Walkers4Walkers.nl

Het wandel-forum vóór en dóór wandelaars!
FAQ •  Registreren •  Aanmelden 
Het is momenteel 29 Mrt 2024, 06:00

Alle tijden zijn UTC + 1 uur




Plaats een nieuw onderwerp Reageren op dit onderwerp  [ 69 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5
Auteur Bericht
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 24 Aug 2016, 12:09 
Offline
W4W Imperator Noviomagum
W4W Imperator Noviomagum
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 04 Okt 2006, 14:32
Berichten: 11203
Woonplaats: op het randje van "Werelderfgoed" de Beemster.
Leeftijd: 62
Kilometers gelopen: ?
Aantal N4D volbracht: 7
Kennedymarsen volbracht: 4
100+ wandelingen: 1
Merk wandelschoenen: Hanwag
Mood: Gewoon
Marc schreef:
Nog steeds vind ik het heerlijk om al die verhalen te lezen :icon_biggrin:

Op deze manier is het lang nagenieten.
Voor we het weten is het januari en begint het voorgenieten alweer.

_________________
"Life is like a beach, enjoy the waves"


Omhoog
 Profiel  WWW  
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 24 Aug 2016, 12:56 
Offline
W4W Imperator Noviomagum
W4W Imperator Noviomagum
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 01 Okt 2010, 19:37
Berichten: 2099
Woonplaats: Hippolytushoef
Leeftijd: 59
Afstand 2024: niet
Loopnummer 2024: niet
Aantal N4D volbracht: 2
Volgende wandeltocht: ??....niet meer
Merk wandelschoenen: Van alles
Mood: Vrolijk
Cornelia schreef:
Marc schreef:
Nog steeds vind ik het heerlijk om al die verhalen te lezen :icon_biggrin:

Op deze manier is het lang nagenieten.
Voor we het weten is het januari en begint het voorgenieten alweer.


En het aftellen? :icon_surprised:


Omhoog
 Profiel   
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 24 Aug 2016, 13:02 
Offline
W4W Aankomend WalkKING
W4W Aankomend WalkKING
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 20 Nov 2014, 16:59
Berichten: 820
Woonplaats: Den Haag
Leeftijd: 63
Afstand 2024: 4x50
Kilometers gelopen: zat
Aantal N4D volbracht: 12
Kennedymarsen volbracht: 7
Merk wandelschoenen: Lowa Ferrox Nijmegen
liesie73 schreef:
In http://wandelenenmeer.blogspot.nl/2016/ ... cuijk.html

"We willen eigenlijk wel even zitten en dat doen we bij een rustpost van de Scouting, net voor de dijk tussen Overasselt en Linden. We krijgen een bekertje bouillon ...."


Dat is standaad behandeling op de Scouting-rustposten!
Als eerste krijg je een "boeljonnetje" in je handen gedrukt (want dat is goed!) en daarna pas koffie, thee, melk, fris of wat je maar wil.


Omhoog
 Profiel   
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 02 Sep 2016, 18:10 
Offline
W4W Getalenteerd
W4W Getalenteerd
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 02 Feb 2015, 11:00
Berichten: 284
Leeftijd: 35
Afstand 2024: 50
Kilometers gelopen: ~8500
Aantal N4D volbracht: 11
Kennedymarsen volbracht: 5
100+ wandelingen: 1
Merk wandelschoenen: Lowa
De Dag van Cuijk

De benen gaan omhoog. Ook in de bus zoek ik een plaatsje waar ik mijn benen kan strekken. Ik heb een zeurend scheenbeen overgehouden aan vandaag, omdat ik mijn veter te strak heb gestrikt. Ik ga vrijwel meteen na het eten richting de slaapkamer. De benen blijven omhoog, het is dat ik niet ondersteboven kan douchen. Inmiddels zijn de kleine tenen een slagveld, maar daar merk ik nooit wat van dus ik laat het voor wat het is. Een enkele beurse plek is vandaag veranderd in een blaar, we zien morgenochtend wel waar er geplakt gaat worden. Voordat mijn hoofd het kussen raakt ben ik in slaap gevallen.

