30 maart, van Katwijk aan Zee naar de Zilk, 25 kmMet het OV (trein en bus) reis ik, vòòr de ochtendspits, naar het beginpunt van de wandeling, de boulevard in Katwijk aan Zee (voor de "insiders": bekend van de finish van de Katwijk Wandel Marathon).
Ik heb een route ingetekend op
http://www.afstandmeten.nl en deze op mijn mobiele telefoon geladen.
De route geeft een idee hoe ik vandaag zou kunnen lopen. De eenvoudigste oplossing zou zijn om de gehele kust over het strand te lopen maar 25 km strand achter elkaar is een beetje teveel van het goede. De route welke ik heb gemaakt gaat juist door de duinen. Zo weet ik precies, als ik geen strand (meer) wil, waar ik in het duingebied kan lopen. Ook dat is vrij simpel, dan volg ik gewoon het Hollandse Kustpad (deel 2 van het Nederlandse Kustpad). Die is ook nog eens gemarkeerd en daarmee voorkom ik allerlei moeilijke tussendoor paadjes, waar ik met een lange(re) wandeling niet altijd op zit te wachten.
In Katwijk aan Zee volg ik de boulevard. Het is nog vroeg in de ochtend maar de bedrijvigheid (voor wat nog mogelijk is in deze Corona tijd) komt al aardig op gang.
Ik besluit om via het duingebied "Coepelduynen" naar Noordwijk (aan Zee) te lopen. Ik passeer eerst nog het begin van mijn wandelproject "Langs Limes, Rivieren en Linies" welke ruim 964 km lang was en ik in november vorig jaar heb afgerond. Ik ben toen in Katwijk aan Zee begonnen op het punt waar de oude Rijn in zee stroomt. (dat is vlakbij de start van de Katwijk Wandel Marathon).
In het duingebied maak ik gebruik van een schelpenpad wat zich golvend en slingerend door het landschap beweegt. Het klimmen en dalen valt nog wel mee maar toch vind ik het niet echt leuk zo aan het begin van mijn wandeling. (aan het eind ook niet maar dat is voor later zorg).
In Noordwijk aan Zee wandel ik weer over de boulevard tot zo ver dit mogelijk is. Ook hier zijn al de nodige mensen op de been.
Daarna besluit ik om het strand op te gaan. Ik heb er nu 8 km opzitten en omdat ik van het toilet gebruik wil maken vraag ik bij de 1e de beste strandtent of dit mogelijk is. Dat is gelukkig mogelijk en ik maak tevens van de gelegenheid gebruik om hier een kop koffie te drinken. (take away).
Ik ben nu klaar voor het strand en wat is dat genieten! Het strand is overal lekker breed en er liggen ook hier en daar wat "eilandjes" voor de kust. Soms kun je hier doorlopen omdat het laag water is, vooralsnog loop ik aan de veilige kant. Het is hier echt op en top genieten en het aangename lenteweer vergroot het plezier!
Af en toe ga ik toch over zo'n eilandje en moet ik aan het einde door een smal of breder stukje water banjeren.
Ik had bedacht om het Kustpad te volgen en dan bij de Langevelderslag de duinen in te gaan. Omdat het strand zo heerlijk loopt ga ik toch nog maar een eindje verder over het strand. Ik heb ook een "Groene Wissel" op mijn telefoon staan en die maakt gebruik van een strandopgang iets verderop. Of er daarna ook nog mogelijkheden zijn is nog maar de vraag. Vast wel, maar ik wil natuurlijk dicht bij de grens met Noord-Holland blijven en niet teveel daar voorbij.
Ik heb er 7 km strand opzitten als ik de strandopgang opklim.
Wat een "killing" strandopgang is dat zeg!!! Het is echt zwoegen geblazen en de warmte begin ik nu ook al goed te voelen.
Ik had al gelezen dat dit gebied (de Amsterdamse Waterleidingduinen) veel smalle en zanderige paadjes bevatte. Zandpaadjes die flink kronkelen en ook nog eens grote hoogteverschillen vertonen. Die combinatie maakt het tot een pittige wandeling.
Dit duingebied is echter schitterend en je waant je hier even alléén op de wereld, zo stil is het hier !!!
Alléén? nee toch niet helemaal! Ik schrik me af en toe te pletter als er ineens (uit het niets) enkele herten tevoorschijn komen. En hele roedels mij staan aan te kijken voordat ze weg vluchten. Dit gebied herbergt vele herten en ik krijg er vandaag ook veel te zien.
Ik pauzeer midden in dit gebied, met aan weerskanten een meertje.
Het is soms vrij moeilijk om het (juiste) pad te vinden. Er is hier niet gemarkeerd en soms is het ook gewoon zelf een pad opzoeken of zelfs een pad maken om verder te kunnen. Gelukkig wel met de route op mijn telefoon als leidraad.
Het blijft klimmen en dalen over zanderige paadjes met heel af en toe een stukje plat over een verhard pad, wat een verademing is dat dan.
Ik neem meerdere korte pauzes om bij te tanken/drinken want de warmte eist hier zijn tol. En dat 9 km lang!!
De laatste kilometer is over verhard en vlak terrein en hier zie ik voor het eerst ook andere wandelaars. Dit houdt in dat ik vlak bij de parkeerplaats ben, bij de ingang van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Hier kom ik er achter dat ik een toegangskaartje nodig had voor dit duingebied, tja.....ik had het kunnen weten!!
Nog een kleine kilometer lopen en dan ben ik bij de bushalte, waar vandaan ik met de bus naar Hillegom reis om daarna met de trein naar huis te gaan.
Thuis voel ik de moeheid van deze wandeling, maar het was allemaal zeker de moeite waard. Na een goede nachtrust is van moeheid geen sprake meer!
Met deze etappe heb ik het kustgedeelte achter me gelaten en ben ik nu bij de grens met Noord-Holland aangekomen. Ik wil zo dicht mogelijk bij de grenzen blijven. De route voor de volgende keer heb ik inmiddels ook op mijn telefoon geladen. Zo het er nu naar uitziet loop ik dan verder tot Leimuiden, een etappe met een vergelijkbare afstand als die van vandaag.