Toen ik in 2003 mijn 10e 4Daagse liep, heb ik een uitgebreid plakboek gemaakt.
Daarin ook een column uit De Gelderlander.
Ik heb geen idee wie het geschreven heeft, maar ik heb dat altijd zo'n mooi verhaaltje gevonden, dat ik jullie toch een keer mee wil laten genieten!Citaat:
De Vierdaagse heeft een dampkring. Hij reikt tot zo’n vierduizend meter rond de kern: de Wedren waar alles begint en alles eindigt. Daar aan de rand van de atmosfeer speelt zich de Vierdaagse af in zijn ijlste verschijning. We zijn in de zijstegen van de zijstraten van de zijwegen. Daarheen verspreiden zich in de uren van de middag de lopers die er terugstrompelen naar hun wachtende materiaalwagens.
Ze zijn opeens onthutsend alleen. Getekend door het post-Zevenheuvelensyndroom. Geslagen door de gesel van het traject. De gulle, tot tranens toe ontroerende ontvangst in de intieme gleuf van de Groesbeeksedwarsweg dendert nog na in hun hoofd. De knipkaart is ingeleverd, het polsbandje gescanned bij de triomfantelijke finish in het Olympisch Stadion van de wandelsport. Maar aan de achterkant van die arena, bij de artiestenuitgang, waren er opeens geen fans meer. Eenzaam is de moeizame gang weg van het wegstervend feestgedruis.
Kwetsbaar zijn ze, zo zonder de beschutting van de massa en beroofd van de glorie van het moment. Nu heeft het bewonderend applaus plaats gemaakt voor een meewarige blik van een kwieke voorbijganger. “Ach gut.” De uitgeputte wandelheld antwoordt met een bijna verontschuldigend begin van een glimlach.
Het is de verstrooiing van de kudde die opeens uit rare dieren blijkt te bestaan nu ze uit hun natuurlijke habitat zijn verwijderd. Een loopt er wezenloos bij Albert Heijn. Een laadt zijn loodzware fiets op zijn auto en verdwijnt in de stratosfeer. Een geeft op een straathoek per mobiel zijn coördinaten door aan de ufo die hem moet komen ophalen. Een stumpert er langs een gevel als een jonge vogel die uit het nest gevallen is. Die kun je niet helpen, zeggen ze. Maar misschien zijn z’n ouders nog in de buurt om hem te voeden.
In duizenden deeltjes valt dagelijks de Vierdaagse uiteen. Gisteren deed ie dat onder een strakblauwe hemel, waarin de zon genadeloos brandde. Vanochtend vroeg zal het ruimtestof zich opnieuw hebben samengebald tot de energieke materie die de finale dag zal doen stralen. Tot ze dooft in de finale diaspora.