Daar zit ik weer, bij de halte. Het feit dat op deze vierde dag vorig jaar helemaal geen bus kwam schiet nogmaals door het hoofd, en de fiets wacht nog altijd geduldig bij de voordeur. Maar daar schijnt dan toch weer licht tussen de bomen in de verte. Als het startschot voor de laatste keer gegeven wordt komt er maar weinig beweging in de massa. Het gaat niet vlot bij de start, en ik word vrij laat pas "weggescand". Ik voel geen moeheid deze ochtend in tegenstelling tot gisteren. Ik kan de mensen langs de kant weer een goedemorgen terug wensen. Zoals altijd loop ik door tot buiten Nijmegen. Die eerste etappe kunnen we maar gehad hebben.

We verlaten na Hatert Nijmegen weer richting Overasselt. In de mooie bossen van de Overasseltse Vennen waar over de vennen laaghangende mist te zien is, is het knusse restaurant Sint Walrick, waar ik voor het eerst ga rusten. Het is hier vaak druk, en er is niet veel plek, maar toch vind ik een stoeltje. Helaas niet de schommel zoals het vorige jaar. Hier is ook de controle dus moet ik opletten dat ik ze niet misloop, ik heb mijn kaartje nog niet laten knippen en door de beweging van de controleurs kan ik zowaar achter de controle uitkomen. Niet de bedoeling, ik wil een medaille vandaag. Ik vertrek weer om koers te zetten naar Overasselt, een klein stukje nog, terwijl de lucht grijzer en grijzer wordt. Voorlopig is het droog, maar ook de mensen in het dorp kijken twijfelend naar boven. Bij de splitsing lekt het peloton alweer 40km lopers. Ik kijk ook naar de lucht, het is wel heel dreigend nu en verderop zijn aan de horizon al buien te zien. Die 40km lopers zullen in de regen lopen denk ik. Ik hoop dat ik nog de brug bij Nederasselt kan halen voor het losbarst. Verschillende lopers pakken zich al in, maar ik blijf optimistisch dat ik de brug haal.

Het betonnen pad door de weilanden tot Nederasselt blijkt te lang te zijn. De wolken houden het niet meer en als een waterval komt het water omlaag storten. Ik ben net op tijd met mijn regen-cape. Het pad veranderd in een rivier en de lucht dondert en flitst van de bliksem. Niet ver voor de brug komen van rechts plastic zakken aangewandeld. Het zijn de militairen en de 55km lopers die zich eveneens hebben moeten wapenen tegen de regen. Eindelijk de brug, en hier sta ik even stil terwijl het water van grote hoogte op de grond blijft kletteren. Lopers om mij heen halen hun hoofden weer even tevoorschijn en ik kijk op mijn telefoon naar het weerbericht. Even gaat het minder worden, alvorens het daarna twee uur lang weer raak zal zijn. Het kaartje is voor de nabije toekomst roodgekleurd. Ik loop richting de brug en inderdaad, even is het minder. Bijna droog zelfs. Maar dan op de kade richting de vesting van Grave begint het weer aan te zetten, steeds harder en harder. Via mijn cape sijpelt het water langzaam mijn schoenen in. Op het Marktplein zoek ik snel een plekje onder een parasol weg uit het stromende water.

Daar zit ik de grootste bui uit en als het weer "normaal" begint te regenen ga ik op pad. Het weer heeft de gezelligheid hier niet getemd. Net na Grave slaat de 55km voor de laatste keer af, zo te zien richting nog meer donkergrijze wolken. Ik ben niet jaloers, hoewel het ook op de 50km route nog steeds geen goed weer is. De eerste twee dagen van deze Vierdaagse was het te warm, maar hier had ik ook niet om gevraagd. Langs de weg staan twee verlaten stoeltjes en een tafel. Vanaf beneden aan de dijk wordt er vanuit een deuropening geschreeuwd; "Volgend jaar zitten we weer boven!" Dat ga ik onthouden. In Gassel begint de lucht dan eindelijk lichter te worden, maar ik durf mijn cape nog niet op te bergen. Langzaam komen hier de mensen weer uit hun huizen met optimistische woorden dat het droog gaat blijven. Ze hebben bijna gelijk, kort gaat het heel even licht regenen, maar het mag geen naam hebben.

