Walkers4Walkers.nl

Zo kort dat ik het me niet meer kan herinneren

Komt Haantje uit Drachten? Ik heb een tijdje met een Fries gelopen maar weet zijn (nick)naam niet.

Als je denkt dat je Vijfhuizen 'even' doet omdat je Bornem tot een goed einde hebt gebracht, dan heb je het mis. Ik ben het Angelique fhd eens dat dit wel de zwaarste KM is. Vanochtend nog meer regen gehad (hoosbuien en veel wind) dus weer alles nat. Mijn ogen vallen dicht dus morgen een verslag.

Zo ontstaan mythen
Het was in ieder geval een gedenkwaardige editie met onstuimig weer zullen we maar zeggen.
Will ik was net even te laat in Vijfhuizen om je de hand te kunnen drukken. Proficiat met deze prestatie.
Alle andere uitlopers natuurlijk ook gefeliciteerd. Voor de uitvallers ook alle respect het waren barre omstandigheden zeker 's nachts.

Wieb de Haan woont niet in Drachten, maar volgens mij in Buitenpost of Burgum. Ik denk dat je met Ate Terpstra gelopen hebt. Die gaat volgend jaar op Camino

Proficiat voor alle uitlopers.
Voor de uitvallers, volgend jaar hopen op beter weer.

Klopt, het was Ate. Nu je het zo zegt, ik heb zijn naam bij een rustpost horen noemen.

Een van de zwaarste, Arnhem-Winterswijk kan er ook wat van. Echt balen van het weer. hoorde dat het strand ook niet fijn te belopen was. (Scheelt ook per jaar.)

Proficiat voor de uitlopers, bikkels!

Gefeliciteerd Rob!
(en de anderen die deze zware KM hebben gelopen natuurlijk ook)

Rob en Wil gefeliciteerd!
Wat een pech hebben jullie gehad met die regen en harde wind.

Het was een memorabele Kennedymars. Zes jaar geleden stond ik ook aan de start en kwam niet verder dan Spaarndam. De inschrijvingen in de jaren daarna zaten meestal snel vol (of ik dacht niet aan inschrijven) maar dit jaar kon ik gelukkig wel snel bij zijn: startnummer 9 was een feit.

Na de uitreiking van wat oorkondes en dankzegging aan de sponsoren door Cor (aka Pingu) ging de groep (naar later bleek 96 personen groot) door de erehaag de kleine lus in, langs Schiphol. Continue kwamen er vliegtuigen aan voor een landing op de baan langs het parcours. Helaas begon het daar ook goed te regenen, zodat de schoenen al snel vol water kwamen te staan. Na een korte pauze in Vijfhuizen ging het de polder in. De snelle Jelles zaten toen nog in de vrachtwagen maar die zouden mij wel in de loop van de tocht inhalen. De regen was inmiddels overgegaan in korte miezerbuitjes.

Onderweg kwam ik Angelique (fhd) tegen die de wandelaars kwam aanmoedigen. Na een praatje stuurde ze mij de juiste kant op. Toen ik in de buurt van Spaarndam kwam, kwamen de zenuwen. Het debacle van 2010 kwam in de herinnering. Gelukkig was er nu niets aan de hand en iedere meter vanaf de rustpost Spaarndam was voor mij nieuw. Door een natuurgebied werd de rustpost bij het pontje bereikt, waar er broodjes bal werden geserveerd. Helaas was mijn maag niet 100% zodat ik dit veiligheidshalve moest afslaan. Zoals Rob al aangaf was de verzorging super met van alles te eten en te drinken, zelfs bier en Schrobbelèr! Dat borreltje ging er wel lekker in

Het groepje waarmee ik de pont afkwam zette er goed de sokken in en ik kon aardig aanhaken. Door de Zuiderpolder en Wijkermeerpolder werd Beverwijk bereikt en snel daarna Velsen-Noord. In de vrachtwagen werd pannenkoek uitgedeeld als warme hap terwijl er buiten felle regen neerplensde. Dan maar even langer zitten in de hoop dat het maar tijdelijke buien zouden zijn. Dat was goed misgegokt want op het stuk langs de staalfabriek kwamen de felle buien weer over! Weer alles nat, zelfs de poncho kon het niet meer aan. Ik had net bij de rust droge spullen aangetrokken De wind stond op kop dus dat was afzien. Even met de gedachte gespeeld om te stoppen maar ja, dat zou de 2e keer zijn. Daarvoor ben ik niet naar Vijfhuizen afgereisd!

