ik denk als ik de logeerkamer op loop is ?waarom heeft die kat het licht niet uitgemaakt??. Bizar! Even voor de mensen die geen kat hebben: katten maken het licht niet uit, ze kunnen namelijk niet bij het lichtknopje. Ik was dus nog volkomen verdwaasd op de vroege morgen. Na de Waalbrug nam ik ook nog een afslag te vroeg, in mijn eigen stad. Het moest niet gekker worden! Ik kijk de controleur bij de start argwanend aan. Gaat hij ook weer zeiken over een hoesje? Nee, hij scant zakelijk mijn kaart. Uiteindelijk dus aan het lopen. De groep telt helaas ??n uitvaller, de debutant Sjoerd, wiens voeten opgezwollen bleken.

Voor ik over het lopen begin wil ik eerst nog een omissie rechtzetten van gisteren. Ik vergat namelijk het eigenaardigste incident van de dag te beschrijven: in Bemmel liep er zomaar een gans met de lopers mee! Geen grap, serieus. Ik zei nog tegen Jos: ?die loopt de vierdaagse niet uit?, en ik heb gelijk gekregen, vandaag de hele dag geen gans gezien. Maar dit moest niet onvermeld blijven vind ik.

De tocht in het donker over de Heyendaalseweg kent weinig bijzonderheden. Maar ik ben wel blij wanneer we arriveren bij caf? Harten Twee, voor koffie. Want om nou te zeggen dat ik makkelijk op gang kom, nee. Na die koffie gaat het al beter. Toch voelen mijn bovenbenen lange tijd pijnlijk aan, zodat ik me na ieder pauze op gang moet trekken.
Het eerste doel na de koffie is Alverna. Een voorgehucht van Wijchen. Ik bewaar daar bepaald geen fijne herinneringen aan. Dit omdat ik enkele jaren geleden daar een blaar voelde opkomen die mijn functioneren op akelige wijze begon te belemmeren. Noodgedwongen moest ik er op doorlopen naar Balgoy, alwaar de meest ervaren leden van ons groepje mij opereerden met een omgebogen button. En zo heeft iedere loper zijn horrorverhalen.
In Alverna aangekomen kan ik echter opgelucht ademhalen. Voorlopig is alles wel, en de plaats waar ik indertijd het provisorisch medisch ingrijpen onderging dient dit jaar slechts als fourageerplaats, met soep
Na die soep gaat het echt beginnen. We worden de lus ingestuurd die uiteindelijk naar de afschuwelijke dijk van Niftrik leidt. Al snel kom ik daar alleen te lopen. Ik besluit de hulp van mijn MP3-speler in te roepen en al snel helpt de herrie in mijn oren me op weg. Ondanks het feit dat ik een stuk sneller lijk te lopen, zie ik verschillende mensen van mijn groep langzaam van me weglopen. En dan bedoel ik aan de voorkant. Ik merk dat ik steeds trager loop. Het enige dat me op de been houdt is de wetenschap dat in Niftrik de voetbalkantine met ijskoud bier wacht. Beste lezer, wanneer je merkt dat je niet goed loopt gaat alles je irriteren. De mensen, de omgeving, de vogels. Ik zie dat medeloper Mathieu gebruik maakt van een