Ik loop richting Beers en ik besef me dat ik vroeger ben dan normaal, dankzij de regen ben ik wel harder door gaan lopen. Dit stuk route is behalve het topje van een kerk dat boven de bomen uit prikt weinig inspirerend, wel bevind zich hier het huis met een tuin die waarschijnlijk de titel "Grootste tuin aan de Vierdaagseroute" verdient. Daar is Beers dan, en zijn we weer heel even herenigd met de 40km. Ik ga zitten op het pleintje voor de kerk, ook hier. Alles is nog nat, dus ik zit op de binnenkant van mijn cape. De schoenen gaan weer uit, tevergeefs hopend dat de voeten ietsje opdrogen. Niet echt nat, maar toch te vochtig. De tape die ik 's ochtends geplakt had is weer losgelaten. Dan maar geen tape, de schoenen gaan weer aan en de cape wordt opgeborgen.

Het is druk genoeg, er staat nog publiek ook en breed is het op dit stukje niet. Ik probeer mij geleidelijk aan naar de rechterkant van de weg te begeven, omdat we iets verderop een laatste lusje in gaan. Dan zijn daar de 55km lopers ook weer, en bij terugkomst roept er een joviaal waarom wij maar 50 hebben gelopen. Ik geef een onverwacht serieus antwoord, en hoor daarop; "Zwak hoor". Een geintje natuurlijk, en een strak gezicht houden lukt hem niet. Niemand die hier nu loopt, ongeacht de afstand of de tijd van binnenkomst, is zwak. Vianen is dan het begin van het eind, onze laatste 'eigen' doorkomst voordat we ons mengen met de andere lopers op weg naar de eindstreep. De stoepkrijtkunst van de plaatselijke basisschool is helaas een beetje verregend. Ik schiet een zaaltje binnen om naar het toilet te gaan. Tot mijn verbazing is er een wachtrij en de een doet er nog langer over dan de ander. Ik twijfel om door te lopen, maar de pontonbrug, waar bij de militairen ook toiletten zijn, is nog een kilometer of drie. Toch maar wachten. Verderop langs de kant mis ik nog maar eens het laatste zakje snoep en als we het tunneltje door lopen zijn we dan in Cuijk.

Het bedrijventerrein is de stilte voor de storm, en behalve de verkeersregelaars is hier nog niemand, totdat we de bocht nemen langs het treinstation en de routes nogmaals samenkomen. Cuijk is waarschijnlijk behalve Nijmegen zelf de meest uitbundig feestende doorkomstplaats van de Vierdaagse. Het werkt aanstekelijk, lopers overal om mij heen zingen en gooien de handen in de lucht. De route loopt door een paar tenten, waar dat effect nog meer versterkt wordt. Het hoogtepunt in Cuijk is de kade waarna we de pontonbrug bereiken. Mensen overal, tot zover je als wandelaar kunt kijken. De muzikanten in de grote feesttent aan eind maken er ook een waar festijn van.

Het wordt hier drukker en het lopen gaat langzamer. Dan gaan we de brug op en de troepen van de genie hebben speciaal voor de 100ste Vierdaagse extra hun best gedaan. Er is een mooie boog en een zogenaamde baileypijler bij het opgaan aan de overkant van de Maas. Ik heb sowieso gemerkt dat veel plaatsen de straten extra hebben aangekleed dit jaar. Het is nu zo druk hier dat we stil staan en ik weet niet waarom, de weg is recht en ik probeer een beetje aan de zijkant langs de stilstaande menigte te gaan. Later kom ik er achter dat de Koning hier op de brug was, en als ik terug denk aan hoe laat ik daar was zit het er goed in dat ik die op dat moment zo voorbijgelopen ben. Misschien heb ik hem nog wel aangetikt ook. Maar dat zal niet.

Ik bericht mijn tante als ik merk dat zij mij ook al bericht heeft. Ze zei dat ze in Mook zitten en vragen of ik ga rusten bij de brug. Ik bericht terug dat ik doorloop, ik heb immers al genoeg moeten wachten bij een toilet in Vianen. We hebben echter problemen met de verbinding, en zij leest mijn antwoord pas een klein uur nadat ik het verstuurd heb. Dan zijn zij natuurlijk allang weg. Zo gaat het nog een paar keer; als ik vertel dat ik stop net voor Malden krijgt zij dat pas te lezen op de Via Gladiola. Ik wist echter dat er familie zou zijn op een van de laatste tribunes, die hen kwamen binnenhalen. Daar gok ik dus op. Op het weggetje richting Mook, als het geluid van Cuijk achter ons verdwijnt, is de stemming onder de lopers nu opperbest. We hebben het immers officieus gehaald, nu we de brug over zijn staat er weinig ons nog in de weg.

