Walkers4Walkers.nl

Weer een mooi verslag Louise.
Ja, loslaten, dat gaat er nu van komen.

Lekker pûh! En ook niet voor de eierkoek!
Grapje hoor.

Toevallig dst ik op blauwe maandag nog dacht: ooit moet Kerel de 50kmlopen, en verslaafd als hij is zal hij dat niet laten. Maar ik zie Louise of zelfs Oma het niet doen.. Wat goed dat het zo goedgaat dat Kerel volgend jaar al alleen wilt lopen! En wat goed dst hij zo serieus nadenkt over dst hij idd ooit de 50km gaat lopen.

Maar wie weet zijn er op de 50km mensen die hem in de gaten kunnen houden, mocht dat nodig zijn. Al denk ik dst het tegen die tijd super gaat met Kerel!

En de Fryske dumkes

Dag twee is lang niet meer zo saai als hij isgeweest. Ik wordt nog wel banggemaakt door verschillende mensen over de dijk naar Niftrick maar daar trek ik me niets van aan. Hoe erg kan bet zijn?

Ik heb nu een stuk sneller tempo dan gister en tot aan Alverna loop ik lekker door. Daar neem ik even een rust en geniet van de muziek. Jawel, het was niet alleen maar kommer en kwel, ik heb ook wel genoten.. Daarna gaat het moeizamer. Ik merk dat ik nu al opstart problemen krijg en ook mijn voeten voelen nu al beurs en zeer aan. Hoe kan dat nu? Ik heb deze schoenen toch echt goed ingelopen en in Someren heb ik er niets van gemerkt. In een wat lager tempo ga ik verder want inmiddels beginnen mijn scheenbenen zeer te doen. Ik kom Rob tegen en we hebben een bijzonder gesprek. Hij loopt eigenlijk te snel voor mij, of ik te langzaam voor hem dus ik ben heel blij dat we Rumi in de lus treffen. Hij loopt nl een perfect tempo nu voor mjj. Rob blijft er nog een tijdje bij tot hij de rust ziet, en weg is hij. Vlak voor de dijk vraag ik aan Rumi of dit nu " de dijk" is waar mensen me bang voor willen maken en ook hij verteld dat het wel meevalt. En idd. Hij is lang, maar dat was die lus van gister ook. Ik zie genoeg onderweg dus saai istie zeker niet. We wisselen boven met beneden af wat weer een heel ander uitzicht geeft. Rumi legt me uit hoe de route nu verder gaat en dat ik mensen in de verte kan zien lopen waar wij nog heen moeten, maar dat het strakswel fijn is om daar te lopen en dan de mensen te zien die dan nog een heel stuk moeten. Ook verteld hij waar zijn standaard rustpost is en zo kom ik een hoop te weten over deze lus, mocht ik nog eens de 50km lopen. (Daarover in mijn laatste verslag meer.) Ik voel me net een debutant en eigenlijk ben ik dat ook op de 50km.

Na de dijk komt voor mij een van de rottigste stukjes, daar had niemand me voor gewaarschuwd!! Een kiezelpad die ervoor zorgde dat, als ik nog geen blaren had, ik ze nu wel kreeg. Man wat een rotpad was dat. Dan ben ik even niet blij met mijn "lichte" wandelschoen. Iedereen maar zeuren over die dijk, had me liever voor dat pad erna gewaarschuwd.. na de soep (mijn favoriet tomatensoep met ballen.)is de lus gauw voorbij en komen we in een woonwijk van Wijchen. Hier mag je kiezen of je volgend jaar de 55km loopt of de standaart
d afstanden. Je moest door een poortje lopen. Ik weet heel zeker dat ikGEEN 55km ga doen, dus ging door het poortje met 30,40 en 50km en nam geen flyer aan. In het centrum van Wijchen liet ik Rumi achter en liep ik richting de Oase voor een pannenkoek. Ik zag de vlag in de verte al wapperen en kwam Corne ineens tegen. Hij duwde merichting de rechter kant, maar ik wist dat de post links was. Ja, de vlag hangt rechts, dat kan verwarrend zijn, maar de post is toch echt links. Na de pannenkoek en HertogJan was het weer tijd om verder te gaan. Ik liep met Martin mee maar hij zag een doedelzak die op de foto moest dus ben ik doorgelopen. Mijn spieren bleven stram en over mijn voeten zullen we het maar niet meer hebben.
Toen ik Beuningen inliep stuurde ik mijn moeder een smsje, en kreeg daar een antwoord op terug waarvan ik wat beduusd was: Beuningen? Ow, dan doe je het wel heel rustig aan! Terwijl ik juist vond dat ik het netjes deed,op dit tijdsstip in Beuningen te zijn terwijl de voeten niet wilden en ik extra gerust had. Toen bedacht ik me dat ma misschien Wijchen en Beuningen door elkaar haalde en smste of ze wel wist waar Beuninge lag? Jahoor, want ze had de kaart voor haar neus, maarree ging ik nu richting Wijchen of Weurt? Weurt, mam,Weurt. Bleek ze de kaart op zn kop te hebben, dacht zedat iknog maar net begonnen was... Ja, dan snap ik haar reactie wel!

