Op dinsdagavond hebben Esther en ik, net als op de eerste avond, weer heerlijk gegeten bij het hotel. Er zijn overal eettentjes maar waarom zou je ergens anders naartoe gaan als de keuken hier zo goed is? De nachtrust is tot kwart voor 2 's nachts wederom ver te zoeken vanwege het lawaai onder ons raam, maar toch word ik uitgerust wakker. Helaas heb ik gisteren wel een blaar opgelopen onder m'n kleine teen links, ondanks dat er Fixomull op zat. Vandaag doe ik er (voor het eerst) ook wandelwol omheen, kijken hoe dat werkt.
Ik doe weer lekker rustig aan door op de Wedren eerst m'n muësli-yoghurtje te eten, met een beker thee van een alleraardigste mobiele koffie/thee-verkoper. En dan heb ik ook nog tijd voor het toilet. Het is aan die kant van de Wedren lekker rustig en de toiletten worden erg goed schoongemaakt. Dit bevalt me wel, beter kan je dag niet beginnen. Ik heb vandaag de vroege start maar hoef niet zo vroeg weg en in de rij staan bevalt me helemaal niet. Als je even wacht, kun je gewoon doorlopen, het scannen bij de start gaat erg snel. Vandaag start ik alleen. Esther gaat met de trein naar Wijchen, waarna we samen verderlopen tot de finish. Dat is namelijk best een taai stukje. En het is wederom een lange afstand. Gisteren al meer dan 33 kilometer en vandaag zelfs bijna 34 kilometer. Terwijl de 40 km-lopers er met een bekaaide 39 km vanaf komen, zowel gisteren als vandaag.
Ik weet dat het de komende drie dagen steeds een heel stuk door Nijmegen is maar het valt me vandaag op hoe lang het eigenlijk is. Er komt maar geen einde aan. Halverwege zit de 'goedemorgenman', die houdt het nog steeds vol. En we komen ook elke dag langs de zelfverklaarde burgemeester van de vierdaagse die haar tuin in de sfeer van de vierdaagse heeft versierd. Het blijft gelukkig droog en het is met zo'n 25 graden in de middag best fijn wandelweer. Fotografeerde ik gisteren mensen die hand in hand lopen, vandaag vallt mijn oog op diverse leuke honden langs de route.
Het is vrij stil. Waar ik normaal gesproken van die lawaaiwagens aantref in de weilanden, is het nu leeg. Is dat vanwege de herdenking van de MH17-ramp, vandaag 5 jaar geleden? In Alverna loop ik als vanouds onder de poort door waarop een muziekband staat te swingen, altijd een mooie belevenis. Vlak daarvoor kreeg ik het aardig benauwd omdat ik nodig naar een toilet moest maar er geen kon vinden, totdat er opeens een toiletwagen opdook met een niet al te lange wachtrij. Wat kan een mens daar dan blij van worden! Ik had een leuk gesprek met de man die de toiletten tip-top schoonhield. Van het toiletgeld (50 eurocent) gaan ze tijdens het carnaval een leuke dag organiseren voor de bewoners van het plaatselijke verpleeghuis. Zo'n ontmoeting met een blijmoedig persoon, het sympathieke initiatief én de opluchting van de beschikbaarheid van een schoon toilet, kan me mateloos ontroeren en ik hoef natuurlijk geen wisselgeld voor de euro die ik er neerleg (achteraf denk ik "had ik maar wat meer gegeven").
In Wijchen ben ik blij dat ik niet die saaie 40 km-lus in hoef maar direct mag afslaan naar het centrum. Inmiddels is Esther daar ook gearriveerd en ze staat bij de Commandohut op me te wachten. Een goed herkenningspunt want die kun je van een afstandje goed zien. Het is leuk om samen verder te lopen tot aan de OASE, waar we nu onder andere Aike en Carola treffen. Na de rust bij de OASE, aan het einde van Wijchen, lopen we Jan tegen het lijf, de zwager van Esther, die ook meeloopt (40 km). Nu lopen we met z'n drieën verder. Het is erg druk op het parcours want in Wijchen zijn alle afstanden weer bij elkaar gevoegd. Tussen Wijchen en Beuningen rusten we bij de RET, waar vandaag erwtensoep (!) op het menu staat. Jan wil het liefst snel verder maar ik pak hier liever een wat langere rust. Na 20 minuten stappen we weer op en bij het eerstvolgende watertappunt kom ik erachter dat ik mijn bidon bij de RET heb laten staan. Dat is me al eens eerder overkomen tijdens een Nijmeegse vierdaagse en ik doe nu weer wat ik toen ook deed: teruglopen! Zonder bidon kan ik echt niet verder. Het is echter veel verder teruglopen dan ik dacht maar gelukkig staat mijn bidon er nog. Esther en Jan staan dus best lang te wachten (10 minuten) voordat ik me weer bij hen voeg. Dat was voor hen ook wel even balen en ik loop vandaag dus nóg een kilometer extra.
In Beuningen is het weer heel gezellig. Jan kent vanuit zijn werk bij het Kadaster de burgemeester en gaat haar even begroeten. De marsleider (Henny Sackers) staat daar ook maar dat heeft Jan niet door. Kon hij toch zomaar even op de foto met twee bobo's! Niet ver na Beuningen lopen we door Weurt met het prachtige sluizencomplex. Daarna volgt een zwaar stuk over zanderig terrein langs de invalsweg en rotonde naar Nijmegen, oef wat stuift het daar zeg. Maar het binnenkomen in het Waterkwartier, de oudste stadswijk van Nijmegen, is altijd leuk, met veel enthousiaste mensen langs de route. Jan heeft het tamelijk zwaar, dus we besluiten nu door te lopen tot aan het einde. Het duurt langer dan verwacht tot we onder het historische spoorviaduct doorgaan maar dan is het nog een klein stukje tot de Waalkade. Ik heb me voorgenomen om daar nu eens van te gaan genieten maar het lukt me niet echt: het is er warm (geen wind), de ondergrond is oneffen, het uitzicht op de Waal wordt verpest door horeca, kermisattracties en cruiseschepen en de mensen die er op een terrasje zitten, hebben nauwelijks aandacht voor de wandelaars. Het blijft voor mij een saaie bedoening die pas stopt als we vlak voor de Waalbrug naar rechts afbuigen en omhoog lopen de stad in. Daar lopen we over het Hertogplein en wordt het feestje gevierd waar deze dag haar naam 'roze woensdag' aan ontleent.
Op de Wedren wachten we nog even op Jan die zich bij een ander hokje moet afmelden, maar het is me daar veel te druk en luidruchtig en we willen daarom snel richting station. Maar we stuiten op een leuk dweilorkest en dan gaan de voetjes toch nog even van de vloer. Het was een lange dag maar hij zit er nu op! 's Avonds laat is er een vuurwerkshow in Cuijk aan de Maaskade. We kunnen het zien vanuit het zolderraam van onze hotelkamer, dus dat is wel gemakkelijk. En dan gaan de ogen toch echt dicht.
Hier staat mijn fotoverslag van alle dagen:
https://myalbum.com/album/3EZMm7hAsDbQ