Ik loop Mook uit en draai de Rijksweg op. Vanaf hier is er een lange streep publiek langs de kant, en ik kan honderden keren "Dank U wel" antwoorden als ik gefeliciteerd word. Voordat ik voor de laatste keer ga rusten komen daar de 30km lopers er weer bij. Het gaat mondjesmaat, de meesten zullen hier al geweest zijn. In Malden krijg ik dan mijn eerste zuurverdiende gladiool. Het blijven onhandige, zware dingen, maar ook dit hoort er bij en het doet de mensen langs de kant ook een plezier als je ze aanpakt. Lopers vergeten vanaf nu dat de voeten pijn doen en dat ze moe zijn, en ik zie ze rennen, springen, meezingen en juichen. De mooie straat in het centrum is goed gevuld, en er hangt jongelui op en aan de ornamenten in het midden van de rotondes die we passeren. Malden komt ten einde, er rest alleen nog Nijmegen.

Daar is de laatste controle en de militairen krijgen hier op het veld hun medaille uitgereikt. Helaas is mijn timing niet optimaal, en ik kom net voor een groep terecht. De leider probeert de weg vrij te maken. Ik ga met alle liefde opzij, maar ze lopen niet door. Hierdoor ontstaat er een luwte voor de groep terwijl ik daarnaast in de drukte loop. Toch maar rap inhalen zodat ik ervoor blijf. Aan de mensenmassa langs de kant komt ondertussen geen eind, en lijkt alleen maar groter te worden. Alle banken en stoelen die de dagen voor de Vierdaagse waren neergezet zijn nu bezet door mensen. Dan komt daar aan de horizon een toren van de Vereeniging in zicht. Nu komt het eind heel dichtbij. Mensen staan nu vanaf de hekken van de route tot op de daken van de gebouwen. We moeten even wachten. Toch nog een ambulance. Ik moet er niet aan denken om hier een luttele kilometer voor de finish daar nog in te belanden. Het zicht op gebouwen wordt nu ontnomen door tribunes, nog twee bochten. Ik ga links langs de tribunes lopen en daar zijn ze dan inderdaad aan het eind net voor de bocht richting de Wedren.

Daar zit mijn oom en tante bij andere familie die voor hen komen, zij met haar 11de medaille, hij met zijn 7de. Ze waren 20 minuten eerder dan mij blijkt. Ik bel mijn moeder en stiefvader, die komen voor míj naar de finish. Ze wachten onder de "Finishboog". We feliciteren elkaar, en ik loop verder. Inderdaad, precies recht onder het spandoek waar het woord "Finish" op staat, staan ze mij op te wachten. Ik krijg een grote bos gladiolen in de handen geduwd en ga me afhalen terwijl zij daar wachten. Met een ferme handdruk en felicitatie krijg ik dan een prachtige medaille. Zilver met kroon, de mooiste die ik tot nu verdiend heb. Ik ga terug naar mijn familie en speld het "100ste" pinnetje wat we bij het aanmelden gekregen hadden op het lint.

Tijd om rustig te gaan eten in de stad, en daarna de spullen in te pakken. Mijn gastheer- en vrouw feliciteren mij ook en dan gooi ik mijzelf languit in de auto. Onderweg kijk ik nog een keer naar de medaille en uit het raam. Het is makkelijk om andere wandelaars te spotten in andere auto's. De een ligt met zijn gezicht tegen het raam te slapen, de ander is niet eens te zien door de vele spullen die in de auto's gepropt zijn. We passeren het viaduct bij Valburg, nu is het echt voorbij. Daar liepen we, bijna vier dagen terug. En over een jaar lopen we er weer.