In Beuningen nog even gezeten en toen door naar de finish. Ik had het ondertussen helemaal gehad en echt geen zin meer. De borden leken ook zoals elk jaar niet te kloppen qua afstand (hoe moeilijk is dat, die matrixborden goed afstellen, er klopt zelden iets van!!) En ook de Waalkade vond ik geen bal aan. Daarna begint het gefeest en daar genoot ik dan wel weer van. En van het biertje na afloop natuurlijk.

Gelukkig was ik vandaag minder benauwd. Wel had ik minder last van blaren alwaren mijn voeten gewoon stuk en ook de spieren waren weer vervelend. Pas toen ik aan mijn biertje zat, kwam ik erachter waarom mij voeten zo,n pijn deden: de binnenzool zat los en schoof telkens heen en weer. Dat gaat schuren en branden. Gelukkig had ik een reserve paar bij me voor de 3e dag, want dan heb ik liever een wat hogere schoen vanwege de heuveltjes.


*rare fouten en ontbrekende spaties mede mogelijk gemaakt door de tablet, taalvouten mede mogelijk gemaakt door mijzelf.*

En die foto van die doedelzak kreeg ik thuisgestuurd

Was toch een filmpje, wat ik je stuurde?

Je hebt gelijk, ik kreeg eerst de foto van Bertus, en daarna het eerste filmpje van die doedelzakspeler, ik was even in de war

Jaaaaa niet alleen dit jaar maar velen jaren achtereen!!!!!!! Zou niet meer zonder kunnen........

De Oase is een baken, wat het Walkersforum al lang is overstegen.
Wandelvrienden als b.v. Marcel Dekker is zijn superblij mee. Op dit forum zul je Marcel niet tegenkomen om te bedanken, maar namens hem breng ik een diepe buiging over naar De Oase-bazen!

Woensdag.
Na opnieuw een redelijke nachtrust volgt vandaag een iets kortere route dan gisteren, namelijk 49 km.
Ik vertrek om 3.50 uur vanuit het logeeradres en ben om 4.00 uur bij de start. Opnieuw ben ik vlot weg gescand en wel om 4.10 uur. Ik vraag me dan ook af waarom er zoveel wandelaars al zo ontzettend vroeg hier willen gaan staan (wachten). Kan me alleen voorstellen dat diegenen wellicht helemaal vooraan willen starten om zo voldoende loopruimte te hebben.
Ook vandaag loop ik een stukje op met forummers en heb ik een 1e rust bij de SBD verzorgingspost.

Het is vandaag prima wandelweer en ik kan overal lekker doorlopen. De 50-km lus door Balgoij en Niftrik vind ik in 1 woord “geweldig”.
Ik heb deze lus voor het laatst in 1993 gelopen en vond het in die tijd een hele vervelende en lange lus. De route op dag 2 was toen ook langer.
Maar nu geniet ik van de dijk en de mooie uitzichten, vooral het gedeelte direct langs de Maas vind ik schitterend. Met het Maaspad heb ik aan de andere kant van de Maas gelopen.
In Niftrik heb ik mijn 2e rust voor vandaag en ik heb dan 27 km gelopen.

