Walkers4Walkers.nl

Dan nog. Ik ben blij dat het niet zaterdag gebeurt is.
Dat soort toerisme is aan mij niet besteed.

Toen ik de foto's van het ongeluk zag, was ik ook blij dat wij daar zaterdag liepen en niet zondag. Dan hadden we toch een ander gevoel aan deze dag overgehouden. Nu is het gevoel goed, een dag met een gouden randje wat mij betreft!!

Ik heb net ook het verslag en de foto's van Elly bekeken/gelezen, erg leuk. En ook alle andere verslagen tot nog toe. Valt weinig meer aan toe te voegen

Tussen juli 2010 en juli 2011 heb ik de Zeeuwse, Zuid-Hollandse en Noord-Hollandse kust bewandeld (resp. Deltapad en Hollandse Kustpad).
Nu is het tijd voor het vervolg: oftewel de Friese en Groningse kust zijn aan de beurt.
Recentelijk heb ik in 1 weekend de verbindende schakels tussen het Hollandse Kustpad en de Afsluitdijk (Callantsoog - Den Oever) en de aanlooproute van het Friese Kustpad naar de Afsluitdijk (Stavoren - Zurich) gewandeld.
Het laatst ontbrekende deel is de Afsluitdijk. Deze dijk is geen onbekende dijk voor mij. In 2009 heb ik de dijk reeds overgestoken van Den Oever naar Zurich en in 2012 heb ik zelfs heen-en-weer gewandeld over de dijk.
Ik twijfelde dan ook om deze dijk nog een keer over te steken, omdat ik het niet echt nodig vond en het in m'n uppie wel eens heel saai zou kunnen zijn.......
Op het Walkers-4-Walkers-forum werd hierop door meerdere personen gereageerd dat zij met mij mee zouden willen lopen.
Deze "actie" had inmiddels ook een "naam" gekregen: "Wie helpt Martin de dijk over?"

En die actie vindt vandaag plaats............
Via IJmuiden reizen Marianne en ik af naar Den Oever. In IJmuiden hebben we David opgehaald. Behalve David zullen er nog 2 Noord-Hollanders naar den Oever komen, maar ook wordt een delegatie uit Friesland, Drenthe en Gelderland verwacht.
Allemaal voor dat ene mooie doel............

We verzamelen in restaurant "Houtzolder" aan de Havenweg in Den Oever, op slechts enkele meters afstand van het eindpunt van het Hollandse Kustpad.
Na een bakkie gaan 10 personen op pad voor de 1e 7 km over de Afsluitdijk, tot aan het Monument. Marianne gaat per auto linea-recta naar Friesland om daar de nodige kilometers weg te trappen en 1 persoon blijft in de buurt van zijn (gloednieuwe) auto.

In wisselende samenstellingen wordt er gelopen. Het is schitterend wandelweer: er is veel zon en de temperatuur loopt op tot meer dan 20 graden. Er staat een aangename wind.
Bij het Monument is een restaurant en daar wordt koffie/thee gedronken door de liefhebbers. Sommigen beklimmen de uitzichttoren en anderen genieten van het uitzicht over het IJsselmeer.
Er wordt in een lekker tempo doorgewandeld en ondertussen wordt er ook flink wat afgekletst. Voordat we het tankstation (op 16 km) bereiken, hebben Aike en ik al bekokstoofd dat we samen de strijd zullen aanbinden in het land van Cuijk. (mei 2016, Kennedymars). Dat is nog eens "zaken doen".

2 van de 10 wandelaars kiezen voor het volgende traject de luxe auto van A.G.S. boven de benenwagen, waardoor er nog 8 gegadigden over blijven voor een wandeling naar Kornwerderzand. Nabij de sluizen heeft A.G.S. hier een soort OASE opgericht en kunnen we ons tegoed doen aan Wieringer Jodenkoeken en een drankje.
De kilometerteller staat op 26 en dit wordt door de GPS-gebruikers gecontroleerd en bevestigd.
Ondertussen is van de Friese kant nog een bekende wandelaar aan komen lopen, in gezelschap van zijn vrouw die zich rollend over de dijk voortbeweegt. (scootmobiel).
Helaas moet 1 persoon besluiten om het allerlaatste deel niet mee te lopen(knieblessure) maar de 2 eerdere "afhakers" voegen zich weer bij het gezelschap en zo lopen/rollen we met 11 personen verder.

