Walkers4Walkers.nl

Jan, gefeliciteerd!

Gefeliciteerd Rob en een leuk verslag!

Allemaal van harte gefeliciteerd

Leuk verslag Rob. Mijne komt ergens deze week...

Leerdam was weer een genoegen (op een heel klein stukje na dan....)

Ik had overdag nog een onderwijs-conferentie in Den Haag bijgewoond, waardoor ik 's morgens al om 07.00 u in de trein mocht zitten. Na zo'n lange dag lezingen is een stukje lopen een verademing! (al laat zich vroeg of laat gelden, dat je die ochtend wel érg vroeg bent opgestaan.....)
Ik was lekker op tijd in Leerdam; tijd om even bij te kletsen, Arjan even te spreken over zijn avontuur bij Nijmegen-Rotterdam, mezelf in alle rust om te kleden en zo meer. We waren in het pendelbusje vanaf het station al gewaarschuwd voor de routewijziging na de eerste doorkomst in Beesd, maar ik schonk er niet teveel aandacht aan.
Bij aankomst van het pendelbusje stond Erik al aan zijn 'ontbijt' met Mar op de telefoon. Dankzij FB wist ik, dat ze daags daarop jarig was, dus had ik nu de gelegenheid, haar alvast te feliciteren.

Ik had geen zin, me enorm te haasten, maar omdat ik met Hein Sanders liep, verslapte het tempo geen moment echt: Hein wilde in Velp nog voor de 80 km gaan, dus hij had belang bij een tijdige binnenkomst. Ik had zo nog mijn eigen plannen met de zaterdag, dus één en ander kwam mij niet slecht uit.
Kort voor 21.00 u gingen we naar buiten en werden door fakkeldragers uitgezwaaid: altijd een leuk moment. Aangezien veel Long Distance Lopers dit weekend in Velp zouden aantreden, troffen de paar 'wat snellere' lopers elkaar al vrij snel na de start in een 'kopploegje'.
De route aan het begin is mij, na 4 x Leerdam, behoorlijk bekend, dus echt op de pijlen letten was niet nodig. Dat gaf de gelegenheid, weer eens wat meer op de omgeving te letten, want 'Leerdam' heeft een prachtige route, slingerend langs en om de Linge.
De (prima) verzorgingsposten volgden elkaar in een prettig tempo op en we zaten zó in het ritme, dat we enkele binnenrusten zelfs lieten voor wat ze waren: even melden, een toilet en weer dóór! Af en toe hadden we zelfs niet in de gaten, dat we al weer een uur onderweg waren!

Om 03.15 u zat de eerste helft erop: de vroege start deed echter zijn werk en ik had wat moeite, mijn ogen open te houden. Een kop soep en een blikje cola misten echter hun uitwerking niet en tegen 03.30 u waren we al weer op pad.
Het was echt koud, toen we buiten stapten en we moesten echt even vaart maken, om op temperatuur te komen. Eenmaal goed in beweging viel het gelukkig allemaal wel weer mee: hier en daar een verzorgingstent die met waxinelichtjes werd verlicht (en verwarmd!) - een paar goede gesprekken - de tijd vloog om.

Vóór ik het goed en wel in de gaten had, was daar de eerste aankomst in Beesd. Het was even over zessen. Tijd voor een kop koffie en een (voor ons doen) langere rustpauze: zeker wel 10 minuten. Maar niet te lang blijven zitten: daar word je maar stijf van. Hein meldde dat we nog zo'n 28 km te gaan hadden: 10.00 u binnen zijn zou doenlijk moeten zijn.
Dus we gingen weer op pad: de prachtige Mariënwaard door. In eerdere edities was deze nog gedeeltelijk onverhard, maar nu waren alle paden geasfalteerd. Dat liep aanzienlijk gemakkelijker. Dan een nieuw stukje route en om 8.20 waren we weer terug in Beesd. Daar trof ik o.a. Ineke, die me vertelde, dat ze onderweg was gevallen en veel tijd was kwijt geraakt bij de EHBO. Hierdoor kon ze me echter ook de posities van enkele Walkers doorgeven.
Bij vertrek uit Beesd ontmoeten we Johnny Walker, die zich afvroeg, of ik wel tot 17.00 u had betaald en troffen we ook Arjan en Carla nog, die er nog fris bijliepen. Na een tijdje in de polder mochten we de dijk weer op: ik keek achter me en kon mijn ogen niet geloven: ik heb zelden tijdens een wandeling zó'n mooi uitzicht gezien: Boven de fruitbomen trok de ochtendmist op, de rivier dampte nog in de ochtendnevel en daarboven kwam de zon op! SCHITTEREND.
Het valt niet te fotograferen, dus ik moest het met een 'plaatje in het geheugen' doen, maar wat was dit mooi!

