Walkers4Walkers.nl

IK loop als alles goed is dit jaar voor het eerst mee, ik loop samen met een maat van me die ik al 10 jaar ken, hij wilde persee samen met mij lopen.

Wow Sun, dacht even dat dit je 2000e bericht was. Wat een epistel zeg!

Maar ik snap je verhaal helemaal.
Ik begon mijn wandelavontuur met een 'vriendin'. Helaas liep onze vriendschap zonder wandelen
al erg stroef en om dan een hele dag samen te hobbelen ... dat viel niet mee.
Zij kon dus niet mijn wandelmaatje zijn.

Maar ik ben een hele slechte Einzelganger dus ik ging op zoek naar een nieuw wandelmaatje. Dat was ook
het eerste bericht dat ik op dit forum zette.
Natuurlijk is het belangrijk dat je samen gezellig kan lopen, gezellig kan kletsen, gezellig kan zwijgen en gezellig elkaar aanvoelt. Door zomaar iemand van internet af te plukken weet je dit soort dingen niet van te voren maar wellicht dat
trainingstochten uitkomst kunnen bieden.

Vorig jaar liep ik dag 3 met Rick. Ik kende die jongen ook via internet. Liep samen met hem een tocht in Nijmegen en rondje Someren. Dan ken je iemand volgens mij nog niet zo goed. Op dag 3 liepen we dus samen. Op een gegeven moment zat ik er doorheen en voelde tranen prikken en ik liet ze gaan. Hij pakte mijn hand en zei 'we komen er wel'.
Voor mij de magische woorden. Geweldig toch?

Mijn vrienden/vriendinnen wandelen niet dus dan moet je op zoek naar iemand anders. Ik tenminste.

Nu heb ik Suus (aaahhh... hoe dramatisch klinkt dit )

Tot nu toe heb ik veel lol met haar maar ik weet zeker dat ik bij haar ook kan uithuilen. Zoiets voel je ... zoiets voel ik.

Dat dus ...

Zeker het laatste,ik heb altijd alleen getraind en de vierdaagse gelopen maar er is een soort chemie bij de wandelaars onderling hoewel ik ook niet met iedereen zou kunnen lopen.
Het moet klikken,heb de tocht met Peter,Bill en Danyel erg prettig gevonden en kijk uit naar de volgende tocht.
Loop de komende vierdaagse met met zoon wat ook weer een nieuwe ervaring zal zijn.
Als je diep gaat komen er altijd emoties ,.kijken of ik met jullie kan lachen en huilen.
lachen doe ik al sinds ik op het forum zit.
nog nooit zoveel getypt.

Jeetje wat een vragen...
Ik ben eigenlijk alleen begonenn met lopen, de eerste 650 wandelkilometers heb ik dan ook voornamelijk 'alleen' gelopen. Hoewel alleen is ook zoiets, je komt altijd onderweg wel iemand tegen met wie je even oploopt (of heel snel laat gaan). Toch vind ik het alleen lopen wel lekker...

Tot de 4daagse vorig jaar heb ik dus alles alleen gelopen. Daar kwam ik Douwine en Jos tegen. Met Jos heb ik drie en een halve dag samen gelopen wat erg leuk was, twee debutanten bij elkaar.
Op een of andere manier was er meteen een klik de Koopmannetjes. Later zeker toen ik heel spontaan met Douwine DoTo heb gelopen, een nacht samenlopen heeft wel iets speciaals.
Daar is ook het zerevoeten.nl gebeuren geboren en sindsdien loop ik af aan en aan alleen of samen met wandelvrienden die je her en der tegenkomt en al dan niet bij blijft hangen.
Alleen lopen vind ik heerlijk, zeker als ik voor de snelheid ga , maar een leuke speciale wandeling toch het liefst met wandelvrienden en lekker afpilsen.
Dus niet wanhopig op zoek naar wandelmaatjes maar het komt vanzelf...