Bij de Kop van de Afsluitdijk zien een aantal personen hun auto staan op de carpoolplaats en worden a.h.w. daar heen "gelokt".
De anderen lopen/rollen de laatste kilometer naar het restaurant in Zurich.
Inmiddels is ook Marianne daar aangekomen met de auto. Zij heeft in het Friese landschap een fietstocht gemaakt van zo'n 50 km en is naar het Jopie-Huisman museum geweest in Workum.

We schuiven aan in het restaurant en genieten van een heel gezellig samenzijn en een smakelijke maaltijd.
Carla spreekt uit dat de actie "Wie helpt Martin de dijk over" geslaagd kan worden genoemd en namens de Friese afvaardiging heet Liana mij van harte welkom in het Friese land. Natuurlijk ontbreken ook de succes wensen niet.

Dames en heren bedankt voor deze hele fijne dag!!! Ik heb genoten van jullie gezelschap!!!
Het was een dag die ik niet snel zal vergeten!!!

De Afsluitdijk - 8 augustus 2015

Het is 05.30 uur als mijn wekker gaat op deze zaterdag. Hoogste tijd om op te staan!
Na douchen, aankleden, spullen klaarzetten en een cracker als ontbijt kan ik op weg naar het ‘Hoge Noorden’. Na een rit van 2 uur kom ik aan op de carpoolplaats in Zürich. Ik zie al wat bekenden staan en sluit aan in de rij geparkeerde auto’s. Ik stap uit en ik merk meteen dat het hier in Friesland behoorlijk waait en een stuk frisser is dan in Nijmegen. Even wennen!

Ik begroet wandelmams, Liesie en wandelkerel en maak kennis met Elly. Niet veel later komen ook Jeltsje en kan ik ook Hein voor het eerst de hand schudden. Leuk om weer nieuwe mensen te leren kennen. Het kletsgehalte is meteen al hoog… er vallen weinig tot geen stiltes. Als iedereen de wandelschoenen aan heeft, gaan we bij de bushalte staan. De buschauffeur in ons midden kan ons precies vertellen welke bus we moeten hebben om in Den Oever te geraken.
Ook in de bus staan onze monden niet stil en de overige passagiers hebben merkbaar lol om ons en ons voornemen om van Den Oever naar Zürich te lopen. Voor mij is het trouwens een primeur: ik ben nog nooit op de afsluitdijk geweest en vandaag ga ik hem zelfs oversteken met bus én al wandelend!

Voor we het weten bereiken we het busstation al. Ik verbaas me enigszins over de titel ‘busstation’, want meer dan een halte is het niet. Maar voor Friese begrippen is dit een ‘busstation’! Als ik uitcheck, wordt er € 5,25 van mijn OV-chipkaart afgeschreven. Ik grap: ‘Dat is duur, ik loop wel terug naar Zürich!’

We gaan op weg naar De Houtzolder, ons verzamelpunt in Den Oever. Als we net onderweg zijn, wordt er achter ons getoeterd en komt een klein rood autootje met fiets achterop aangereden, de passagiers zwaaien uitbundig naar ons. Het zijn Marko, zijn vrouw M. en Hawkeye.
Als we bij De Houtzolder aankomen, zitten daar ook al Cornelia en AGS en zijn we dus compleet. Leuk om iedereen weer terug te zien na de 4Daagse!

