Mijn verslag hadden jullie nog tegoed.
Voor de vijfde keer ben ik afgereisd naar Hilversum, zij het dat eerste drie keer vanuit Apeldoorn was en de laatste twee keer vanuit Tilburg. De afstand is ongeveer gelijk, een uurtje met de auto. Er stond niemand bij de voorinschrijving dus ik kon zo bij Remke de papieren ophalen. Het blijkt dat ik nummer 156 heb, het aantal van de voorinschrijvingen. Later blijkt dat er exact 250 lopers van start zullen gaan, wat een record is voor de Lat. In de zaal tref ik een aantal Walkers, waarvan de meesten gaan lopen en twee de verzorging in gaan. Ook Gerrit Dr. Pain komt erbij. Hij zal onderweg op de meeste posten voor de ondersteuning zorgen, mocht dat nodig zijn.
Arjan geeft aan dat hij voor in de groep wil lopen achter de snelle Jelles aan want hij wil de tocht in 14,5 uur afleggen. Hij is in training voor Nijmegen – Rotterdam 2016. Ik voel dat ik goede benen heb en ben van plan om flink mee te lopen maar ik ben Arjan meteen al kwijt. In Hilversum klit de hele groep bij elkaar maar als er gaten beginnen te vallen, kan ik los. Het loopt lekker vlot. Ik loop een tijdje samen met een vrouw wiens zoon bij de kopgroep loopt. Zij horen bij de bekende groene club uit Zoetermeer. Na een tijdje blijft ze wat achter en ik ga er van door. Gedurende de hele tocht komen wij elkaar tegen, net als diverse andere wandelaars, die ik iedere keer na een rust weer inhaal. Een kwestie van iets langer rusten en een iets hoger tempo.
De bekende plaatsen rijgen zich aan elkaar en het gaat vlot richting Muiden. In Naarden heeft het al gespetterd maar na Muiden komen de buien met enige regelmaat over ons heen. Net als ik de poncho wil aantrekken wordt het weer minder. Ik loop in op een groepje waarin onder andere Ilonka en Ties van den Berg zitten en blijf achter hen aan plakken tot de grote rust in Diemen. Even zitten, wat eten en drinken. Annika en Maike zijn hier druk in de weer met de voorbereidingen voor de volgende posten en de bardienst. Na een praatje met Gerrit ga ik er weer vandoor. Het is net na 4 uur als ik door Diemen loop en het is nog donker. Langs de provinciale weg lopen verdwaald enkele wandelaars, die ik een voor een inhaal. Na een lang eind komt eindelijk Driemond in zicht en de weg langs het Gein met zijn oude boerderijen, een kerkje en de molen. Ik kijk mijn ogen uit en weet dat Bertus hier weer een mooie fotoreportage van zal maken.
Sinds Diemen is het droog maar de wind wakkert snel aan en na het bruggetje over het Gein richting het kanaal komt het van de zijkant. Ik bedenk me dat het langs het kanaal tegenwind zal worden en dat klopt. Gelukkig is er nog de rust bij de boerderij Hier is 't, waar Annika en Maike zich alle moeite getroosten om de lopers van een natje en een droogje te voorzien. Het kan niet op! ik zal ze verderop niet meer zien en ik neem dan ook afscheid van twee geweldige verzorgers!
De hoed wordt met de veter vastgezet zodat wij samen blijven en dan volgen een kleine vijf kilometer langs het kanaal tot aan de brug. Ik zie dat de trap aan de andere kant van de brug ligt dus wij moeten iets verder lopen. Aan de overzijde hoeven wij dan niet helemaal dat hele lange stuk talud af te lopen maar kunnen wij meteen na de brug al met een trap naar beneden. Dan moeten wij nog wel een stuk langs het kanaal teruglopen, nu met de wind in de rug, totdat de Spoorlaan in zicht komt. Daar rechtsaf richting Vreeland, waar nog weinig leven in de brouwerij is. Ik merk dat het tempo wat begint in te zakken. Het gevecht tegen de wind begint weer als wij langs de Vecht richting Loenen lopen. Dat kost extra energie. Ik neem mij voor om bij het Web een broodje kroket te scoren en cola. Dat is een goed voornemen om mij op te focussen.
