Walkers4Walkers.nl

Top!!

Zin in!

Ik ook, als mijn voeten meewerken

Ik heb vandaag het startpakket besteld want het lijkt me heel leuk om dit jaar deze pelgrimstocht te gaan doen. Het liefste aan 1 stuk (6 of 7 dagen) maar misschien gaat dat niet lukken in verband met mijn werk. In dat geval start ik in elk geval wel dit jaar. Ik denk erover om samen met één van m'n honden te gaan. Misschien kom ik onderweg nog wel een andere pelgrim tegen die ik dan van z'n angst voor honden af kan helpen....

Ga je dan in de omgeving overnachten of iedere keer terug naar huis?

Ik denk dat ik hem ook wel een keer ga lopen, maar niet aan een stuk. Maar er zijn ook nog zoveel andere dingen die ik wil.... tijd tekort

Wil je de ervaring van een pelgrimstocht optimaal beleven, dan wordt aangeraden om de etappes aan één stuk te lopen en dat kan ik me wel goed voorstellen. Dat zou ik ook het liefste doen en dan blijf ik overnachten langs de route. Er zit een overzicht bij van mogelijke overnachtingsadressen. Handicap is mogelijk dat mijn hond daar ook moet mogen overnachten. Verder weet ik niet of ik daarvoor nog een hele week kan vrijmaken dit jaar. Anders knip ik de route op in een paar (3) weekenden. Ook dan blijf ik wel overnachten van de zaterdag op de zondag. En dan moet ik natuurlijk ook vervoer regelen aan het einde van het weekend naar de startplaats. Ik heb in elk geval het pakket besteld want dan weet ik tenminste dat ik er ook aan ga beginnen. Het is een prachtig gebied en ook een weerzien met waar ik vorige week heb gelopen.

Gisteren heb ik samen met H. het begin van de Walk of Wisdom gelopen.

Om 11:00 uur kwamen we aan in de Stevenskerk waar we erachter kwamen dat de vertrekceremonie nog moest beginnen, in een kleine kapel. Eerlijk gezegd hadden we die liever aan ons voorbij laten gaan want we zijn beide niet zo 'spiritueel' ingesteld, althans niet in het nabijzijn van anderen. Maar ik wilde Damiaan niet teleurstellen want hij had een stoel voor me vrijgehouden in de binnenring, waar ik mocht gaan zitten temidden van 7 andere pelgrims (waaronder 'onze' Tigelu). H. mocht als uitzwaaier zitting nemen in de buitenring. Damiaan is de initiator van de WoW en een ontzettend vriendelijke jongeman die ik al had ontmoet tijdens de Mariken-sponsorloop op 'blauwe maandag'. Wat volgde als ceremonie was een soort kerkdienst van een half uur, waarin een ex-pelgrimster haar ervaringen vertelde en afsloot met een zelfgemaakt gedicht, waarin we 1 voor 1 een kaarsje mochten aansteken en dit vervolgens met onze 'zaailing' (het WoW-icoon in de vorm van een speld) in een schaal mochten 'planten' en waar we luisterden naar een mooi lied van de WoW-troubadour (volgens mij dezelfde man die op 18 juli de duivel 'Moenen' speelde). Met daartussen momenten van stilte voor gebed, o nee, bezinning. Damiaan had een stormlamp ontstoken bij het 'eeuwige licht' (ergens in Nijmegen) en daarmee zouden we onze kaarsjes moeten aansteken. Een mooi symbool maar de vlam doofde voortijdig. Dat leek me geen goed teken maar gelukkig had Damiaan ook een aansteker meegenomen (op zo'n moment is het voor mij verstandig om even niet naar H. te kijken). Na afloop vormden de 4 uitzwaaiers een haag(je) en onder het zingen van het pelgrimslied ('ga pelgrim ga') konden de pelgrims de kapel verlaten.