Bij de zeesluizen werd het droog maar de wind bleef sterk. Het stukje IJmuiden was saai zo langs alle visbedrijven en industrie maar net na het 50 km punt was er weer een rust. De vrachtwagen stond dit keer op een parkeerplaats in de duinen en vanaf hier zou de bewoonde wereld een hele tijd uit zicht blijven. Na een stukje duin werd het strand bereikt. De felle wind stond op de kop zodat het lastig was om te lopen. Mijn hoed was zelfs met een veter niet te temmen dus maar afgedaan.

Gelukkig was het eb zodat het natte gedeelte van het strand lekker breed was om te belopen. Op het laatst waren er meer droge stukken zodat het zand de wandelaar kon zandstralen. Dit stuk heeft mij veel krachten gekost want door mijn lengte ving ik de wind vol op. Na veel geploeter werd dan eindelijk Bloemendaal bereikt en kon ik even rust vinden in Café Het Eindpunt.

Gelukkig was dit voor mij niet het geval want verfrist kon ik het Duinpieperpad afwerken. Op het circuit van Zandvoort was het een enorm lawaai van raceauto’s en motoren. Die herrie zou de komende uren nog overal hoorbaar zijn. Een beetje jammer want ik kwam er voor de rust! In dit stuk kwam de zon er af en toe goed door wat dit stuk wel aangenaam maakte. De rand van Zandvoort werd geschampt tot de post Duinrand. Ook hier was van alles te snaaien en ik waagde mij zelfs aan een biertje en een borreltje. Ik hoorde hier dat er 3 opgevers waren, waaronder IJzeren Henkie. Hij had mij voor de start nog gezegd dat hij met zijn zoon een aardige deuk in de biervoorraad zou slaan maar dat is hem dus niet gelukt.

Naast de rust was de ingang van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Er was hier niet gepijld maar je moest navigeren naar de Oase. Helaas stond dit nergens aangegeven en lokale wandelaars stuurden mij de verkeerde kant op. Gelukkig kon ik op de kaart zien dat ik linksaf moest gaan en dat bleek de goede richting te zijn. Eén minpuntje voor de overigens geweldige organisatie. De damherten bleken erg tam te zijn en ik heb er zeker 10 gezien.

Vanaf post Duinrand tot post Groenendaal was het een en al bos met geweldige landgoederen en buitenhuizen. Dit had ik hier niet verwacht! Bij post Groenendaal was er volop snaai en ik heb mij tegoed gedaan aan sinas en chocolade. Dit was het 73 km punt en vanaf hier zou het nog 7,5 km zijn.

Met een slinger door Heemstede en langs Cruquius werd post Molenplas bereikt. Daar was het festival Schalkwijk aan zee in volle gang. Op het terras van het restaurant werd gratis bier uitgereikt aan de wandelaars, dankzij een bonnetje uit het boekje van de organisatie. Helaas werd de pret een klein beetje verstoord door korte regenbuien maar de laatste 3 km werden afgelegd in een aangenaam zonnetje. Er kon zelfs nog een tempoversnelling uitgeperst worden, dankzij het biertje?

In de straten van Vijfhuizen waren de straten volgekalkt met lofuitingen aan Marleen, een dame uit het dorp die voor het eerst deze tocht had gemaakt. Om 15.55 uur werd de finish bereikt, net binnen de 18 uur. Na de stempels, een medaille en een grote bos gladiolen was het nog even lekker nazitten met een drankje, aangeboden door de organisatie.

Ik vond dit een zware tocht, zeker door de vele regenbuien en sterke wind in de nacht en ochtend. Ook het strandstuk was erg zwaar. Dit schijnt in eerdere edities wel makkelijker geweest te zijn. De “Vloek van Vijfhuizen” is eindelijk bezworen en stempel nummer 45 staat op de blauwe kaart. Op naar de 50!

Ik wil de organisatie bedanken voor een mooie en goed verzorgde tocht. En Ben, ik had naar je uitgekeken maar helaas niet gezien. Volgend jaar weer proberen?

Wauw Wil, 45 al.... super hoor. En goed dat Vijfhuizen deze keer wel gelukt is, kun je ook weer afvinken!

Mooie overwinning op jezelf. En een diepe buiging voor je prestatie als ik je verslag inzake de omstandigheden zo lees. Al maakt een Schrobbelèr veel goed.

Diepe buiging en staande ovatie voor alle uitlopers! Ik weet uit eigen ervaring hoe zwaar deze kan zijn bij minder goed weer.
Voor de afvallers: volgende keer beter!

Na het lezen van de verslagen kan ik me hier volledig bij aansluiten TOP gedaan