Kort na dit genot moest helaas de enige dissonant vallen: het 'klompenpad' mocht die naam echt niet dragen: een scheve weilandkant, twee oversteekjes-met-een-paaltje en een zeiknat weiland! In het knollenveld is de kans op blessures bij iedereen al groter en droge voeten houden bleek een illusie! (En jullie weten, wat ik van WS'78-tochten vind)
Na dit geintje hadden we ook niet veel zin meer, om nog lang onderweg te zijn: de laatste stop op de manege werd dus een 'binnen-buiten'-tje: melden en direct weer weg. In een inmiddels zonovergoten Leerdam arriveerden wij uiteindelijk om 10.10 aan de finish: voldoende tijd voor Hein, om nog naar Velp te gaan, daar wat uit te rusten en dan 'fris' aan de start van de laatste 80 van het seizoen te staan. Het was een mooie, geslaagde tocht.

En dat klompenpad? Daar is al genoeg over gezegd. De organisatie wil er niets meer over horen ;-)

Gefeliciteerd allemaal!
Jammer dat deze altijd tegelijk met Todn is, want heb er goede herinneringen aan en wil zeker ook nog eens deelnemen hier.

Ook alle bikkels hier gefeliciteerd.

Kennedymars van de Glasstad Leerdam september 2015

VOORWOORD:

Na een aantal jaar in Velp te hebben gelopen als afsluiter van het seizoen, wilde ik dit jaar eens in Leerdam wandelen want ook daar hoorde ik goede berichten van. Het is net als Velp een takke-end rijden, helemaal als er op de terugweg aan alle kanten gewerkt wordt, maar je moet er wat voor over hebben.. Voordeel was wel dat deze van vrijdag op zaterdag was, zodat ik zondag nog kon bijkomen.

VOOR DE START:

Ik werd met een busje vanaf het station naar de start gebracht en werd precies voor de deur afgezet zodat ik geen meter teveel hoefde te lopen. Haha. Daar kwam ik oa Erik, Coert, Carla en Arjen tegen. We moesten nog een uur wachten en ik moest me nog omkleden en mn tas goed pakken. Daar had ik nu alle tijd voor. Toen ik daarmee klaar was, vond ik het binnen veel te warm en besloot buiten te wachten tot het tijd was.

DE EERSTE 40KM:

Iets voor negenen kwam de rest ook buiten en hadden Rob en Jan zich bij de andere van het forum gevoegd. Ik zag wat fakkels en om 21:00u werd er afgeteld waarop ik mijn handen in de lucht gooide en iedereen een gelukkig nieuwjaar wenste. Je moet toch oefenen zei ik, want over 11 weken is het al zover! Met een groepje van het forum vertrokken we de nacht in. Ik vond het nog behoorlijk warm en ook stond er weinig wind, dus ideaal wandelweer vond ik. We zouden ongeveer om de acht kilometer een rustpost hebben, dus had een lichte heuptas meegenomen. En inderdaad al vrij snel kwam de eerste post waar we konden kiezen uit broodjes of fruit. Carla en Arjen leken haast te hebben want zij vertrokken al heel snel. Jan hadden we achter ons gelaten en Coert liep ergens vooraan dus gedrieen gingen Erik, Rob en ik verder. Erik had hier vaker gelopen en vertelde dat we deze dijk een heel stuk afliepen om vervolgens aan de onderkant weer terug te lopen. Ik had me al voorbereid op lange polderwegen en dijken, maar om nu bijna hetzelfde stukje heen en weer te lopen… Weinig fantasievol. Bij de volgende post deed de koffie zn werk en kreeg ik geen rust meer in mijn kont: Ik wilde door! In mijn eentje ging ik op pad en zette muziek op mijn oren. Ik ging als een speer en bedacht me dat het fijn zou zijn om een record neer te zetten van 15u. Betekende wel dat ik bij de meeste posten maar heel even moest rusten maar dat was geen probleem. Het weer bleef super, al werd het wel mistig en daardoor toch nog fris, maar daar had ik een trui voor meegenomen. Het was een heldere nacht met een bijna volle maan.