MP3-speler, die in ieder geval tevens dienst doet als telefoon, camera en agenda. Verdomme nog aan toe, waar slaat dit op? Wat voor maffe dingen gooien ze tegenwoordig op de markt? Ik durf niet te vragen wat het ding nog meer kan, bang als ik ben dat er tevens een Zwitsers army knife in verwerkt zit en dat het ding ook nog ?s avonds je afwas doet. Mathieu maakt het goed door een slok van zijn flesje Southern Comfort aan te bieden, waarvan ik dit keer een stevige slok neem. Maar ook dat helpt niet. In no time loop ik weer alleen over die dijk, terwijl het keihard waait en de regendruppels in mijn gezicht slaan. Ik ontvouw mijn parapluutje waarvan prompt twee baleinen breken. Wat een ellende! Na enige tijd gaan waanzin en werkelijkheid volledig door elkaar lopen. Zo ben ik er van overtuigd dat ik de poema heb gezien. Hij zit hier! Hoe heet ie? Winnie de poema! Niks Veluwe, hij zit ergens bij Niftrik! Verdorie, er moet iets gebeuren, ik moet de zinnen verzetten. Idee: een broodje! Yvette heeft mijn broodjes gesmeerd met pindakaas en jam, en dan bij elkaar. Dus pindakaas en jam op ??n broodje. Dit heeft een ingewikkeld smaakpalet tot gevolg, waar de eter zijn volledige aandacht aan dient te wijden om er optimaal van te genieten. Even ben ik aangenaam afgeleid, maar dan is het broodje op. Ik kan nog maar ??n ding denken: de kantine! De kantine met de ijskoude flesjes bier. Mijn favoriete rustplaats. Als we de bebouwde kom inlopen val ik bijna stil, alsof de benzine op is. Puur op karakter sleep ik me richting sportvelden. Dan zie ik mijn groepsgenoten in een tuin zitten die n?et bij die kantine hoort. Een angstig voorgevoel bekruipt me. Het zal toch niet zo zijn dat? Tussen mijn vingers door kijk ik voorzichting naar links. De poort is dicht! Dit is een ramp! Een ware catastrofe! Doffe berusting valt als een deken over me heen, terwijl mijn wandelgenoten ge?nteresseerd mijn reactie gadeslaan en Frank zelfs een foto maakt van mijn ernstig teleurgesteld gezicht. Wat nu? Ik weet het niet meer. Jos2 (ja, we hebben twee Jossen, kan er ook niks aan doen) biedt me een slok van zijn flacon met Drambuie aan. Ik besluit niet te weigeren. Er zit niets anders op dan na een minuut of tien door te lopen. Dan: goed bericht! Mijn neef Job heeft gebeld: na de tunnel over het spoor is er een tent met bier! Half uur lopen. Als ik daar als een van de laatsten arriveer staat er inderdaad bier klaar, maar het regent ook pijpenstelen. En daar zitten we dan: in de stromende regen achter een fles Heineken. Mathieu verwoordt het treffend: ?nu heb ik bier en ben ik n?g niet blij?. Waarop zijn vader Jos opmerkt ?had je dan liever g??n bier gehad??.
We laten het bij ??n flesje en vijf minuten nadat we vertrekken klaart het verdorie op!

