Walkers4Walkers.nl

Het viel nog wel mee, maar ik weet wel toen ik op weg naar huis was dat het heel hard regende. Daar zul jij vast in gelopen hebben

Foto's HTRmedia
70 - Bertus
127 - Henk
245 - Peter B

en eh.... 258 - broer van Maas ??

Het mag dan we niet zo lijken, maar de zon heeft onze binnenkomst toch echt helemaal gezien.
Waarschijnlijk is er water in de camera van de fotograaf gekomen, vandaar deze wat 'natte' beelden.

Finishfoto's

Nouja, de 'finish' is nog wel even weg.
Genomen in de straten van Kaatsheuvel !

En kennedymars nr. 7 heb ik in da pocket

Wat was het weer een feest onderweg, ik was voor de derde keer van de partij hierzo, en ik heb ieder jaar steeds meer mensen, muziek en gezelligheid aan de kant gezien. ''Nijmegen by night'' was het statement van een bekende, en jullie mogen raden wie!.

Bijna de hele tocht samen met Eduard gelopen, Eduard hierbij nogmaals bedankt voor de gezelligheid en het slepen met mijn tas en de drankjes en de taxi naar Den Bosch en het praten over van alles en nog wat. Ik hoop niet dat je gemerkt heb dat ik op het laatst geen zinnen meer kan produceren.

Prima gelopen, op wat blaren en diarree na. De mensen in Nieuwkuijk gaven mij zelfs een helel doosje immodium mee, terwijl ik vroeg om een paar pilletjes. De hele tocht verder geen last meer ervan gehad. De blaren werden pas vervelen toen ik thuis was, ik kon bijna niet meer op mijn voeten staan

Op foto 95 zie je links LDW, oftwel Coert
Die meneer op foto 145 is 1 van de 2 mannen die alle 30 edities van deze KM gelopen heeft
Foto 240 Noordovertjes

Niet continue, maar wel met enige regelmaat. De 1e 40km zaten we op een schema van 12.30 finishen, maar dat is daarna rap afgezakt. Op een gegeven moment zaten we op een terras en hadden al zeker 20 minuten niemand meer langs zien komen. Toen kwam de bezemwagen voorrijden met de vraag of we er mee gestopt waren. Nee natuurlijk, maar we hadden nog een zee van tijd en we hadden tenslotte tot vijf uur betaald. Ze vonden het allemaal wel wat vreemd. We kregen ook het dringende verzoek om toch niet als laatsten te finishen. De laatste wordt namelijk feestelijk ingehaald en in het zonnetje gezet. Daarvoor liepen wij veel te goed en konden wij zelf precies uitkienen hoe laat we zouden finishen. Ze hadden liever iemand die het met pijn en moeite nog net binnen de tijd haalde. We hebben ze maar hun zin gegeven

Toen zaten wij denk ik in De Moer en we hebben dat allemaal maar eens rustig voorbij laten trekken vanachter een soepje en een biertje.

De harde data staat weer gereed. Klik hier.

Weer leuke foto's Bernard, ik kan haast niet wachten op het verslag ;

Het was weer een gezellig weekendje lopen in Waalwijk . Jan en ik reden samen naar Waalwijk, de grote auto van Jan (een automaat !) en ik mocht sturen . Heerlijk rijden!
Het was een prachtige zwoele nacht en heel leuk samen te lopen met Jan, Eelko, Bernard en Bertus. Er stonden weer duizenden enthousiaste toeschouwers langs de kant met veel muziek, vreugdevuren en eten. Ook Truitje zagen we als vrijwilligster koek en drinken uitdelen en later wachtte ze ons op bij de finish .
Helaas ging het aan het eind van de nacht regenen en verdwenen ook de toeschouwers. Maar niet Monique!
Zij had haar kofferbak volgeladen met allerlei heerlijks en stond 's morgens vroeg in de stromende regen langs de kant van de weg ! Na verloop van tijd knapte het weer gelukkig op, zodat we in een stralend zonnetje over de finish kwamen.
Daar werden we opgewacht door Monique, die ons trakteerde op snoep . Heel leuk! Na nog een drankje op het terras met de mannen , hun supporters en medewandelaars reden we weer naar huis.
Volgend jaar hoop ik weer van de partij te zijn!
Mijn foto's staan op mijn hyves: www.annikka.hyves.nl

Inderdaad! Broer Hans met zijn vrouw Thea.

Ga maar even zitten en zet de koffiekan/bierkrat naast je: een drie uur durende video van de afgelopen 80 van de Langstraat.