In de kerk heb ik even op H. gewacht want die ging natuurlijk wel gewoon met me mee. Eerst maar even wat drinken op het terras van 'de hemel' (ja we bleven nog even in dezelfde sfeer), een heel gezellig terras onder de schaduw van wat bomen. En daarna op pad richting museum Valkhof (1 kilometer verderop). Dat was onze volgende stop alweer want daar zijn we naar binnen gegaan voor de tentoonstelling '100 jaar Nijmeegse Vierdaagse'. Inderdaad heel leuk ingericht, met veel wetenswaardigheden, foto's, filmpjes (met daarop ook nog een glimp van 'onze' Ahaha) en diverse 4-daagse parafernalia. Voor mij heel leuk maar voor H. eigenlijk niet zoveel aan, dus zo heel lang hebben we het daar niet volgehouden. De route gaat dan al snel naar beneden naar de oever van de Waal en onder de Waalbrug door, waar het zomerse festival De Kaaij gehouden wordt, met een kinder-reuzenrad en diverse attracties. Supergezellig maar net iets te vroeg voor onze volgende stop. Dus verder over de hoge wandelbrug 'Ooijpoort' om een geul over te steken. Het wordt nu steeds zonniger en warmer, de meegenomen fleece-vesten en regenponcho's kunnen in mijn rugzak blijven, ook de rest van de middag. De route volgt hier de 'struinroute' langs de Waalderstranden en er wandelen hier dan ook best veel mensen. Achterom kijkend wordt het beeld van de stad die we achterlaten steeds kleiner maar wel completer.

Al na een paar kilometer komen we bij het terras van een B&B van een gezin dat naast de schoorsteen van een voormalige steenfabriek woont. Tijd voor een glas troebel appelsap en een stuk (door de vrouw des huizes zelfgemaakte) taart met fruit uit eigen tuin. Ondertussen leeft de jongste spruit zich uit op het drumstel van z'n zusje en test pa een drietal motorfietsen die de buurman heeft opgekocht en waaruit misschien nog 1 goed werkende motor is te fabriceren. Kortom, een gezellige boel en we zitten lekker onder de parasol tussen de bloeiende planten. Het volgende stuk van de route gaat door de Groenlanden richting Ooijpolder. Het is hier lekker ruig, met veel zand en bloeiende struiken. We volgen de WoW-iconen waarmee de route is bepijld maar het is goed dat we ook een kopie van de routekaartjes met de beschrijving hebben meegenomen, want soms is het niet helemaal duidelijk. H. weet me te behoeden voor een domme keuze om een zeer dichtbegroeid pad in te willen gaan (met veel brandnetels en stekelbosjes), terwijl een paar meter naar links een open veld is met een pad in dezelfde richting.

Hoe je ook loopt, op een gegeven moment kom je op een dijk uit die je moet oversteken richting de Bisonbaai. Het water lonkt maar we hebben geen handdoek bij ons en ook niet genoeg zonnebrandcreme om ons helemaal mee in te smeren. Het is even lastig om de (zonne)badende mensen waar we langs lopen wel te begroeten zonder ze nadrukkelijk aan te kijken maar dat went al snel (voor wie het niet begrijpt: je passeert een naakstrand). Op een gegeven moment ga ik naar een hoger gelegen pad (het uitzicht over het water is fantastisch) maar daar moet ik door een kudde 'bizons' lopen (het zijn natuurlijk geen echte bizons maar een groot soort wilde oerrunderen). Ze hebben jonkies en ik zie nog het bord voor me waarop staat dat je niet tussen een kind en z'n moeder door moet lopen en ook een afstand van tenminste 25 meter moet bewaren. Maar welk kind hoort bij welke moeder? En o help daar ligt volgens mij ook een vader en die kijkt me nogal streng aan. Ook schat ik in dat de afstand tussen het pad en de 'bizons' links en rechts zo'n 5 meter is (ik voel hun adem min of meer), maar nadat een jongen voor mij monter tussen de kudde doorfietst, durf ik het aan, alleen gaat wandelen wel een stuk trager dan fietsen. Ik begrijp 'onze' Marco opeens een stuk beter, en kijk jaloers naar H. die nog steeds langs het water loopt als klein stipje inmiddels. De runderen verblikken of verblozen echter niet en ik word waarempel overmoedig en maak een paar foto's want dit moment moet bewaard worden voor het nageslacht (dat er niet is, maar bij wijze van spreken). Dat moet ook het moment zijn geweest dat ik mijn routebeschrijving verlies maar op het moment dat ik daar achter kom, ga ik toch echt niet meer terug.