Na een kop koffie of thee is iedereen klaar voor de missie van vandaag: ‘Help Marko De Dijk over’. 10 wandelaars gaan op weg, M. gaat fietsen in Friesland en AGS is onze fotograaf en verzorger onderweg, uiteraard in de auto!
Er wordt al geroepen dat de route vandaag niet bepijld is en dat we dus goed moeten ‘oppassen dat we niet verdwalen’. Iets te vroeg geroepen, want direct in het begin zijn we al even de weg kwijt. Maar we zijn snel weer op het rechte pad en eenmaal bij het begin van de dijk kan het niet meer missen. Marko en ik lopen al gauw aan kop en zijn druk in gesprek over een heel belangrijk onderwerp: een volgende uitdaging in de vorm van de Kennedymars in Cuijk. Als we daarover uitgekletst zijn en bijna het Monument hebben bereikt, zien we dat het gat tussen ons en de rest van de groep behoorlijk is en we besluiten op de hoger gelegen grasdijk de anderen op te wachten. Op het fietspad hebben we aan de rechterkant alleen zicht op het IJsselmeer. Op de grasdijk hebben we ook uitzicht op de Waddenzee, wat prachtig om te zien! Al gauw bereiken de anderen ons en zij volgen ons voorbeeld om ook de grasdijk te beklimmen. We genieten van het uitzicht en wandelen langzaam door naar het Monument. We zijn al gekiekt door onze eigen paparazzi en als we allemaal op de loopbrug staan, wordt er een mooie groepsfoto gemaakt!
Bij het Monument houden we onze eerste pauze en verrast Jeltsje ons met Fryske dumkes. We laten het ons goed smaken. Liesie, wandelkerel en ik beklimmen de toren nog en vanuit daar hebben we een goed uitzicht op Texel, want het is vandaag nagenoeg onbewolkt. Wat boffen we ontzettend met het weer!

Na een halfuurtje is het weer tijd om op weg te gaan. Er worden eerst nog wat foto’s gemaakt bij het beeld van de Dijkwerker, maar dan gaat het tempo er weer in. Ik loop deze ‘etappe’ naast Hein en we kletsen over van alles en nog wat. Ik begin wel te merken dat mijn voeten recent nog 160 km hebben gelopen, oude blaartjes wordt weer nieuw leven in geblazen en ik ben dan ook blij als we de volgende pauzeplaats bij het tankstation in Breezanddijk bereiken. Daar kan ik mijn schoenen en sokken even uit doen. Ik eet een broodje en AGS tovert een koude chocomel uit zijn koelbox voor mij. Wat een topverzorging zo en het is even goed rusten op de picknickbanken.

Cornelia en wandelmams besluiten de volgende etappe in het gezelschap van AGS door te brengen, zodat ze de laatste etappe weer kunnen meelopen. De andere wandelaars gaan weer op weg.
We moeten een klein stukje teruglopen om via het viaduct weer op het fietspad te komen en dan kunnen we weer richting Zürich lopen. De derde etappe loopt naar Kornwerderzand waar onze laatste rust is. Ik loop eerst nog even bij Jeltsje, Hawkeye, Hein en Marko, maar al gauw besluit ik dat ik mijn tempo iets ga verlagen en ik sluit me aan bij Liesie. Jeltsje loopt met Elly inmiddels achter ons. Wandelkerel legt de gehele etappe af op de grasdijk en verdwijnt al gauw in de verte. De groep heeft zich nu gesplitst in mannen (voorop) en vrouwen. Zo vliegen de kilometers weer onder onze voeten vandaan. Na een kilometer of 6 begin ik mijn knie helaas te voelen en dat zien de anderen aan mijn loop. Ik besluit dat ik bij de volgende rust stop, het is mooi geweest, ik wil niets forceren. Ongeveer 1,5 km voor Kornwerderzand wachten de mannen ons op en gaan we weer gezamenlijk verder.
Mijn tempo wordt wat trager en Marko en Elly komen bij mij lopen. Niet veel later zien we de anderen iemand begroeten op de dijk. En als we beter kijken, zien we dat het een forummer is, namelijk Peter C. Hij kon jammer genoeg niet de hele dijk meelopen, maar wilde toch een stuk meelopen en is dus vanaf Zürich naar Kornwerderzand gelopen, met zijn vrouw in de scootmobiel erbij. Zo wordt de groep steeds groter, gezellig!

We lopen in gezelschap van Peter door naar de rustpost in Kornwerderzand waar AGS, Cornelia, wandelmams en de vrouw van Peter ons opwachten met echte Wieringer Jodenkoeken en een lekker koud of warm drankje. De bankjes en stoelen staan al klaar, dus het is echt genieten en even bijkomen. Het valt echt op dat er zoveel te kletsen is met elkaar, geen moment is het stil. Marko en Hawkeye genieten van de 4Daagse-filmpjes van doedelzakspelers op Marko’s telefoon en wandelkerel geniet van een speciaal voor hem gekochte gehaktbal met ketchup!
Omdat ik stop, trek ik mijn schoenen uit en slippers aan. Daar geniet ik van!