Ik vloog erover met de muziek op mijn oren en in nog geen 7,5u was ik al klaar met de eerste 40km. Nu nam ik meer de tijd om te rusten en verwisselde van schoenen. Ook besloot ik mijn heuptas hier achter te laten want in de volgende lus zou ik twee keer bij mijn tas kunnen en ik kreeg toch voldoende onderweg dus alleen een flesje en een liga in mijn zak zou genoeg moeten zijn.

DE TWEEDE 40KM:

Net toen Erik en Rob aankwamen maakte ik al aanstalten om weg te gaan. Ik had al ruim een half uur gezeten. Nu liep er niemand meer voor en achter me en bijna ging ik fout. De route ging nu naar Asperen waar we laNGS de stadsmuur mochten lopen wat een stikdonker paadje was. De maan was even verstoppertje aan het spelen en ik had mijn zaklamp in mijn heupotas gelaten dus nu niet bij me. Met het zwakke schijnsel van mijn telefoon vond ik dan toch mijn weg. Hierna ging de route over een hele lange donkere polderweg zonder verlichting. Deze weg was breed genoeg en verhard dus nu had ik geen zaklamp nodig. Mijn ogen wenden snel aan het duister. Wel duurde de weg voor mijn gevoel wel erg lang. Ik had gedacht dat de rustpost op een uur lopen zou zijn. Ik zou er toch niet voorbij gelopen zijn? Achteraf bleek dezepost verder te zitten dan ik dacht en hij bleek moeilijk te missen: Aan de kant van de weg mooi verlicht met waxinelichtjes. Ook bij deze post (En eigenlijk alle doorloopposten) kon ik kiezen uit broodjes of fruit en ook hadden ze veel snaaierij hier zoals worst. Ik zag dat ik de 15u nooit meer ging redden en vond 15,5u ook al knap, dat zou opzich moeten lukken.

Na deze post begon het al schemerig te worden en deden de mist en de zon een wedstrijdje. Een bijzonder schouwspel zo over de velden en boven de rivier waar de route langs liep. Op zo,n 54km kon ik weer bij mijn tas in een soort Hollands cafe. Ik had ook een consumptiebon maar zag in geen velden of wegen barpersoneel dus besloot mijn bonnetje te bewaren. Ik kwam nog een keer langs dit cafe en ook nog langs een manege en had nog maar twee bonnetjes.

Na de rust zag ik dat de zon gewonnen had: De mist was opgetrokken, de velden weer schoon en het werd flink warm. Nu kwam de route me een beetje bekend voor van oa het Lingepad (Grote rivierenpad) en de Bloesemtocht. Alleen had ik hier nog nooit in dit seizoen gelopen. Nu snapte ik waarom de Notendijk zo heette: Er stonden ik weet niet hoeveel notenbomen. Ook de Appeldijk deed zijn naam eer aan: Stond vol met appelbomen. Ik keek of ik er eentje kon pakken maar de meeste waren of nog niet rijp, of rot, of hingen te hoog zodat ik er niet bijkon. Ik kon wel gaan schudden, maar de bomen stonden vrij schuin en ik was bang dat ze dan in de Linge (rivier) vielen ipv niet ver van de boom. Na een hele poos (Er kwam maar geen end aan de Appeldijk) kwamen we op een weg langs een boomgaard waar de appelbomen langs de weg stonden ipv aan de rivier. Deze bomen hingen vol met grote rijpe sappige appels en ik kon me niet bedwingen… Ik plukte er eentje vanaf. Hij was echt heerlijk sappig en nog helemaal vochtig van de dauw! Ik weet dat het officieel hier niet mag, en heb ook mijn excuses aangeboden aan de boom, maar ik denk niet dat hij me verstond..