Omhoog
 Profiel   
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 02 Sep 2016, 18:27 
Offline
W4W Imperator Noviomagum
W4W Imperator Noviomagum
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 18 Nov 2014, 13:44
Berichten: 4384
Woonplaats: Almelo
Leeftijd: 46
Afstand 2024: Geen
Kilometers gelopen: 40+
Aantal N4D volbracht: 7
Kennedymarsen volbracht: 4
100+ wandelingen: 1
Merk wandelschoenen: Lowa
Erg genoten van je verslag. Je hebt je roeping misgelopen (al weet ik niet wat je voor een werk doet natuurlijk). Bedankt!! :icon_biggrin:


Omhoog
 Profiel   
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 02 Sep 2016, 21:37 
Offline
W4W Imperator Noviomagum
W4W Imperator Noviomagum
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 18 Feb 2007, 14:40
Berichten: 4294
Woonplaats: Ede
Leeftijd: 59
Kilometers gelopen: te weinig
Volgende wandeltocht: geen idee
Merk wandelschoenen: Lowa
Bedankt voor een paar heerlijke verslagen, ik heb er van genoten!


Omhoog
 Profiel  WWW  
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 04 Sep 2016, 23:28 
Offline
W4W Getalenteerd
W4W Getalenteerd
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 02 Feb 2015, 11:00
Berichten: 284
Leeftijd: 35
Afstand 2024: 50
Kilometers gelopen: ~8500
Aantal N4D volbracht: 11
Kennedymarsen volbracht: 5
100+ wandelingen: 1
Merk wandelschoenen: Lowa
Graag gedaan! :icon_biggrin:


Omhoog
 Profiel   
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 05 Sep 2016, 20:56 
Offline
W4W Imperator Noviomagum
W4W Imperator Noviomagum
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 09 Mei 2012, 22:37
Berichten: 5059
Leeftijd: 64
Kilometers gelopen: 23+
Aantal N4D volbracht: 11
Kennedymarsen volbracht: 3
Aantal 11 steden gelopen: 4
Merk wandelschoenen: Meindl
Mood: Vrolijk
Sammie6306 schreef:
Erg genoten van je verslag. Je hebt je roeping misgelopen (al weet ik niet wat je voor een werk doet natuurlijk). Bedankt!! :icon_biggrin:

Hier sluit ik mij bij aan :icon_biggrin:


Omhoog
 Profiel   
 
 Titel: Re: Dag van Cuijk
BerichtGeplaatst: 08 Okt 2016, 11:49 
Offline
W4W Aankomend WalkKING
W4W Aankomend WalkKING
Gebruikers-avatar

Geregistreerd: 04 Jan 2015, 10:39
Berichten: 924
Woonplaats: Nunspeet
Leeftijd: 47
Afstand 2024: 50
Loopnummer 2024: 50-E-650
Kilometers gelopen: 1970
Aantal N4D volbracht: 1
Merk wandelschoenen: Hanwag
Mood: Vrolijk
LOopmans schreef:
De Dag van Cuijk

De benen gaan omhoog. Ook in de bus zoek ik een plaatsje waar ik mijn benen kan strekken. Ik heb een zeurend scheenbeen overgehouden aan vandaag, omdat ik mijn veter te strak heb gestrikt. Ik ga vrijwel meteen na het eten richting de slaapkamer. De benen blijven omhoog, het is dat ik niet ondersteboven kan douchen. Inmiddels zijn de kleine tenen een slagveld, maar daar merk ik nooit wat van dus ik laat het voor wat het is. Een enkele beurse plek is vandaag veranderd in een blaar, we zien morgenochtend wel waar er geplakt gaat worden. Voordat mijn hoofd het kussen raakt ben ik in slaap gevallen.

Daar zit ik weer, bij de halte. Het feit dat op deze vierde dag vorig jaar helemaal geen bus kwam schiet nogmaals door het hoofd, en de fiets wacht nog altijd geduldig bij de voordeur. Maar daar schijnt dan toch weer licht tussen de bomen in de verte. Als het startschot voor de laatste keer gegeven wordt komt er maar weinig beweging in de massa. Het gaat niet vlot bij de start, en ik word vrij laat pas "weggescand". Ik voel geen moeheid deze ochtend in tegenstelling tot gisteren. Ik kan de mensen langs de kant weer een goedemorgen terug wensen. Zoals altijd loop ik door tot buiten Nijmegen. Die eerste etappe kunnen we maar gehad hebben.