Eindelijk lopen wij tussen de prachtige huizen en tuinen van Loenen, nog een rondje rond de kerk en dan is er de rust. Ik ga bij enkele oude rotten aan tafel zitten en kom even in de verleiding om ook aan de Leffe te gaan. Ik blijf bij mijn plan. Het is zo gezellig aan tafel dat ik langer blijf zitten dan de bedoeling is. Ik voel op mijn rug dat er een schuurplek is ontstaan door de rugzak. Dat heb ik wel vaker als ik flink zweet of de jas goed nat is geworden van de regen. Ik smeer het in met zinkzalf maar Gerrit vindt dat er ook hirschtalgcreme op moet. Zo gezegd, zo gedaan.
Het opstarten gaat ineens wat lastiger. De spieren en pezen moeten weer in het gareel komen en dat duurt een tijdje. Als ze weer opgewarmd zijn gaat het tempo weer wat omhoog maar het kost mij iets meer moeite. Het gaat langs de Vecht over een leuk paadje, links het water en rechts hele grote landhuizen en tuinen. Bij ome Cees in Nieuwersluis moeten wij de brug over. Gelukkig staat de brug open en kan ik even aan de slagboom hangen. Als ik verder loop merk ik dat het wat vlotter gaat. De mevrouw van gisteravond haal ik weer eens in en ik loop langzaam van haar weg. Links en rechts wisselen de oude boerderijen, landhuizen en tuinen elkaar weer af. Ik kijk goed om mij heen, zwaai naar de weinige wielrenners en naar de enkeling die zich met een boot of kano het water op waagt. De wind komt nu schuin van voren totdat wij bij de brug van Breukelen linksaf gaan richting Scheendijk. De zon is er nu goed door gekomen en het wordt zelfs warm.
Nu volgen lange stukken: eerst de Scheendijk, dan rechtsaf naar het fort Tienhoven en dan linksaf over de lange weg naar Tienhoven. Gelukkig zie je dan al de gebouwen van jachthaven Mantens, waar weer een rustpost is. Het eten gaat niet zo goed meer maar drinken wel. Ik vul de veldfles weer eens en graai in de bak met snaai voor wat zoute drop. Oef, het opstarten vergt weer even wat tijd. De wind staat in de rug maar het constante gewaai rond mijn oren word ik wel zat. Uiteindelijk worden Tienhoven en de molen de Trouwe Wachter gepasseerd en komt de lange weg door het natuurgebied in zicht. Ik word ingehaald door Ilonka die opmerkt dat het te zien is dat het wat minder gaat qua lopen. Dat klopt, ik heb een flinke dip maar probeer toch maar door te stiefelen. Het ziet er misschien niet mooi uit maar ik val nog niet om of stil! Na een eindeloos lijkende weg wordt dan de laatste rustpost bereikt op de Egelshoek. Hier staat de organisator van de KM Hengelo in de verzorging en hij maakt meteen gebruik van de gelegenheid om zijn tocht onder de aandacht te brengen. Ik moet er nu even niet aan denken!!
Ik kom met moeite uit de stoel. Het is nog zes kilometer door bos, heide en villaparken naar de finish. Pas als ik de drukke Noodweg overgestoken ben, komt er weer wat vaart in. Voor de laatste keer haal ik enkele wandelaars in, die ik al regelmatig gepasseerd ben. Net voordat mijn water en wilskracht op raakt, komt de finish in zicht. Om 13.35 uur stap ik de drempel over. Het was pittig
Ik ben 15.35 uur onderweg geweest, wat voor mijn deelnames aan Hilversum een normale tijd is. Ooit heb ik er 17 uur over gedaan maar ook een keer 15.10 uur, dus het oude PR blijft nog even staan. Een PR lopen is geen doel op zich maar omdat het bij de start vlot ging was ik even in de waan dat er misschien een nieuwe PR aan zat te komen. Niet getreurd, deze tijd is ruim binnen mijn gemiddelde van 17 uur over 36, nee 37 uitgelopen KM's dus ik ben tevreden. Ik krijg mijn stempels en een nieuwe medaille met kroon voor de 5e deelname.
Na een hapje en wat drankjes doe ik op de parkeerplaats een powernap en onderweg ook een iets langer slaapje op een parkeerplaats. Moe maar voldaan kom ik weer thuis. Even douchen, wat eten, weer wat slapen en dan naar de verjaardag van een zwager. Daar was al bekend via Twitter dat ik zou gaan lopen dus zij hadden mij niet verwacht. Het is daar nog lang onrustig gebleven...
Je liep aan het eind misschien niet meer "mooi", maar dat hoeft ook niet. Je hebt de finish gehaald en dat is het belangrijkste. Nog gefeliciteerd met je 5e KM Hilversum.