Aan de andere kant van het meer klimmen we de dijk op en dan sta je al min of meer op het terras van Hotel-cafe-restaurant Oortjeshekken, alwaar ze helaas geen ijs serveren (alleen waterijs op een stokje), dus dan maar een portie bitterballen. Ik vraag aan H. hoe hij dit vindt, lekker relaxt om de paar kilometer een terrasje pakken, ik hoop namelijk dat hij hier dan vaker voor te porren is. Na vandaag is die kans inderdaad groter geworden (hiep hoi). Alleen heeft hij het nu wel een beetje gehad met wandelen en daarom slaan we na de volgende kilometer wandelen linksaf om het dorp Ooij in te gaan, alwaar de bus vertrekt die ons terug naar Nijmegen moet brengen. Het wachten op de bus duurt nog wel een tijdje want hij heeft ernstig vertraging. Ik suggereer dat we in die tijd ook wel kunnen doorlopen naar Ubbergen om daar op (diezelfde) bus te stappen maar zie al snel dat ik daarin mijn hand overspeel. We blijven dus gewoon wachten en ik loop nog even heen en weer het dorp in om een ijsje te kopen bij de Spar. In de bus komen we nog een andere pelgrimster tegen die vandaag is gestart. Zij heeft het ook erg naar haar zin gehad. Zij had geen H. bij zich om haar te behoeden voor het verkeerde pad, dus haar armen zitten vol beschadigingen. Ze gaat nu nog een avondstadswandeling door Nijmegen maken. Wij gaan echter terug naar het hotel en genieten vanachter ons panoramaraam van de zonsondergang.

Ik heb een bescheiden aantal foto's gemaakt onderweg:
https://goo.gl/photos/LHF1wkqq5Vppeog29

Wat een leuk (foto)verslag Truus.

Leuk verslag Truus! Ik kan me precies voorstellen waar je gelopen hebt
Als ik thuis was geweest, had je bij mij op de bus kunnen wachten. Ik woon er hemelsbreed 100 meter vandaan
Gaat H bij de volgende etappe weer mee?

Leuk verslag Truus. Een kennisje, E., vroeg ook om dit samen te gaan lopen.
Mooie foto's Truus.
Is jouw 'fotograafnaam' Vera Vanhout?

Inderdaad leuk verslag. Wij (Wilma en ik) zijn dus wél tussen en door de struiken gegaan (met dus ook de nodige krassen en brandnetelblaren want 3/4 broek en klein t-shirtje aan).
Wij hebben geen zwemmers gezien: het strandje was toen nog rustplek van de kudde runderen, die idd niet op of om kijken als je passeert op korte afstand.

Tja daar zit een verhaal aan vast. Ik wilde ooit GEEN Facebook-account maar moest wel vanwege het feit dat ik anders belangrijke communicatie zou missen van de vereniging van eigenaren waar ik lid van ben. Toen heb ik een 'alter ego' aangemaakt (Vera Vanhout) en daarmee een Google account om een hotmail-adres aan te maken die op geen enkele manier te koppelen valt aan mijn persoon en daarmee heb ik me aangemeld op Facebook. Omdat mijn 'myalbum'-account vol is (of ik moet een duur abonnement nemen) en ik hier las dat je onbeperkt foto-albums kunt maken bij Google, heb ik me daar weer aangemeld onder m'n bestaande account om foto's te posten. Dat is dus onder datzelfde alter-ego. Ik wist niet dat die naam ook bij de foto's zou verschijnen, nou ja, het is niet anders. Ik heb (nog) geen zin om een nieuw Google account aan te maken.

Was Wilma de vrouw die de veter om haar hals had hangen? Dan hebben we het misschien over dezelfde persoon die wij in de bus tegenkwamen. Die stapte namelijk later dan ons in.

Wat leuk om te lezen, dat je H. zo ver hebt gekregen om mee te lopen, Truus.

Zo, dwars door de kudde Galloway runderen gelopen?
Die runderen hebben een goedaardig karakter en doen geen vlieg kwaad.
Maar ik heb ook een keer, in een snelle draf, een hele kudde in mijn richting zien aankomen. Ik heb toen snel een veilig heenkomen gezocht.