Het volgende stuk ging langs het spoor naar het station van Geldermalsen. Hier moesten we het station over via de trappen, maar na ruim 60km vond ik dat ik de lift mocht gebruiken. Hierdoor klopte de routebeschrijving niet meer en miste ik een pijl waardoor ik een stuk verkeerd heb gelopen. Gelukkig kwam ik er nog redelijk optijd achter. Na nog bijna een uur gelopen te hebben met een paar man voor en achter me wist niemand meer hoe we moesten lopen: Geen pijl en twee wegen. Eentje onder het viaduct door, andere erover. Volgens de beschrijving moesten we naar links, dus links aanhouden misschien? Maar aan de andere kant: We moesten naar Beesd en dat lag aan de andere kant. Dilemma.. Uiteindelijk zowel onder het viaduct doorgegaan als erover en na een tijdje zagen we eindelijk een pijl. Eentje eerder was wel prettig geweest voor degene die deze nog nooit hebben gelopen. Bij het cafe was nu gelukkig wel een bardame, al was ze aan de telefoon, en was dat duidelijk belangrijker dan de wachtende wandelaars. Alleen was aan de toon te horen dat het best een gezellig gesprek was.

Ik hoefde nu nog maar twaalf kilometer en eigenlijk voelde ik me nog steeds erg goed. Ik kon nog steeds een fijn tempo lopen, had wel meer rust nodig en door het foutlopen had ik best veel tijd verloren waardoor ik toch geen record zou kunnen lopen. Ik besloot de twaalf kilometer rustig uit te lopen en me niet op de tijd te focussen, helemaal niet nodig ook. Ik voelde me spieren en voeten minder dan normaal en was dankbaar dat ik zo lekker liep. Ik kon het dus nog! Al wilde ik ook niet te hard juichen, want de man met de hamer ligt altijd op de loer en twaalf kilometer kunnen best lang zijn..

Helaas kwam ik daar al heel snel achter. Ik zag dat de pijl naar links wees terwijl ik geen pad zag. De routebeschrijving leerde mij dat ik een klompenpad in moest, ookwel grasdijk genoemd. Ik dacht nog: "leuk, voor de afwisseling" maar toen wist ik nog niet wat me te wachten stond. De dijk zat vol met kuilen waardoor ik op moest passen om mijn enkel niet te verzwikken of erger. Ik dacht dat het een klein dijkje was en dacht echt dat ik het verkeerd had gezien: De dijk veranderde in een weiland incl. koeien en er werd niet gepijlt. Zoek de markeringen van het klompenpad was het devies in de routebeschrijving. Klarabella, Berta en Willem 4 keken raar op van hun gegraas toen ik dwars dor het weiland ploeterde. Het klompenpad was nu een laarzenpad geworden want ik zakte nog dieper dan mijn enkels weg. Ik kon ook niet stilstaan want het was net drijfzand en ik werd gewoon vastgezogen. Mijn evenwicht is altijd al een ramp maar na ruim 70km wandelen en een nachtje doorhalen is er helemaal weinig over. Ik moest de grootste moeite doen om te blijven staan en mijn schoenen niet te verliezen. Was wel erg blij dat ik mijn hoge schoenen aan had, ipv de lage Meindels. De markering gaf aan dat ik rechtdoor moest alleen het hek wat ik tegenkwam zat op slot met een kettingslot en ik had daar geen sleutel van.. Ik weer terug gelopen door de drek naar waar ik de laatste markering zag, en ja, ik moest echt door het hek leek het. Ik heb rondgedoold opzoek naar een andere optie tot ik de organisatie opbelde hoe ik nu verder moest. Had ik geen bereik met mijn telefoon… Uiteindelijk ben ik net zo lang blijven lopen tot ik bereik had en inmiddels lichtelijk in paniek. Er liep ook niemand anders, dus had ik dan toch een hek over het hoofd gezien?! De man van de organisatie bevestigde mijn bange vermoedens: Ik moest door het hek. Of eigenlijk erover want ook hij had geen sleutel. Nu moet je je voorstellen dat mijn evenwicht superslecht is. Ik absoluut niet lenig ben en mijn schoenen gemaakt zijn om op asfalt te wandelen Iets waar deze tocht ook voor 99% uit zou bestaan) en juiust niet geschikt voor gladde ondergronden, zeker niet als de onderzolen nat zijn. Ik was nu echt in alle staten en moest mijn tranen bedwingen nu ik toch echt niet wist hoe ik over dat hek moest zonder hulp. Ja, klimmen, maar wat als mijn schoen weggleed en ik nog niet eens haverwege was? Ik zag mijn geest al dwalen dat een voet weggleed en ik bleef haken met alle gevolgen van dien: Een ambu kon hier niet komen, laat staan een traumaheli. Ja, ik kan mezelf goed gek maken als ik echt een beetje in paniek ben, en nog vervelender is dat ik dan ga trillen over mijn hele lijf, nog makkelijker om te klimmen. Dus net alle abgst die ik had over het hek gegaan, ik heb geschreeuwd maar het was gelukt. Vervolgens nog een stuk door een weiland gewaad tot ik bij het volgende hek kwam wat gelukkig wel open was. Zij het met touwtjes en prikkeldraad maar dan kon me niets meer schelen.