Leuk die film hoor, heb al het een en ander aan bekends langs zien komen, waaronder een interview met Peter

Het duurde even, maar mijn foto's zijn nu ook ingeplakt Klik hier maar en je kunt de foto's gaan bekijken

Waalwijk 11/ 12 september

Rare datum om met iets Amerikaans te beginnen maar daar gaat het nu niet om. De dag begint al vreemd zoals een medewandelaar die echt op het allerlaatste moment afzegt, geen rust genomen en een onbestendig gevoel. Toch wordt de reis op de voorgenomen tijd aangevangen en zet ik koers naar Nijmegen bij nacht. Na een kleine omtrekkende beweging weet ik alsnog de plek te vinden en kan het gebeuren plaats vinden. Beet je vreemd om zonder de steun van een vaste wandelpartner begeef ik mij naar het centrum waar de startceremonie zich gaat voltrekken. Ik heb nog geen tien stappen in een voor mij volledig onbekende omgeving gezet of ik zie al de afvaardiging van W4W en afdeling GGG. Ik kan mij berusten in het feit dat de strijd niet alleen geleverd hoeft te worden en nestel mij tussen mijn (op)nieuw verworven wandelkompanen.

Als de zonnestalen doven boven de stad maken wij ons op om te ondergaan wat wij uitdaging noemen. Aan het begin van de dranghekken sluit Bertus zich aan om aan de tocht te beginnen. Deze tocht begint bijzonder traag en wij staan vaak stil, dat komt dat wij achterin de gelederen aansluiten. Bij een langzame start kan ik mijzelf niet vinden ik kan mijn pas niet maken het is ook bijzonder druk op het parcours. Wanneer ik probeer in mijn pas te vinden door alle gaten in te lopen verlies ik de aansluiting met de groep en ga ik solo verder. Het gaat eigenlijk best wel lekker met het lopen en ik blijf mooi stabiel op tempo. Ik word aangesproken door Henk Bartels en blijf als streekgenoot even naast hem lopen. Voor degene die Henk niet kennen, deze man heeft weet niet hoeveel marsen gelopen en hij praat in cryptogram stijl. Respect krijg je al snel voor deze persoonlijkheid, wat hij wel niet moet aanhoren onderweg aan Sinterklaas- en kerstliedjes en aanverwant taalgebruik. Omdat hij het steeds over zijn paradepaardjes heeft (lees sport zoals voetbal en tennis) heb ik er wel even de buik vol van. Als de natuur hem roept zie ik kans om mijn weg weer te volgen in geheel eigen stijl en verdwijn in de nacht. De nacht is best warm en het publiek maakt het ook zeer aangenaam alles om mij heen is versierd en overbevolkt, ruim twintig kilometer onderweg en het lijkt al of je met de intocht bezig bent. In Vlijmen hou ik even halt om de inwendige mens te versterken en ga weer snel op pad. Na enige tijd spreekt een vrouwpersoon mij aan op de ambiance van de straat die wij op dat moment betreden. Vreemd is het als er na enige woordenwisseling de constatering is dat zij de laatst overgebleven W4Wer deelneemster is die ik nog niet had ontmoet.

Henrike23 pikt mij (persoon zonder avatar) er uit tussen 2500 lopers. Omdat enige verhalen overeenkomen zijn en voldoende aanknopingspunten om de krachten te bundelen. Al pratend lopen wij over het halve zolenpad, waar Bernard dT een mooie anekdote over heeft maar ik zal het gras niet voor zijn voeten wegmaaien. Als de duisternis wordt doorbroken verlaten wij dit pad en komen in een plaats waarvan de naam vreemd in de oren klinkt en om dan ook maar even cryptisch te wezen: een dorp waar men nu een vrouwelijke burgervader heeft. Hier nemen wij een iets uitgebreidere pauze om te rekken en te strekken en alles even te laten zetten. Henrike’s ervaring op deze tocht schept bepaalde verwachtingen waardoor wij nu in de MP3 duiken niet dat er iets mis is maar muziek geeft ook een tempo aan (bij mij wel in ieder geval). En juist als The Cult zijn liefde uit voor neerslag komt dit ook, het toeval wil dat Eurythmics later eenzelfde tekststrekking laat uitkomen. Dit is mijn eerste tocht ever dat ik gebruik maak van een wegwerpponcho dit gaat gepaard met enig gestuntel en interne krachttermen. De tocht gaat echter wel voorspoedig en wij zijn in no time door de dode punten heen om te beginnen aan het laatste episode van de tocht. Nadat wij ons geLaafd hebben (deze uitspraak komt waarschijnlijk door de regio) gaat het richting Kaatsheuvel en voorbij, om een mooie tijd te laten noteren. Op het laatste stuk breekt dan toch de bewolking en houd het eindelijk op met regenen. Mijn gezelschap heeft ondertussen ergens de man met de hamer ontmoet maar blijft dapper aan mijn zijde om samen de tocht af te sluiten. Na een knuffel van Truitje en een glaasje Cola wordt de terugreis aanvaard. Als ik Henrike bij het treinstation heb afgezet neem ik toch even een hazenslaapje om daarna weer veilig terug te komen in mijn domus.

Voor diegene die ook eens een Kennedymars willen lopen, Waalwijk ik zeg doen.

Iedereen die mij gesteund en meegeleefd hebben onderweg hartelijk dank en de W4W familie in het bijzonder.