We verlaten na Hatert Nijmegen weer richting Overasselt. In de mooie bossen van de Overasseltse Vennen waar over de vennen laaghangende mist te zien is, is het knusse restaurant Sint Walrick, waar ik voor het eerst ga rusten. Het is hier vaak druk, en er is niet veel plek, maar toch vind ik een stoeltje. Helaas niet de schommel zoals het vorige jaar. Hier is ook de controle dus moet ik opletten dat ik ze niet misloop, ik heb mijn kaartje nog niet laten knippen en door de beweging van de controleurs kan ik zowaar achter de controle uitkomen. Niet de bedoeling, ik wil een medaille vandaag. Ik vertrek weer om koers te zetten naar Overasselt, een klein stukje nog, terwijl de lucht grijzer en grijzer wordt. Voorlopig is het droog, maar ook de mensen in het dorp kijken twijfelend naar boven. Bij de splitsing lekt het peloton alweer 40km lopers. Ik kijk ook naar de lucht, het is wel heel dreigend nu en verderop zijn aan de horizon al buien te zien. Die 40km lopers zullen in de regen lopen denk ik. Ik hoop dat ik nog de brug bij Nederasselt kan halen voor het losbarst. Verschillende lopers pakken zich al in, maar ik blijf optimistisch dat ik de brug haal.

Het betonnen pad door de weilanden tot Nederasselt blijkt te lang te zijn. De wolken houden het niet meer en als een waterval komt het water omlaag storten. Ik ben net op tijd met mijn regen-cape. Het pad veranderd in een rivier en de lucht dondert en flitst van de bliksem. Niet ver voor de brug komen van rechts plastic zakken aangewandeld. Het zijn de militairen en de 55km lopers die zich eveneens hebben moeten wapenen tegen de regen. Eindelijk de brug, en hier sta ik even stil terwijl het water van grote hoogte op de grond blijft kletteren. Lopers om mij heen halen hun hoofden weer even tevoorschijn en ik kijk op mijn telefoon naar het weerbericht. Even gaat het minder worden, alvorens het daarna twee uur lang weer raak zal zijn. Het kaartje is voor de nabije toekomst roodgekleurd. Ik loop richting de brug en inderdaad, even is het minder. Bijna droog zelfs. Maar dan op de kade richting de vesting van Grave begint het weer aan te zetten, steeds harder en harder. Via mijn cape sijpelt het water langzaam mijn schoenen in. Op het Marktplein zoek ik snel een plekje onder een parasol weg uit het stromende water.

Daar zit ik de grootste bui uit en als het weer "normaal" begint te regenen ga ik op pad. Het weer heeft de gezelligheid hier niet getemd. Net na Grave slaat de 55km voor de laatste keer af, zo te zien richting nog meer donkergrijze wolken. Ik ben niet jaloers, hoewel het ook op de 50km route nog steeds geen goed weer is. De eerste twee dagen van deze Vierdaagse was het te warm, maar hier had ik ook niet om gevraagd. Langs de weg staan twee verlaten stoeltjes en een tafel. Vanaf beneden aan de dijk wordt er vanuit een deuropening geschreeuwd; "Volgend jaar zitten we weer boven!" Dat ga ik onthouden. In Gassel begint de lucht dan eindelijk lichter te worden, maar ik durf mijn cape nog niet op te bergen. Langzaam komen hier de mensen weer uit hun huizen met optimistische woorden dat het droog gaat blijven. Ze hebben bijna gelijk, kort gaat het heel even licht regenen, maar het mag geen naam hebben.

Ik loop richting Beers en ik besef me dat ik vroeger ben dan normaal, dankzij de regen ben ik wel harder door gaan lopen. Dit stuk route is behalve het topje van een kerk dat boven de bomen uit prikt weinig inspirerend, wel bevind zich hier het huis met een tuin die waarschijnlijk de titel "Grootste tuin aan de Vierdaagseroute" verdient. Daar is Beers dan, en zijn we weer heel even herenigd met de 40km. Ik ga zitten op het pleintje voor de kerk, ook hier. Alles is nog nat, dus ik zit op de binnenkant van mijn cape. De schoenen gaan weer uit, tevergeefs hopend dat de voeten ietsje opdrogen. Niet echt nat, maar toch te vochtig. De tape die ik 's ochtends geplakt had is weer losgelaten. Dan maar geen tape, de schoenen gaan weer aan en de cape wordt opgeborgen.

