Walkers4Walkers.nl

Deze KM zal me nog lang heugen. Ik was eigenlijk helemaal niet van plan om deze te gaan lopen: niet met volgende week de Zweitagen Marsch van Fulda op de agenda. Ik zou alleen even het formulier bekijken (voor onze eigen KM en bovendien zou ik voor die Posbankloop toch niet meer via de site in kunnen schrijven).
Alles bleek echter wél te werken en voor ik het wist had ik, na doorgelinkt te zijn naar Ideal, niet alleen ingeschreven maar ok betaald. Dus zaterdagmiddag eind van de middag voeten ingetaped (vanwege de nog zeer dunne velletjes en blauwe nagels als souvenir van 5huizen).
Ik had net als Angelique wat meer tijd nodig om in Velp te komen. Ik had vertraging waardoor ik de aansluitende bus miste en pas tegen kwart voor negen ter plaatse was.

Het eerste stuk meegelopen met Wil en Eduard + wandelvriendin en een stuk met Marcel. Op een gegeven moment Wil en gezellen moeten laten gaan: mijn knie was het niet eens met dit tempo + mijn rusten zijn over het algemeen wat korter (anders word ik stijf).
dus alleen verder. Met muziek in één oor (om met het andere oor eventueel verkeer of andere wandelaars te horen) en rondkijkend naar vallende sterren (in de nacht 2 of 3 gespot), schitterende zonsopkomst, paddestoelen (heel veel en ook heel veel verschillende)
doorgewandeld.
Na de rust van 59 km (Brandweer Rheden) ging het mis. Ik had el na iedere rust behoorlijke opstartproblemen gedurende de eerste 300-400 meter en last van de rechterknie, nog niet dramatisch,maar wel een waarschuwing dat er een limiet aan zat te komen. Dat in combinatie met voelbaar groeiende en uitbreidende blaren aan de voeten (vooral links) deed me besluiten dat ik in ieder geval zou doorlopen naar Velp en dan zou beslissen of ik de laatste lus ook nog zou doen. Per slot wilde ik de zaken niet zo kapot lopen dat ik Fulda niet meer zou kunnen lopen (dan moet ik Bosso & Busso alleen naar Duitsland laten gaan en dat kan niet).
Dus opgestart voor de laatste 6 km naar het ontbijt in Velp. Na het opstarten (een klein 500 meter dit keer) ging het weer aardig goed. Kennelijk is mijn lijf steeds sneller instaat om morfine aan te maken, want hoewel ik iedere stap voel, is het goed te doen.
Ik ben eigenlijk gewend om vroeger te ontbijten, rond 11 uur is ook goed. Maar dan: 2 km voor de post in Velp ga ik verkeerd. De omschrijving van het Nachtprogramma staat de route heel summier beschreven (nu nalezend thuis en met een helderder hoofd begrijp ik waar ik de mist inging) en dat er een kruising was had ik wel begrepen (er stond nl dat de hele vroege lopers een alternatieve route zouden hebben omdat je voor zonsopkomst niet in het park mag) maar niet dat hier de dagafstanden erbij zouden komen. Er stond ook geen verdere informatiebordjes. Kortom: in plaats van rechtdoor de laatste 2 km naar het ontbijt te lopen, ging ik rechtsaf de extra lus van 15 km op. Dit viel mij pas na een hele tijd lopen op (ik loop zonder klok, dus geen idee van de tijd) dat er wel erg veel wandelaars waren. En toen kwam er een stempelpost en begon het mij te dagen: ik heb een stuk overgeslagen!
In de stress heb ik toen geprobeerd terug te komen naar waar het wellicht fout was gegaan, maar dit lukte niet echt. Na een poos liep ik 2 limburgers (jeroen en harry,als ikhet me goed herinner) achterop die ik al eerder gepasseerd was. We kwamen aan de praat. zij hadden de 110 gelopen en waren aan de laatste lus bezig. Zij constateerden dat ik de mist was ingegaan, maar inmiddels al te ver in de lus zat om nog terug te kunnen gaan en met mijn gedwaal had ik wrs toch al de nodige km gemaakt. We zijn dus gezamelijk verder gegaan. In een hoog tempo (zowel zij als ik waren het helemaal zat) gingen we door, nergens rustend. Om 13:19 uur (3 uur nadat ik vertrokken was uit de 59 km post) werden we afgeklokt. Na overleg met de marsleider kreeg ik mijn medaille en stempel. Ben toen eerst even gaan liggen: 3 uur op hoog tempo doorstuiteren over die bos en zandpaden op alleen een 0,5 ltr water, adrenaline en stress is neit iets waar het lijf je dankbaar voor is. Ik ging bijna onderuit. Na een verlaat ontbijtkon ik Angelique g\feliciteren met haar uitgelopen tocht.
rond 14 uur zaten we in het busje naar het station alwaar we om half 3 op de trein stapten. Uiteindelijk was ik om half zes thuis.
Tijdens het eten de voeten laten weken en daarna de schade opgenomen: de linker kleine teen is wederom ontploft (net als 3 wk geleden), linker grote teen grote blaar naast de nagel en rechts een grote blaar aan de zijkant van de voet, bovenop de resten van die van 5huizen. En tot slot een dikke stijve knie en nog wat spierpijn her en der. Om half acht lag ik in bed om deze ochten om 8 uur er weer uit te stappen met alleen een wat stijvere knie en een zeer gevoelige linker kleine teen.