Het eerste jaar liep ik met 2 vriendinnen. Het was erg gezellig. Tijdens de trainingstochten hadden we elkaar ook veel te vertellen. Soms hadden we 40 km gelopen en dan stonden we thuis nog een half uur na te kletsen omdat we nog niet uitgepraat waren. Ook de 4daagse zelf ging het erg goed. Samen wachten bij de blaren-en knieenpost en dan samen doorpezen om op tijd binnen te zijn. Maar af en toe liepen we ook een stukje apart. Even met iemand anders kletsen of zo. We zochten elkaar wel weer op. Lang leve de mobiel.
Vorig jaar liep ik met m'n dochters. Ze kunnen elkaar als echte zussen de tent uitvechten maar tijdens de 4daagse geen onvertogen woord, al zaten ze er af en toe best wel eens doorheen.
Dus ik ben wel een "samenloper". Maar ik ben het wel met Sunny eens dat ik het niet met iedereen zou kunnen. Voor 1 dag hou ik het bij iedereen wel uit, maar 4 dagen

Ik heb jarenlang gewandeld met een collega, maar trok er ook wel in mijn eentje op uit.
Tijdens voorbereidingstochten liepen we altijd samen hoewel ik eigenlijk een ander tempo loop( iets sneller)
Vond ik niet erg, want wandelen met Carla stond garant voor veel plezier.
Als het haar wat te snel ging( heuvelop in Diekirch bijvoorbeeld) liepen we even ons eigen tempo en wachten later weer op elkaar.
Tijdens de vierdaagse spraken we altijd bij de start af en liepen het 1e uur samen.Daarna liepen we in ons eigen tempo verder en kwamen elkaar meestal wel een paar keer per dag tegen( en anders wachtte ik haar op bij de finish).

Het eerste jaar liep ik samen met mijn beste vriend. Om een kort verhaal lang te maken, we hadden afgesproken samen te trainen (ja, toen nog trainen ja). Hij was geblesseerd door voetbal en kon pas in april of mei beginnen met trainen. Het viel hem na 2 tochten tegen dat je er een hele dag mee kwijt was dus besloot ongetraind mee te doen.
Dit werkte dus niet voor hem en hij viel uit in dag 3. Ik heb alleen de eerste dag op hem gewacht bij een blarenpost. De dag erna wist ik dat hij niet goed zou gaan dus ben ik met een vriendin gaan lopen met wie ik toen ook getraind had.
Het was voor hem geen probleem dat ik hem in de steek liet. Hij heeft zich niet aan zijn afspraak gehouden dus draaide hij zelf voor de gevolgen op.

De andere vierdaagse's heb ik zonder vaste wandelmaatjes gelopen.

Ik ben misschien een beetje een einzelgänger. Ik vind het heerlijk om alleen te lopen maar als ik iemand tegenkom kan ik er ook zo een dag mee lopen nietwaar PeterB?
Ook heb ik ondertussen zoveel vrienden en bekenden in het Nijmeegse rondlopen dat een paar belletjes voldoende zijn om uit te zoeken wie er dicht in de buurt loopt en waarmee dus af te spreken is.
Dit werkt voor mij prima. Ik zoek gezelligheid op wanneer ik daar behoefte aan heb en alleen lopen en met niemand rekening hoeven te houden is heerlijk.

Als er iemand heel graag met mij mee wil lopen dan vind ik dat ze zich aan mijn tempo, pauze's en dat soort dingen moeten aanpassen, aan de andere kant, als ik graag met anderen wil lopen ben ik bereid mijzelf aan te passen aan de andere omdat ik die keuze zelf neem. Dan hoor je mij ook niet klagen.

Zo heb ik een jaar met 3 vrienden gelopen en geslapen bij hetzelfde gastgezin. Die jongens waren allemaal ca 15 jonger dan ik en dus ook (stront)eigenwijs. Ik heb een paar tochten met die jongens gelopen en me aan hun aangepast.
Ik heb toen wel duidelijk gemaakt dat ik dit in Nijmegen niet van plan was en alleen verder zou gaan als ik daar zin in had. Om de 2 uur wandelen gingen ze pauze nemen. Ik had hun al eerder duidelijk gemaakt dat om de 2 uur pauze nemen veel te veel en te snel was.
Ze bleven het zo doen.
Het mooiste voor mij was dat 1 van die jongens de laatste dag met mij wilde meelopen volgens mijn spelregels, hij zei na afloop dat hij spijt had dat hij niet álle dagen met mij mee was gelopen.......

Het eerste jaar liep ik met twee andere mee,kwam ze in de sporthal tegen waar ik verbleef.
Ik was een broekie,wist niet wat er te wachten stond,ze hebben over mij ontfermd,en heb de 4daagse uitgelopen.
Ik wist niet hoe hun tempo waren en hun ook niet van mij,maar toch samen 4 dagen lang rond gewandeld.gelachen,gevloekt
en op de laatste dag na de laatste knip kwamen de tranen .
En zo kan het ook.