Nog natrillend liep ik verder en een geluk bij een ongeluk: Er was een oldschooltracktor optocht bezig en dat was best leuk om te zien. Helaas moest ik daardoor wel steeds aan de kant omdat de weg niet zo breed was. Gelukkig zag ik nu ook weer pijlen lk had ik het idee dat ik een enorme omweg aan het lopen was eer ik eindelijk bij de rust was. Daar zag ik Erik en Rob zitten. Waar hadden ze mij dan ingehaald? Nou, blijkbaar hadden ze me zien ploeteren in de verte en Erik wist een andere weg, de weg die normaal gelopen wordt want dit was de eerste keer dat ze het laarzenpad gebruikte. Ook meteen de laatste keer want ik was wandelaar nummer zoveel die er over klaagde en na mij kwamen er nog veel meer. Arme vrijwilligers, zij konden er niet veel aan doen. Wel vond ik het onverantwoord van de organisatie en heb ook een sterk vermoeden dat er geen toestemming is gevraagd aan de eigenaar. Tuurlijk is een klompenpad semi openbaar maar je wilt er met bijna 100 man overheen, fijn voor je koeien ook op hun " vrije" zaterdagochtend. En aangezien het hek opslot was, er niet bepijlt was en er dus niet even gekeken is of het pad wel begaanbaar was na de regen van de afgelopentijd… Anyway, ik bestelde een biertje om wat bij te komen en was eigenlijk heel blij om Rob e nErik te zien. Ik eindigde waar ik mee begon want met zn drieen hebben we de laatste 6km afgelegd en in totaal hebben we 16u en 15 min. Over de 80km gedaan.

Of ik deze tocht nog eens ga lopen? Denk het wel, nu ze belooft hebben dat rare pad eruit te laten. Of het volgend jaar al is weet ik niet, vond hem niet leuk genoeg om elk jaar te doen en er zijn zoveel tochten in september dat ik het misschien afwissel.

Mooi verslag Angelique, jammer van het "zacht-voor-de-voetjes-pad" daar zit je na zoveel kilometers echt niet op te wachten.
Maar je hebt jezelf overwonnen door toch over het hek te gaan, toppie

Knap verslag, levendig beschreven want ik leefde helemaal met je mee dat laatste stuk! Wat zul jij je ongelukkig gevoeld hebben zeg! Maar toch weer gedaan, knap,hoor!!!!

Nou nee.............aan de verslagen te zien lijkt me dit geen tocht voor mij. Ik maak mijn kaart nog vol (nog 3x) en dan heb ik er 10 gedaan, het is welletjes zo!

Grappig, ik heb liever Waalwijk dan Leerdam. En zelfs Velp gaat bij mij boven Leerdam, al zitten ze volgend jaar dus niet meer in hetzelfde weekend.

Er zijn zoveel KM dus als je er nog 3 wilt doen: keus genoeg. Of je loopt 3 tochten die je al eerder gelopen hebt.

Ja, dat is zo en ik hoef ze ook niet perse in een jaar te doen. Zal wel twee keer Waalwijk worden en 1x RWV. Waalwijk blijft voor mij een topper!

Hilversum wordt niet meer georganiseerd heb ik begrepen.

Er is nog één onzeker ijzer in het vuur voor Hilversum heb ik begrepen van FB.