Gaat denk ik toch wel goed komen met Fulda. en de 12e KM is een feit.

Dank je. Het gekke is dat ik dat lijf niet het ergste vond (die is al jaren wat moeilijk, daar wen je aan). Voordat ik door Jeroen en Harry werd opgepikt was het vooral de stress van even geen uitweg zien.
En nu terugkijkend: als ik wel de goede weg had genomen was ik wrs niet meer vertrokken voor de laatste lus en dus de KM niet uitgelopen.
Maar ik moet nu wel een keer terug omdat ik van de laatste ca. 10 km weinig bewust gezien heb, al pratend en ploeterend en dat vind ik eigenlijk wel jammer.

Misschien was het wel iemand anders die zwaaide en was Eduard aan het hallucineren. We zullen het nooit zeker weten. En voordat ik het vergeet: nog gefeliciteerd met het uitlopen. Tina, jij ook gefeliciteerd, je hebt er beduidend meer voor moeten doen dan ik (en mocht je het deel van de laatste lus nog een keer willen zien, in februari komt er ook weer een Kennedymars doorheen ). Appie en Jannie zijn ook gefinisht, dus aan hen ook de felicitaties. Hebben we dan alle forummers gehad?


Eduard: jij krijgt ze pas als je verslag klaar is

De onzekerheid blijft knagen.. Ik neem aan dat ook Despier (Marc) is gefinisht. Iedereen gefeliciteert met het uitlopen, voor zover niet al in Velp gedaan. En ondanks het er-klaar-mee-zijn van mijn kant, ga ik volgend jaar weer naar Velp.

Via het forum is de afspraak met Eduard snel gemaakt: wij gaan de KM van Velp doen. Voor Eduard is het de eerste grote tocht sinds de N4D maar ik heb de 80 van de Langstraat nog gedaan. Vorig jaar was Velp ons goed bevallen. Het wordt voor mij de 2e keer en Eduard de derde keer.

Na het oppikken van Eduard op het station Apeldoorn zijn wij al snel in Velp. Daar treffen wij diverse Walkers, forummers en wandelbekenden aan. De lopers van de 110 km zitten aan de pastamaaltijd. Wij mogen van een afstandje toekijken. Eduard ziet een wandelvriendin waarmee hij diverse KM's heeft gelopen. Wij besluiten samen te gaan lopen. Een snelle blijk op de routebeschrijving toont ons dat er 10 rustposten zijn op de nachtlus van 65 km, zo'n beetje om de zes km. Wij doen ze allemaal aan maar blijven niet overal even lang hangen. Sommige posten blijken doorloopposten te zijn maar de meeste posten zijn binnenposten bij de scouting of de brandweer. Eén post is een melkveehouderij waar de harde radiomuziek ons en de koeien wakker houdt.