Het is druk genoeg, er staat nog publiek ook en breed is het op dit stukje niet. Ik probeer mij geleidelijk aan naar de rechterkant van de weg te begeven, omdat we iets verderop een laatste lusje in gaan. Dan zijn daar de 55km lopers ook weer, en bij terugkomst roept er een joviaal waarom wij maar 50 hebben gelopen. Ik geef een onverwacht serieus antwoord, en hoor daarop; "Zwak hoor". Een geintje natuurlijk, en een strak gezicht houden lukt hem niet. Niemand die hier nu loopt, ongeacht de afstand of de tijd van binnenkomst, is zwak. Vianen is dan het begin van het eind, onze laatste 'eigen' doorkomst voordat we ons mengen met de andere lopers op weg naar de eindstreep. De stoepkrijtkunst van de plaatselijke basisschool is helaas een beetje verregend. Ik schiet een zaaltje binnen om naar het toilet te gaan. Tot mijn verbazing is er een wachtrij en de een doet er nog langer over dan de ander. Ik twijfel om door te lopen, maar de pontonbrug, waar bij de militairen ook toiletten zijn, is nog een kilometer of drie. Toch maar wachten. Verderop langs de kant mis ik nog maar eens het laatste zakje snoep en als we het tunneltje door lopen zijn we dan in Cuijk.

Het bedrijventerrein is de stilte voor de storm, en behalve de verkeersregelaars is hier nog niemand, totdat we de bocht nemen langs het treinstation en de routes nogmaals samenkomen. Cuijk is waarschijnlijk behalve Nijmegen zelf de meest uitbundig feestende doorkomstplaats van de Vierdaagse. Het werkt aanstekelijk, lopers overal om mij heen zingen en gooien de handen in de lucht. De route loopt door een paar tenten, waar dat effect nog meer versterkt wordt. Het hoogtepunt in Cuijk is de kade waarna we de pontonbrug bereiken. Mensen overal, tot zover je als wandelaar kunt kijken. De muzikanten in de grote feesttent aan eind maken er ook een waar festijn van.

Het wordt hier drukker en het lopen gaat langzamer. Dan gaan we de brug op en de troepen van de genie hebben speciaal voor de 100ste Vierdaagse extra hun best gedaan. Er is een mooie boog en een zogenaamde baileypijler bij het opgaan aan de overkant van de Maas. Ik heb sowieso gemerkt dat veel plaatsen de straten extra hebben aangekleed dit jaar. Het is nu zo druk hier dat we stil staan en ik weet niet waarom, de weg is recht en ik probeer een beetje aan de zijkant langs de stilstaande menigte te gaan. Later kom ik er achter dat de Koning hier op de brug was, en als ik terug denk aan hoe laat ik daar was zit het er goed in dat ik die op dat moment zo voorbijgelopen ben. Misschien heb ik hem nog wel aangetikt ook. Maar dat zal niet.

Ik bericht mijn tante als ik merk dat zij mij ook al bericht heeft. Ze zei dat ze in Mook zitten en vragen of ik ga rusten bij de brug. Ik bericht terug dat ik doorloop, ik heb immers al genoeg moeten wachten bij een toilet in Vianen. We hebben echter problemen met de verbinding, en zij leest mijn antwoord pas een klein uur nadat ik het verstuurd heb. Dan zijn zij natuurlijk allang weg. Zo gaat het nog een paar keer; als ik vertel dat ik stop net voor Malden krijgt zij dat pas te lezen op de Via Gladiola. Ik wist echter dat er familie zou zijn op een van de laatste tribunes, die hen kwamen binnenhalen. Daar gok ik dus op. Op het weggetje richting Mook, als het geluid van Cuijk achter ons verdwijnt, is de stemming onder de lopers nu opperbest. We hebben het immers officieus gehaald, nu we de brug over zijn staat er weinig ons nog in de weg.