De afgelegde afstand zie ik op de app. staan. Tot nu toe functioneert deze app. naar behoren. De opgegeven afstanden kloppen redelijk tot goed met de werkelijk gelopen afstanden (check uitgeprinte route: http://www.afstandmeten.nl).
Soms blijft ie even “hangen” en moet de pagina “ververst” worden.
De finishtijden let ik niet zo op, deze geven een indicatie aan op basis van hetgeen je gelopen hebt in relatie tot de tijd. Aangezien ik meer rust in de 2e helft, klopt de verwachte finishtijd bij mij niet echt en varieert van 12.00 uur tot 17.00 uur.
Het is ook grappig als ik reacties krijg van het thuisfront, die soms straatnamen opgeven waar ik me op dat moment zou bevinden. Zelf weet ik amper waar ik loop maar de volgers weten het exact.
De app. klopt de 1e 3 dagen goed, de 4e dag laat ie het behoorlijk afweten.

Op naar Wijchen waar het gezellig druk is. Na Wijchen volgt al snel de OASE en daar wordt een overheerlijke spekpannenkoek voor mij bereid, dat is genieten!
Na de OASE loop ik samen met Angelique, maar een doedelzakspeelster trekt mijn aandacht en dat betekent opnieuw pauze en genieten. Angelique loopt door.
Dan volgt de weg naar Nijmegen en dat is 1 groot feest!!! Weurt, het Waterkwartier, de Waalkade en natuurlijk de roze woensdag in het centrum. Mijn absolute hoogtepunt op de 2e dag is, sinds 2012, het Faberplein!!! Op een spandoek (in regenboogkleuren) staat te lezen: “Walk this tunnel proudly in Freedom”
Na de finish(om 14.16 uur) drink ik nog iets op het terras van een café, op weg naar huis!
Ik heb de hele dag heerlijk gelopen, op de laatste 5 km na. Ik ben vermoeid en heb last van hooikoorts, mijn buik is wat van slag. Na thuiskomst neem ik een douche en rust even uit op bed, waarna ik weer snel hersteld ben en klaar ben voor de volgende dag.