Onderweg laat de prachtige sterrenhemel zich bewonderen en er worden enkele vallende sterren waargenomen. Wij lopen met een constant tempo en treffen veelal dezelfde lopers aan onderweg en op de rusten. Als wij rond half zeven Doesburg doorkruisen, begint het licht te worden en piept de zon boven de horizon. Het tempo ligt wat te laag voor mij en loop wat op de companen uit. Dit zal zich nog enkele keren herhalen maar ik word telkens weer bijgehaald. Wij merken dat het parcours stevig is gewijzigd en in tegenstelling tot vorig jaar meer door de dorpjes loopt. Wij bewonderen de grote huizen en boerderijen en genieten van de landelijke omgeving.
Na de rust bij de brandweer in Rheden beginnen wij het zat te worden maar wij moeten nog zes km en daarna nog de daglus van 15 km. Ongemerkt gaat het tempo iets omhoog en vallen de gesprekken stil.

Eindelijk bereiken wij om 11.15 uur de hogeschool, waar een ontbijt op ons staat te wachten. Ook staan er borrels kruidenbitter en lekkere koeken op de balie, maar die blijken voor de finishers te zijn. Ijlings worden de spullen verplaatst naar de finishtafel maar wij hebben dan al een borrel en koek verduisterd! Chittraw en Eduard nemen een voetmassage en verwisselen de sokken. Chittraw steekt zich zelf in een nieuw jasje en bijbehorende kleur pet. Dit is het vermelden waard want Eduard doet normaal gesproken nooit de schoenen uit tijdens een tocht, iets wat ook niet mijn gewoonte is. Hij blijkt ook twee blaren te hebben maar daar doet de masseuse niets aan.

Kennelijk heeft de rust en het ontbijt ons goed gedaan want wij gaan rond het middaguur weer van start voor de daglus van 15 km. Op de website stond vermeld dat dit 15 pittige km's zouden worden en dat is niet gelogen. De eerste vijf km zijn verhard maar de rest is praktisch onverhard en heeft diverse steile stukken. Marcel D. speert ons voorbij in Velp maar lijkt even verder de kluts kwijt te zijn. Hij zwalkt over de weg en lijkt te slapen. Hij raakt ergens een bankje en verderop dreigt hij bijna van de weg te raken. Wij roepen hem en hij schrikt wakker. Hij blijkt de KM van Leerdam gelopen te hebben en was net te laat in Velp om de 110 km te doen. Hij doet daarom de KM maar en hij wil in plaats van de 15 km lus de 25 km lus gaan doen. Wij willen hem dat uit het hoofd praten maar in een onbewaakt ogenblik speert hij er van door en wij vermoeden dat hij inderdaad toch de 25 km lus heeft gepakt.

De eerste rust zit op de helft maar blijkt al opgeruimd te zijn. Er is niets meer te krijgen. Ik heb op de Keienberg een verkeerde stap gezet en de linkerenkel laat zich voelen. Gelukkig niet verzwikt en na een korte rust gaan wij verder. Bij de Emmapiramide stoppen wij enkele minuten maar het is ons daar te druk en wij hebben geen zin om de piramide te beklimmen. Voor mijn gevoel lopen wij een heel stuk om naar kasteel Rosendael, wat ook blijkt te kloppen. Ik kan dat niet echt meer waarderen en begin naar de finish te verlangen. Vanaf het kasteel is het nog 4 km. Ik loop wat vooruit op mijn maatjes, die het ook zat beginnen te worden. Bij het spoor zien wij de achteringang van de hogeschool en balen ervan dat wij nog moeten omlopen naar de spoorwegovergang. Gelukkig staat daar een bordje dat de 110 en 80 rechtdoor moet zodat wij om 15.00 uur precies via de voordeur de finish passeren.

Met een grote zucht zakken wij in de fauteuils na het afwerken van de formaliteiten. Mijn beloning is een kleine bronzen ster voor op het lint van de medaille. Ik sla de borrel over maar de koek laat ik mij smaken. Dit doen wij nooit meer1 Maar wij nemen afscheid met de belofte volgend jaar er weer bij te zijn.

Uitlopers gefeliciteerd
Voor de uitvallers rest een winter lang rust en volgend jaar nieuwe kansen