Als iedereen weer zijn weg vervolgt, ruimt AGS de rustpost op en kunnen we met de auto op weg naar de carpoolplaats waar mijn auto staat. Ik heb ongeveer een uur de tijd voordat de rest van de groep de carpoolplaats bereikt, dus ik besluit dat ik alvast mijn bed&breakfast in Workum ga opzoeken. Ik rijd via de toeristische route langs het IJsselmeer naar Workum. Onderweg kom ik heel veel schaapjes tegen, zelfs loslopend op de weg. Heerlijk om zo door de natuur te rijden!
Workum is een leuk plaatsje waar het met dit prachtige weer een gezellige boel is op de terrasjes en op het water. Mijn bed&breakfast is ook aan het water gelegen en het is leuk om de voorbij varende bootjes te zien. Ik meld me bij de eigenaar en na wat uitleg kan ik mijn spullen op de kamer neerzetten. Ik neem een snelle douche en trek schone kleding aan en dan ga ik weer terug naar Zürich voor de afsluiting van deze geslaagde dag!

Bij De Steenen Man is het eindpunt van vandaag en staat de tafel al gedekt. Als ik aankom, zijn de anderen er ook net en zijn we weer compleet. We krijgen de keuze tussen vlees en vis en ik bestel voor het allereerst in mijn leven –alweer een primeur- vis in een restaurant. Ik ben vandaag echt grensverleggend bezig!

De kabeljauw en varkenshaas smaken prima en ook de aardappeltjes, het groentegarnituur en de salade smaken goed! We sluiten af met een heerlijke sorbet of een ijsje en daarna nog koffie en thee en dan is deze dag echt ten einde! Hoogste tijd voor het afscheid, soms voor kortere maar meestal voor een langere tijd. Maar met mooie herinneringen en foto’s aan een prachtige en geslaagde dag!
Iedereen bedankt!!

Leuk verslag Marko, grappig om van ieder te lezen hoe hij/zij de oversteek heeft beleefd!

Heel erg genoten van je mooie, uitgebreide verslag!

Leuke verslagen Sammie en Marko, prettig leesvoer.

Zucht.........

Leuke verslagen van een leuke dag.
Aike, je bent je teen vergeten
Is die al wat opgeknapt van de "aanraking" met Hein

Wat Badedas-badjes verder ziet mijn teen er al wat toonbaarder uit. Vel en nagel liggen toch wel wat los, die ga ik nog verliezen. Was waarschijnlijk toch wel gebeurd, maar nu iets sneller (en pijnlijker en bloediger ).

"Aanraking met Hein". Altijd bloedlink! :-)

Zeg dat wel: zucht Zo jammer dat ik er niet bij kon zijn! maar leuk om te lezen dat het voor iedere deelnemer/ster zo'n fijne dag was.

Na in januari om de een of andere manier niet meer te kunnen wandelen en de diagnose fibromyalgie een tijdje flink depri geweest maar toch de beslissing genomen om te blijven vechten en weer te gaan wandelen (pijn heb ik toch wel dus waarom niet?)
Letterlijk vanaf een kilometer moeten beginnen en na veel moeite eindelijk weer in juni 10km kunnen lopen en vandaar langzaam uitgebouwd naar de 25, de langste afstand.

Ook was ik inmiddels weer op het W4W te vinden want miste mijn wandelvriedjes toch wel erg, zodoende was ik gewezen op 'help Martin de Dijk over' en dat leek mij wel wat.
Het zou 33km worden, geen idee of ik die afstand zou gaan redden maar met Eric als verzorger was de optie er om een stuk over te slaan en niemand zou er minder van gaan denken, ook was het vrijwel recht toe, echt aan waardoor ik kon concentreren op 't lopen.