Ik loop Mook uit en draai de Rijksweg op. Vanaf hier is er een lange streep publiek langs de kant, en ik kan honderden keren "Dank U wel" antwoorden als ik gefeliciteerd word. Voordat ik voor de laatste keer ga rusten komen daar de 30km lopers er weer bij. Het gaat mondjesmaat, de meesten zullen hier al geweest zijn. In Malden krijg ik dan mijn eerste zuurverdiende gladiool. Het blijven onhandige, zware dingen, maar ook dit hoort er bij en het doet de mensen langs de kant ook een plezier als je ze aanpakt. Lopers vergeten vanaf nu dat de voeten pijn doen en dat ze moe zijn, en ik zie ze rennen, springen, meezingen en juichen. De mooie straat in het centrum is goed gevuld, en er hangt jongelui op en aan de ornamenten in het midden van de rotondes die we passeren. Malden komt ten einde, er rest alleen nog Nijmegen.

Daar is de laatste controle en de militairen krijgen hier op het veld hun medaille uitgereikt. Helaas is mijn timing niet optimaal, en ik kom net voor een groep terecht. De leider probeert de weg vrij te maken. Ik ga met alle liefde opzij, maar ze lopen niet door. Hierdoor ontstaat er een luwte voor de groep terwijl ik daarnaast in de drukte loop. Toch maar rap inhalen zodat ik ervoor blijf. Aan de mensenmassa langs de kant komt ondertussen geen eind, en lijkt alleen maar groter te worden. Alle banken en stoelen die de dagen voor de Vierdaagse waren neergezet zijn nu bezet door mensen. Dan komt daar aan de horizon een toren van de Vereeniging in zicht. Nu komt het eind heel dichtbij. Mensen staan nu vanaf de hekken van de route tot op de daken van de gebouwen. We moeten even wachten. Toch nog een ambulance. Ik moet er niet aan denken om hier een luttele kilometer voor de finish daar nog in te belanden. Het zicht op gebouwen wordt nu ontnomen door tribunes, nog twee bochten. Ik ga links langs de tribunes lopen en daar zijn ze dan inderdaad aan het eind net voor de bocht richting de Wedren.

Daar zit mijn oom en tante bij andere familie die voor hen komen, zij met haar 11de medaille, hij met zijn 7de. Ze waren 20 minuten eerder dan mij blijkt. Ik bel mijn moeder en stiefvader, die komen voor míj naar de finish. Ze wachten onder de "Finishboog". We feliciteren elkaar, en ik loop verder. Inderdaad, precies recht onder het spandoek waar het woord "Finish" op staat, staan ze mij op te wachten. Ik krijg een grote bos gladiolen in de handen geduwd en ga me afhalen terwijl zij daar wachten. Met een ferme handdruk en felicitatie krijg ik dan een prachtige medaille. Zilver met kroon, de mooiste die ik tot nu verdiend heb. Ik ga terug naar mijn familie en speld het "100ste" pinnetje wat we bij het aanmelden gekregen hadden op het lint.

Tijd om rustig te gaan eten in de stad, en daarna de spullen in te pakken. Mijn gastheer- en vrouw feliciteren mij ook en dan gooi ik mijzelf languit in de auto. Onderweg kijk ik nog een keer naar de medaille en uit het raam. Het is makkelijk om andere wandelaars te spotten in andere auto's. De een ligt met zijn gezicht tegen het raam te slapen, de ander is niet eens te zien door de vele spullen die in de auto's gepropt zijn. We passeren het viaduct bij Valburg, nu is het echt voorbij. Daar liepen we, bijna vier dagen terug. En over een jaar lopen we er weer.


leuke verslagen gemaakt ! erg prettig om te lezen :icon_lol:

_________________
Wees je zelf, anderen zijn er genoeg


Omhoog
 Profiel   
 
Berichten weergeven van de afgelopen:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Reageren op dit onderwerp  [ 69 berichten ]  Ga naar pagina Vorige  1, 2, 3, 4, 5

Alle tijden zijn UTC + 1 uur


Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast


U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit forum
U mag geen reacties plaatsen op onderwerpen in dit forum
U mag uw berichten niet wijzigen in dit forum
U mag uw berichten niet verwijderen in dit forum
U mag geen bijlagen plaatsen in dit forum

Ga naar:  

         

Powered by phpBB © 2017 phpBB Group/design@maas
Klein-networking.nl webhosting en internetdiensten.