Ik ben net terug uit Houffalize: dit weekend Plombières - Houffalize gelopen (de mars ter herinnering aan het lijden (van het Ardennenoffensief))
Dit was misschien wel de allerzwaarste tocht, die ik ooit heb gelopen: op papier 'slechts' 110 km, maar wát voor kilometers!

Ik vertrok zaterdag per trein uit Almere naar Den Bosch waar een loopmaat mij ophaalde. Per auto ging het naar Houffalize, in de buurt van Bastogne, tegen de grens met Luxemburg.
Na de inschrijfrituelen bleken er nog 10 minuten, voor het vertrek van de bus, die ons naar het startpunt zou brengen; Plombières, net onder Vaals. Op de heenweg met de auto hadden we al een enkele sneeuwvlok gezien, op de terugweg per bus bleek de sneeuw door te zetten.

Er wordt gelopen in drie groepen: à 6.0 km/h. à 6.4 km/h en à 6.7 km/h. Natuurlijk had ik voor de laatste gekozen. We vertrokken goed ingepakt tegen de regen (!) om 19.20 uit Plombières. Eenmaal buiten trok de wind al snel aan en werd het guur. Rond 20.30 begon het te sneeuwen. En omdat de wind niet afnam, werd dit een regelrechte sneeuwstorm! De sneeuw zou ons de gehele nacht begeleiden. Na 17 km was de eerste binnenrust gepland voor een kop koffie. Nauwelijks waren we echter binnen of de tweede groep diende zich al aan! Onze 'pauze' werd hierdoor beperkt tot circa 7 minuten - en ook dit patroon zou zich gedurende een groot deel van de nacht blijven herhalen.
Omdat de marsleiding vond, dat wij door de sneeuwstorm ' achterop' waren geraakt, werd het tempo flink opgevoerd. Mijn loopmaat mat met zijn GPS tijdens één van de schaarse afdalingen een tempo van tegen de 10 km/h(!). Voor veel (ook ervaren) lopers was dit aanleiding, zich een niveau te laten zakken naar een minder snelle groep.

Je raakt op zeker moment gewend aan lopen in een sneeuwbui en dat leverde op enig moment een prachtige wagenrust op ; op een dorpsplein onder een verlichte kerstboom werd hete drank en chocola gepresenteerd. Prachtig plaatje!

De lastigste etappe was ergens midden in de nacht: door een onverlicht bos, ki-lo-me-ters klimmen over een besneeuwd, onverhard pad: je zakte tot je knieën weg.
Toen het weer een klein beetje lichter werd, werden we getrakteerd op de meest fantastische plaatjes: we liepen werkelijk door een kerstkaart. Wow!

De verzorging door de organisatie was prima in orde: overal was warme soep of koffie te krijgen, wagenrusten hadden op enig moment niet alleen thee of cola, maar je kon daar desgewenst een scheutje rum in krijgen (ter verwarming van de interne mens). er was fruit, broodjes, chocola: je hoefde niet te verhongeren. 's Ochtends liepen wij de stralende ochtendzon tegemoet in een betoverend wit landschap.
Aan het eind van de afmattende serie taaie klimmen wachtte nog een verrassing: Houffalize ligt in een diep dal, dus de laatse 1500 m gingen in een duizelingwekkende vaart steil naar beneden! Om 13.20 bereikten wij de finish.

Om het jaar gaat de tocht van Noord naar Zuid en het jaar daarop weer van Zuid naar Noord. Volgend jaar ben ik dus zeker nogmaals van de partij om de route 'naar beden' te volbrengen (ook al weet ik na vandaag, dat dat dus begint met een klim van 1500 m. Maar die is in ieder geval geasfalteerd.

We hebben met elkaar een prachtige, heroïsche wandeling volbracht.

Vergeleken hiermee is de Dodentocht in Bornem een makkie. Voor watjes. :mrgreen:

Beetje jammer van je slotzin Coert,er zijn tochten die echt nog zwaarder zijn dan Plombières - Houffalize .

Sneeuwwandelen blijft, ondanks dat het een stukje zwaarder is, toch wel ontzettend sfeervol en mooi. Zijn er ergens foto's van deze tocht te vinden?

https://picasaweb.google.com/1114506367 ... alize2011#





en voor iedereen die erover 'valt': natuurlijk is iedere 100+ mars een serieuze prestatie. Ik zette er niet voor niets een MR GREEN achter - niet meteen zo 'happen' mensen!)

vandaag niet echt, maar afgelopen 2 weken op verschillende plekken in Korea (oa thee plantages) en china (oa de muur, peking door, whenzhou en omgeving)

foto's