In eerste instantie zou ik naar de pont lopen om daar door M & M opgepikt te worden maar waarschijnlijk vonden ze dat die 4 extra kilometers mij net parten zouden kunnen spellen op de dijk dus zijn ze me bij mij in de buurt op wezen halen, de navigatie had er geen zin in dus maar met de ouderwetse kaart naar Den Oever, Martin dacht dat het restaurant de 'hooizolder' hete waarop M vroeg wat voor verdachte praktijken we van plan waren , maar toen we daar kamen bleek het de Houtzolder te heten, nou ja het zat in de buurt het was iets met zolder. Daar was het westelijk deel al compleet want Carla en Eric waren al op 't terras en dus was het wachten op het groepje uit 't noorden/oosten die vanaf de bushalte liepen en we voorbij waren gereden.

Het was al weer als van ouds gezellig en leuk om iedereen na een lange tijd weer te zien of eindelijk in 'real life' te ontmoeten.
M. ging de Dijk al over om in Friesland te gaan fietsen en AGS zou ons onderweg bij de rustpunten treffen. En al gezellig keuvelend en meteen een verkeerde afslag (was de routebeschrijving nou toch maar uitgeprint want je zou maar verdwalen ) maar al gauw weer op 't juiste pad beland, langs de vissershaven richting dijk en de sluizen over. Hier Liepen Martin en Aike met een flinke pas door, en de rest een stukkie achter me. Ik heb er bewust voor gekozen om het eerste gedeelte los te lopen zo kon ik kijken tot hoe ver de fibro en traumatisch hersenletsel effect hebben op mijn wandelen, merk toch best wel veel. Mijn doel was om 5 min een rechte lijn proberen te lopen want ik ben tegenwoordig gigantisch aan 't slingeren en ook een simpel takje over stappen is momenteel best lastig.
Na iets van anderhalf uur lopen en rond kijken op de Dijk wat er allemaal rond rijd, flink wat sleurhutten en af en toe wat mooie motoren en auto's voorbij zien razen, de dijk op gelopen bij Martin en Aike om een blik te werpen op de Waddenzee want het Ijsselmeer was nog al leeg. Het vielen Aike en Martin ook op dat ik best veel slinger en dat het niet mijn eigelijke manier van lopen is maar wat boeit 't? Ik loop tenminste
Gewacht op de anderen en een klein stukkie doorgelopen tot de eerste rust bij het monument. Maar eerst nog even een groepsfoto op de brug. Bij de rust gingen een aantal de toren op en ook de Fryske dumkes waren populair. Na de rust weer de brug over, wachten omdat er wat foto's gemaakt worden bij het monument waar de Dijk gedicht is en de weg weer te vervolgen.

Ik blijk toch nog mijn oude snelheid te kunnen draaien want ik heb geen ene moeite om met de kopgroep op te lopen, gezellig keuvelend gingen de kms snel en met een heuvel klim (gaat steeds makkelijker) kwam ook de 2e rust in zicht maar omdat er best wel gaten vallen tussen de groepjes nam ik even een paar minuten in de berm pauze en ook moest hier een cocktail voor de pijn naar binnen en daar hou ik helemaal niet van want de codeïne werkt heel erg op mijn longen dat dat zou ik gaan merken ook.
Inmiddels was de groep weer compleet en met Elly K bezig geweest met een zeilschip op de Waddenzee te identificeren, zij kan met haar camera flink inzoomen, en dan is het een kwestie van type schip en uitsluiten wie niet in Rostock ligt en zo denk ik voor 90% zekerheid dat 't de Eendracht was die daar rond dobberde.

Bij het tankstation zagen we Eric weer die waar nodig water bij tankte en was het voor sommigen de schoenen even uit en voeten omhoog voor een lange rust, lunch en vocht bij tanken (we zitten niet voor niets bij een tankstation, niet waar? ). Hier stappen 2 wandelaars bij AGS in de auto wegens blessure, ik blijf 'gewoon' doorlopen, merk wel dat de codeïne aan 't werk is, niet omdat ik minder pijn heb (waar het eigelijk voor hoort te werken) maar omdat het ademen moeilijker word.
Toch blijf ik nog steeds mijn eigen tempo lopen, het praten kost alleen iets meer moeite maar dat maakt mij niets uit, heb er maar aan te wennen. Met Hein en Martin zat het tempo er goed in en ongemerkt werd het gat met de rest wel heel groot en zo besloten we om in de bocht een pauze in te lassen zodat iedereen weer bij elkaar komt en ik even de spanning, en dus ook wat pijn, van de benen kan halen.

