Walkers4Walkers.nl

Petje af Wil.
Mooie woordspeling Wils-kracht

Respect voor iedereen die dit soort afstanden loopt, maar 49x is een hele prestatie. Ooit hoop ik er ook eens 1 te doen, maar daar moet ik nog veel voor oefenen..

Oefenen?!
Lees nou je eigen onderschrift eens hardop joh.

coert en sabine jammer maar het gaat de volgende keer wel lukken hoor!!!!!

wil ik heb respect voor je!!!!
het was n prima kennedymars alleen het eten onderweg was kut

coert en sabine jammer maar het gaat de volgende keer wel lukken hoor!!!!!

wil ik heb respect voor je!!!!
het was n prima kennedymars alleen het eten onderweg was kut

Gefeliciteerd Wil!
Uitgelopen met nare herinneringen aan een dorp en een afstand waar je beide moest afhaken.
Knap gedaan hoor!
Je 50ste op 26 mei in Cuijk?

O ja, alle anderen ook gefeliciteerd!

Het was een gedenkwaardige Kennedymars Someren! Voor de 4e keer gestart om hopelijk voor de 2e keer te kunnen finishen. Pas vijf minuten voor het geplande vertrek besloten om toch maar te gaan. Een aantal dagen veel stress gehad over alles wat er mis kon gaan, gevoed door eerdere ervaringen. Mijn vrouw stelde voor om geen tas mee te nemen, dan is dat een zorg minder bij een voortijdig einde van de tocht.

In Someren aangekomen kwam ik Dirk (Dirkie), Eelko (Bierbedelaar), Teus (Knutsel) en Marc (DeSpier) tegen, die al aan het bier zaten. Wij waren letterlijk de laatsten die het startvak verlieten maar Teus en Marc waren al snel ervandoor. Ik bleef de hele tocht bij Dirk en Eelko lopen. De eerste vier uur ging het vlot zonder pauze tot Lierop. Daar voor het eerst een terras opgezocht. Daarna door naar Mierlo, waar een café de wandelaars gratis consumpties gaf. Dit is een goed bewaard geheim want de meesten lopen door naar de officiële rust.

Vlot ging het via Mierlo-Hout naar Helmond Brandevoort waar op 39 km een tassenrust zit. Daar kwamen wij Coert (LDW) tegen, die geblesseerd uitgevallen was. Na een verkwikkende rust door naar Geldrop waar bij het kasteel het theehuis alweer gesloten was. Geen zitplaatsen dus! Gelukkig wisten wij dat er in het dorp genoeg terrasjes zijn, waar wij even konden zitten. Er was nog niets open maar dat deerde ons niet. Mijn eerste plaats van uitvallen was goed gepasseerd vandaag.

Dirk was na iedere rust snel hersteld en liep vlot van ons weg terwijl Eelko en ik wat opstartprobleempjes hadden met onwillige spieren en pezen. Bij mij duurde het iets langer om weer warm te lopen en gaandeweg liep mijn tempo ook wat terug. Onderweg naar de heide liepen wij Wolfje en een wandelmaatje achterop. Het maatje zat in een dip en Eelko beloofde haar dat er spoedig een terrasje met bier zou volgen. Het terrasje was er wel maar geen bier. Wij konden het gelukkig goed maken met Schrobbelèr en wij hebben onszelf ook wat ingeschonken.

Bij het 55 km punt hebben wij enkele debutanten op sleeptouw genomen tot Lierop. Bij de 2e tassenrust begon het zachtjes te regenen, wat uitgroeide tot een fikse korte bui. Gelukkig waren wij op dat moment net aangeland bij een vast punt, waar het GGG altijd wat liedjes aan de lokale bevolking laat horen, in ruil voor een pilsje. Onder de partytent was het droog. Het bleek al snel dat de lokalen erg veel schunnige liedjes kenden, waar het GGG moest erkennen dat zij daar niet aan konden tippen. Met rode oortjes vertrokken wij richting Asten.

Inmiddels was ik het al een beetje beu aan het worden. Daar speelde wel mee dat ik bij de KM Hilversum op deze afstand de strijd moest staken en dat in Lierop al eens gestrand was. Toch maar gestaag door, langs het fraaie gehucht Boomen. Hier volgen lange stukken langs provinciale wegen! Doorbijten! In Asten (op 65 km) weer geland op een terrasje. Ik dacht dat Dirk en ik daar vorige jaar ook gezeten hadden maar later bleek dat het een dorp verder was. Even een Grimbergen dubbel. Wij raakten in gesprek met mensen, die langs de route aan het fietsen waren. Later kwamen wij ze nog enkele keren tegen.

Ergens tussen Asten en Heusden ben ik Dirk en Eelko kwijt geraakt omdat zij aan de praat raakten met de eigenaar van een jukebox, die ook bij Wijchen langs de route staat. Ik was doorgelopen want het opstarten kostte iedere keer steeds meer moeite. In Heusden gewacht maar niemand te zien. Dan maar alleen door. Net voor post 13 werd ik weer bijgehaald door de heren. Nu zitten er al weer lange stukken in de route. Iedereen zei dat het nog maar een stukje was maar ik kon ze wel wurgen! Ik was het compleet zat. Gelukkig kwamen wij in Someren-Eind de mensen uit Asten weer tegen, die ons een biertje aanboden. Dat was lekker!

De laatste 6 km leken mij veel langer. Inmiddels was mijn maag op slot gegaan zodat ik geen eten en drinken kon binnen krijgen. Van Someren-Eind naar Someren is 3 km en daarna waren er nog veel lange straten. “Het is nog maar een stukje”. Grrrrrr. Dirk was al eerder doorgelopen en zat op het laatste rechte stuk naar de finish bij kennissen op ons te wachten. Ik moest daar even gaan zitten want ik was erg misselijk en moe. Dan maar weer opstartproblemen maar zo kon ik niet over de streep. Uiteindelijk toch maar weer moed verzamelen want met de finish in zicht opgeven, dat nooit. Uiteindelijk om 17.30 uur de streep gepasseerd, gestempeld en dan gaan zitten. Heerlijk! Na een lekker dutje in de auto op de parkeerplaats kon ik gelukkig weer wat eten en drinken binnenkrijgen.

Het is mij weer gelukt maar het heeft mij deze keer heel veel ‘wilskracht’ gekost. Dit was de zwaarste KM ooit. Nummer 49 staat op de kaart. Nog één stempel en dan is het wel mooi geweest met de lange afstanden. 30 of 40 is wijd zat.

Helaas pindakaas, die gaat niet meer door