Door al die perikelen zitten we te ver vooraan zodat we in een te grote massa door Wijchen moeten lopen. Dit lossen we op door een lange pauze van drie kwartier in zaal Verploegen, de minst gezellige zaal van Nederland, maar wel lekker groot. Als we vertrekken merk ik tamelijk goed dat ik twee halve liters heb gedronken. In ieder geval zijn alle pijntjes weg. Na een tocht zonder bijzonderheden naar Beuningen drinken we nog wat bij een vrijgevige familie aldaar. Ik voel nu echt totaal geen pijn meer. Iets verderop: een man biedt gevulde koeken aan. Hij heeft echter ook een tap! Om kort te gaan, de gevulde koek wordt weggespoeld en dan zitten mijn broer Paul en ik (de rest zit inmiddels voor ons) aardig in de achterhoede. We oogsten genant veel applaus, als achterblijvende losers. Maar ja, ik kan moeilijk zeggen ?nee joh, we zijn gewoon wat vertraagd? wanneer mensen klappen. Trouwens, ik vind dat ik dat applaus dubbel en dwars heb verdiend. Zonder training Beuningen bereikt, het is wat.

Buiten Beuningen lopen we mijn oom Jo tegen het lijf. Hij heeft een leeg bierflesje dus we gaan de ruiltruc praktizeren. De ruiltruc is een speciale vierdaagsetechniek die twee dingen vereist: een scherp beoordelingsvermogen en een leeg bierflesje. Hij gaat zo: je spot een familie die er vriendelijk uitziet en waarvan enkele leden bier in flesjes drinken. Dan zeg je: ?ruilen voor een volle??. Als je een goede inschatting hebt gemaakt krijg je een koud flesje bier terug! En het werkt. We delen de flesjes met zijn drie?n. Door sanitaire stops raak ik echter mijn broer en oom weer kwijt. Wel heb ik ervoor gezorgd dat het roulerende flesje bier in m?jn bezit is natuurlijk. En op de weg van Weurt naar Nijmegen kom ik allerlei groepsleden tegen en allerlei groepsleden mij. De hele groep blijkt volledig verbrokkeld, en in verschillende stadia van intoxicatie. Ik loop het stuk van Weurt naar Nijmegen verder met Geertje, een kennis die zoveel blaren heeft dat donderdag starten onverantwoord is. Ze loopt de woensdag uit op slippers. Een heldin.

Tot mijn verbijstering mislukt de bierruiltruc tot twee keer toe in het Waterkwartier! Dat betekent dat ik zeker een uur droog sta, tot ik bij caf? de Meermin kom. Daar staan een oom en een nichtje van me ons op te wachten met eh?bier. Ik laat Geertje gaan en stort me ingetogen op de biervoorraad. Meerdere groepsleden zijn daar ook, terwijl anderen nog moeten komen. En terwijl de regen weer neerdaalt zie ik dat het half vijf is geweest.
We maken er een dolle boel van, terwijl allerlei doodsbenauwde types langslopen die bang zijn dat ze het niet meer halen.
Plotseling zie ik in de verte Paul en Frank aan komen lopen. Ze ondersteunen met zijn twee?n een Isra?lische oude man die niet meer vooruit komt. De man wordt morgen 89 jaar. Nee, dat zie ik niet aan hem beste lezer, dat vertelt Frank me onderweg. De Isra?li?r heeft zijn paspoort aan hen laten zien. Nu kijk ik toch wel enigszins bezorgd op mijn horloge. Krijgen ze die man in een dik kwartier naar de Wedren? Ja, besluit ik, en ik loop met ze mee. Het wordt inderdaad heel krap. Zelf lever ik om vijf voor vijf mijn kaart in. Drie minuten later bel ik mijn broer: ?niet meer klooien, meteen hierheen komen!?. Maar hij heeft van een controleur gehoord dat de organisatie de binnenkomsttijd heeft verruimd tot half zes. Toch zal hij later een waarschuwing krijgen.

Ik monster mijn benen en voeten. Ik voel nauwelijks pijn. Maar in hoeverre helpt de alcohol mee? In redelijke mate denk ik, want juist na consumptie van bieren liep ik perfect. Feit is dat ik als ik uiteindelijk thuis kom doodmoe ben. Maar morgen ben ik er weer bij.
De Versnaperingenmeter:
- een flesje bier na de tunnel v??r Wijchen
- twee halve liters in Wijchen
- een flesje bier bij de familie Cornelissen in Beuningen
- een glas bier van aardige Beuningers
- anderhalf flesje tijdens de ruiltruc
- twee bekers bij caf? de Meermin
Totaal zo?n 9 versnaperingen, omgerekend ongeveer 2,75 liter.
Niet schlecht.
Morgen ben ik de fool on the hill!

Sorry hoor Chris, maar ik zie het helemaal voor me. Jij in die striemende regen en dan zo'n plu waar twee balijnen van breken. Da's toch niet een lachfilm!
Je hebt toch wel weer een 'lekker' dagje achter de rug

haha leuk om te lezen wat je hebt meegemaakt

En die Geertje heeft de 4daagse dus toch maar mooi uitgelopen.
Petje af!