Dag 2 – Dag van Niftrik

De tweede dag sta ik een kwartiertje later op, maar sta toch op tijd bij de start. We gaan nu eerst een stuk door Nijmegen lopen, het is alweer een tijd geleden dat ik de Heyendaalseweg heb gezien. We lopen door Hatert, en niet door, maar langs Wezenhof. En dan verlaten we toch echt de stad. We hebben nu zo'n 10 km gehad, en dat betekent dat er weer een rode tent langs de weg staat, waar ik even lekker een kopje thee drink. Dan gaat het verder door de vennen, en naar Alverna, waar het alweer gezellig is. En dan de eerste keer Wijchen in en weer uit, en we kunnen aan de lus beginnen. Ik was al van meerdere kanten gewaarschuwd voor de lange saaie dijk, maar ik was niet van plan om bij voorbaat al zo te gaan denken, dus liep ik verder onder het motto: de lus is leuk, en zo niet, dan toch! Balgoij bleek al aan het begin van het lusje te liggen, en was een leuk plaatsje om doorheen te lopen. Dan beginnen we aan de dijk. Ik ben inmiddels wel toe aan rust, dus ik kijk uit naar de Quo Vadis-rust, die ergens aan het begin van de dijk zou moeten zijn. Dag twee is de enige dag dat de tweede rust voor de 40 en 50 km gesplitst is. Ik kan op een gegeven moment wel de rust van de 40 km zien aan de overkant van het veld, maar op mijn eigen route zie ik 'm niet. Ik besluit rondom de Rode Kruispost dan maar zelf te rusten, bij een restaurant daar. En ik bleek inderdaad Quo Vadis voorbijgelopen te zijn; er was dit keer geen tent, alleen een auto met wat stoelen, en dat had ik niet gezien. Ik heb wel prima gezeten hier, en een kopje soep genuttigd. Rechts van me zie ik een bekende van de Elfstedentocht. Wat ik nog niet wist is dat ze ook een Walker is, namelijk longfield. En ik zwaai even naar Eelco en Voy con Dios die voorbij lopen. Uiteindelijk ga ik zelf ook maar verder; het is nu nog maar 7 km naar Wijchen. De – overigens prachtige – dijk gaat nog even verder en rechts zien we de lopers alweer teruggaan. Na de controle op het verste punt kom ik hier ook te lopen en zie dan de lopers 'achter' mij die nog op de dijk zijn. In Wijchen is het erg gezellig, en ik wil hier wel even zitten. Bij een rijtje tuinstoelen met een parasol blijf ik even staan, en ja hoor, ik krijg een zitplaats aangeboden. Ik zit hier erg gezellig, en er blijken jarigen te zijn bij deze toeschouwers, dus ik krijg zelfs nog een stukje taart aangeboden. Nou was ik al niet chagrijnig, maar ik loop nu in een nog beter humeur door Wijchen heen en de drukte deert me niet. Wat ik niet wist, is dat in Wijchen ook de Oase stond. Wel wat snel na mijn vorige rust, maar ik vind het toch leuk om hier even te gaan zitten. Dat was zeker de moeite waard, en de spekpannenkoek smaakt ook goed. Dan gaat het Wijchen uit, eventjes weer in, en dan toch echt uit. Even voor Beuningen is er weer een Quo Vadis-rust. En dan begin ik aan het laatste stuk. Naar en door Beuningen gaat het lekker. Bij de militaire rust doe ik een sanitaire stop, en blijf nog even zitten. Ik merk dat ik nu toch wel erg moe ben. Tot nu toe heb ik lekker gelopen, maar de zwaarste kilometers van deze vierdaagse volgen. We komen door Weurt, en het ommetje bevalt goed, al heb ik geen puf om te blijven kijken naar de rijk versierde tuin. Het gaat over de sluis, en ik begin te huilen. Ben ik dan zo emotioneel? Nee, maar ik heb ineens erg last van hooikoorts. Ik vind het eerst nog wel grappig, maar het houdt iets te lang aan, en ik vraag een dame naast me om me even vast te houden zodat ik mijn ogen dicht kan doen. Ze heeft ook doekjes waar ik mijn ogen mee kan deppen. Na een paar honderd meter gaat het iets beter, en dan komt de volgende uitdaging. Ik wil mijn waterzak nog even bijvullen, maar daarbij valt het dopje van de slang. Die wordt door een oplettende medewandelaar meteen opgeraapt, maar dan: het tuitje zie ik niet. Die heb ik wel echt nodig, dus ik loop zo'n honderd meter terug om te zoeken, maar zonder te vinden. Ik zink even neer in het gras, doe het dopje open, en kijk, daar zit het tuitje nog in. Probleem opgelost. Ik zet het weer goed aan de slang, en vul de waterzak bij. Ik heb het nu wel even gehad, maar het is nog een paar kilometer naar de wedren. Dus ik sleep mezelf door de stad, over de Waalkade, en dan eindelijk het centrum in. Daar hangt een spandoek van het Kadaster, en dat valt even slecht: nóg een kilometer. Toch kan ik nog wel genieten van de Hertogstraat en het Faberplein, maar ik ben vooral heel blij als ik op de Wedren ben. Een kortere afstand dan gisteren, maar dat heb ik er niet echt aan gemerkt. Als ik nog even ga zitten, kom ik Jeltsje tegen met wat wandelvrienden, en we babbelen nog even gezellig, voordat ik weer op 'huis' aan ga.

Start: 4:15
Finish: 16:10

Wat een mooieverslagen weer! En ook die van Elst gelezen.

Dag 2 vind ik ook altijd de 'langste' dag terwijl hij in kilometers niet langer is voor de 40 km. Ik heb daar ook het langste over gedaan en herken in jouw verslag wel zo'n beetje zoals ik het ook ervaren heb dit jaar

Oase - Quo Vadis: 1 - 0