De tweede keer heb ik in feite alleen gewandeld.maar onderweg veel bekenden gezien,stukjes samen gelopen,geklets en naar muziek geluisterd.
Dit was een totaal andere 4 daagse dan de eerste,maar net zo gezellig.
Mijn vaste wandelmaatje deed afgelopen jaar ook mee,alleen zij sliep bij vrienden die ook liepen,en daar heeft ze de 4 daagse meegelopen. Vond het wel jammer,maar ik maakte daar verder geen probleem van.Zo ben ik niet.


En dit wordt dan de derde keer.
Samen met Annelies,en ik moet zeggen dat het goed gaat .
Tuurlijk heb je wel eens dat het moeilijk en zwaar is,en ff niks heb te zeggen,en dat we ff een tandje terug moeten ,moet ook gezegd worden.
Dus dit zal ook weer een andere 4daagse zijn,maar we hebben nog genoeg tochten om te gaan,en dan weet Annelies alles over Suus en haar hele hebben en houwen,dus meid maak je borst maar nat.

Ten eerste vind ik dit een ontzettend mooie zin.
Ik heb de eerste 4daagse met een goede vriendin gelopen. Zij is heel erg spontaan en kletst graag, ik ben meer gesloten en op mezelf. Ik het begin was dat een beetje wennen (best moeilijk zelfs), voor haar om af en toe niet te hoeven praten, voor mij juist om wat meer te praten. Maar het leuke is dat je dan juist daar over kunt praten, en zij uiteindelijk de stiltes af en toe ook ging waarderen en ik er opener door ben geworden. Met als uiteindelijke resultaat dat we allebei veel geleerd hebben over elkaar en onszelf en een hechtere vriendschap hebben gekregen. Maar dat zou ik maar met een paar mensen kunnen, niet met wildvreemden denk ik.

Dit is één van de wonderlijkste aspecten van de 4daagse, wat mij betreft.......
Samen lopen met jouw beste vriend(in) kan prima werken (de bereidwilligheid om elkaar door problemen te helpen is het probleem niet), maar de loopstijl moet wel overeenkomen.
Solo starten en onderweg iemand 'oppikken' (Nijmegen is één grote tippelzône) werkt ook uitstekend, omdat al doende al duidelijk wordt of de loopstijlen matchen en of het op het persoonlijke vlak voldoende 'klikt'.

Het hoeft natuurlijk niet zo te zijn, dat je 4 dagen lang met dezelfde persoon/personen loopt.
Dit kun je evengoed voor kortere stukken (van de ene rust naar de volgende, in die lastige lus of tijdens een dipje) toepassen.

Dat is ook het aantrekkelijke van de 4daagse: met een open mind kun je iedereen ontmoeten en elkaar er doorheen halen.
Ook binnen ons wandelforum blijkt deze formule te werken: met zowel de Règâh, Jos, Jakob, Ton, Elly, Danyell, Carola, Ahaha, Douwine, despier, Bill als Ed (allemaal voor het eerst ontmoet tijdens de 4daagse of een trainingstocht) heb ik zeer genoegelijke kilometers achter te rug.

Geniaal! Die houden we erin!

Peter B's Escortservice (uitsluitend tijdens marsuren).....

En die klik was zéker wederzijds Marc!! *smak!*

Grappig dat je elkaar zo tegen kunt komen onderweg, het internet of op de slaaplocatie! Ik kan fantastisch goed lopen met de mensen die ik tijdens (of na) het wandelen ben tegen gekomen. Vrienden uit mijn eigen omgeving: daar moet ik niet aan denken! Hoef het ook niet eens aan ze te vragen trouwens, maar dat is een ander verhaal!

toch moet ik zeggen dat het wandelen in Nijmegen en mijn aanmelding op W4W mijn wereld heeft vergroot. Niet alleen qua afstanden maar ook door de mensen die ik heb leren kennen! Ik kan wel zeggen dat mijn vriendenkring explosief is gegroeid sinds het wandelvirus heeft toegeslagen!

Ik zou heel graag met mijn vrienden een keer de 4D willen lopen. Dat blijft een grote wens van mij maar deze zal wel nooit in vervulling raken. Ondanks mijn vele enthousiaste verhalen op verjaardagen en tijdens stappen (een ander soort stappen natuurlijk)......