Met iedereen weer bij elkaar weer op pad waar we op eens een bekend uitziende vreemde vogel op de weg zagen staan, het bleek de Sjeik, alias Peter C, te zijn die ons vergezelde met het laatste stuk om er zo toch nog bij te kunnen zijn en daar waren we heel blij mee.

De file bij de sluis voorbij lopend, de sluis over en een stukkie recht door naar de AGS verzorgpost voor een pauze hapje en drankje, mevrouw Sjeik ontmoeten, die het laatste stuk naar de Steenen man mee rijd, en met Martin de filmpjes van doedelzak muziek van de N4D bekeken, blijft mooi.
Hier kamen de 2 wandelaars die bij de vorige rust uitgestapt zijn er weer bij, een ander ging nu Eric vergezellen en zo ging het weer op pad. Martin was een beetje de tel kwijt met wie waar liep en waar de route af ging
Ik begon het nu toch echt wel te voelen dat ik last had maar gelukkig was de codeïne uitgewerkt op m'n longen waardoor het ademen beter ging en na weer langzaam op gang te zijn gekomen weer op stoom te zijn geraakt werd besloten dat we op de wandelkerel zouden wachten omdat de rest met de auto van de carpoolplaats naar de finish zou rijden, maar dan moet je de autosleutels natuurlijk niet vergeten hé want dan ben je aan 't jojoën

De fenein zit 'm inderdaad in de staart want het laatste stuk in Zurich wilde bij mij niet echt, maakt niet uit ik ben niet alleen, het is gezellig en ik kijk om me heen, zo kom je nog eens ergens

In het restaurant proosten op een geslaagde dag en missie, Martin is immers de Dijk over geholpen en kan verder met zijn pad, ook op de verjaardag van opa Paul werd geproost, een voorstelling van een vissen act, de albino ketchup wordt ontdekt, Aike is avontuurlijk en 1 zit haar huis in gedachten al opnieuw in te richten en ik krijg de nodige adviezen en tips om de problemen met m'n opoe wat op te lossen en het voor mij wat makkelijker te maken (en inmiddels ook wat mee gedaan).

Na het eten is het afscheid nemen en nog ehboen want er stond een wandelaar 5 te hoog, dan heb je natuurlijk gelijk weer van die rampfotograven erbij
Ik rij met Carla en Eric mee terug naar de overkant en wordt bij Heerhugowaard station afgezet, de trein had iets vertraging maar had in Alkmaar ruim de tijd om een plekje te zoeken voor de trein naar Driehuis, Daar waren beide bussen net geweest en en weet dat eer de eerst volgende bus er is ik al op z'n minst de dorpsgrens binnen loop dus dan toch maar die 5km lopend afgelegd, ging eigelijk zonder problemen doordat ik veel rust had gehad en thuis aangekomen nog het vuurwerk kunnen zien van de Santpoortse steekweek

De teller kwam dus in totaal op bijna 40km uit en dat is de langste afstand sinds Nijmegen vorig jaar en heb nu een goed idee over hoe ik mijn rusten moet plannen en het effect wat de pijncoctail op mijn lichaam heeft en dus de situaties beter in kan schatten wanneer een extra rust nodig is of wanneer absoluut geen codeïne te gebruiken, dat ik geen rechte lijn meer kan lopen is iets waar ik me helemaal geen zorgen om maak dat ik een kwestie van aan wennen

Mooi verwoord David.
Als het praten niet gaat vanwege adem tekort dan gewoon niet praten
Ik vind dat je het prima gedaan hebt en ach, een pijntje hier en daar de volgende dag mag de pret niet drukken. Doe van de week rustig aan en doe een korte route van de week. Na zoveel kms. na een jaar mag je lichaam goed herstellen hoor.
Succes met het regelen rond opoe.

Bij mij is het juist dat ik tegenwoordig altijd pijn heb, of ik nou loop of niet, daar moet ik maar aan wennen