Walkers4Walkers.nl

Iedereen en allemaal; Gefeliciteerd

Zo en nu gauw naar het blarentopic

Voor alle KM-lopers: GEFELICITEERD TOP

Na een heerlijke nacht slapen moest ik vanmiddag eerst werken.
Gelukkig wel even tijd gehad om alle verhalen alvast te lezen.
Er is al veel gezegt maar ik doe ook, maar kort, een duit in het zakje.

Wat een heerlijke en mooie KM heb ik gelopen. Niet te geloven dat ik dat kan zeggen na m'n eerste KM.
Lichamelijk heb ik er 3 kleine blaren op mijn tenen van overgehouden. Dus klagen mag ik niet.
En geestelijk ......... ik leef in een roes. Heb ik het gehaald .... 80 km... Ja genieten.
Maar zonder alle aandacht vooraf, Mark bedankt voor de opvang, de gezelligheid en de praatjes onderweg van Lonkie, Gery en Syl zou ik het 10 keer zwaarder hebben gehad.
Maike wat leuk om je te hebben ontmoet. Van jou een 10 gekregen voor het lopen. Jij een 10 voor je doorzettingsvermogen, geloof, aandacht en trouw aan je w4w maatjes. Ik ga zeker de foto gebruiken als avater.
En wat betreft de muziek : een allergaartje van Taize klanken, enya, new age, rustig, klassiek tot Mika, Queen, jaren 60 -7- etc. Er zit geen logica in. Het is maar waar ik op dat moment behoefte aan heb.
Dr. Pain bedankt voor je wijze woorden. Woorden die ik mee neem naar de volgende wandeltochten. Je bent onbetaalbaar.
Dus zoals er is al is gezegt op naar de volgende.
Als die dan net zo goed georganiseerd is als deze KM dan is het einde zoek.

Oh jé ik ben besmet met het: KM-VIRUS

Wil niet in de reden vallen, maar ik en Henske geloof ik ook kwamen gelijk met de dames binnen.

Het was trouwens een top tocht af en toe een beetje een rot pacour maar ook een boel lol gehad.

Ik liep vrijwel de hele tocht met henske mee (die was als laatste gestart) en hadden nog een beetje leedvermaak onderweg om iemand met een knalgele invalidewagen. Dat ding kwam geen meter vooruit maakte alleen een hoop kabaal en begon dus maar met duwen (midden in de nacht ).

Verder is het allemaal al gerzegt en geschreven al vond ik lonkie d'r opmerking met betreking tot het uitvallen van een luchtsmurf (luchtmachter die al na iets van 7?km stopte) wel lachen in de richting van: "zal wel niet zo knap geweest zijn anders had ik hem wel gezien"

Op iets van 73km had ik een "ik nok er mee" momentje want mijn knieen wouden echt niet meer. Maar ja effe zitten, wat drinken, beetje rekken en strekken toen kon ik ze weer bewegen, als de pijn er dan nog uitgaat en iemand zegt dat je nog 5 uur hebt voor iets van 20km ook dan gaat het restje verstand wat ik nog heb het raam uit en ga ik door.
En ben dus met mijn mp3 op verder gelopen en met het groepje Voy, MKAmuts, Lonkie enz over de finish gekomen.
Heb daar nog gewacht tot de rest van de w4wers binnen waren en ben toen richting huis gegaan.

Bijna vergeten: Iedereen die hem uitgelopen heeft gefeliciteerd en voor de genen die uitgevallen zijn volgende keer lukt het weer wel

En nog een paar fotootjes ...
http://picasaweb.google.nl/ZVMaaike/KMHilversumNH#

Sandra, nog bedankt voor het zakje koelspul. Heb nu totaal geen last meer van mijn scheenbeen. Het koelen heeft denk ik zijn werk gedaan.
En voor de rest, ik geniet nog steeds na van een geweldig verlopen KM. Leuk ook om de ervaringen van de andere te lezen.

Sorry dat het even duurde, maar er was weer veel uit te zoeken. Nu zijn de foto's van Bertus uit Hilversum eindelijk ingeplakt, zo hier en daar zullen jullie wel wat bekends zien

hier ook respect voor de km wandelaars. heb ook erg mooie foto's in de albums gezien zeg......

Gefeliciteerd voor hen die de 80 uitgelopen hebben! Petje gaat af en een diepe buiging.......

Het was een ontzettend mooie tocht, met maar weinig stukken waar geen einde aan leek te komen. Zelfs niet het stuk langs het kanaal. Er was zoveel te zien op het water, voor ik er erg in had waren we bij de brug. In zo'n omgeving is zelfs 80 kilometer wegtrappen leuk te noemen . Ik heb onderweg enorm genoten. 's nachts van de verlichte straten, kikkers, vogels. En overdag van de natuur, mooie huizen, leuke plaatjes. En nogmaals, het goede gezelschap!

nog even het verhaal van de uitvaller

Vrijdagavond vol goede moed vertrokken naar Hilversum om eindelijk na een paar jaar van willen eindelijk eens deel te kunnen nemen aan deze hoogaangeschreven Kennedymars.
Bij binnenkomst was het zoals altijd een gezellige boel met een hoop bekenden. Er werd weer heel wat afgezoend en gekletst en er werd al geconstanteerd: het winterseizoen is echt voorbij . Vlak na de start raakte ik iedereen kwijt, alleen Berend was nog in zicht. Maar het duurde niet lang of 2 bekende mensen uit Heerlen liepen bij ons in de buurt: Theo en Hennie, wie kent ze niet? Met hen vloog de tijd voorbij en waren we erg snel bij de eerste wagenrust. Naarden-Vesting was mooi om doorheen te lopen, en even later langs het Muiderslot was ook wel aardig. Maar eenmaal bij de 2e rust begon de ellende: op het moment van stilstaan werd ik me daar misselijk! Heb nog net een toetje naar binnen kunnen krijgen omdat ik dacht dat het aan te weinig eten en of drinken lag. Ik was inmiddels ook drijfnat en kon niet wachten tot de caferust om mijn dikke jas voor een dunnere te kunnen wisselen.
Ik heb een hele tijd gezeten, en kreeg zelfs een bifi-worstje van dr Pain niet naar binnen. Ik wilde het opgeven, maar dacht met wandelen gaat het vaak weer beter dus ik stond op en liep voorzichtig verder. Nu met Rob en Jan in onze buurt, wat ook gezellig kletsend lekker snel ging.
In Diemen voelde ik me weer prima, maar eenmaal weer op weg begon ik me weer heel naar te voelen. Mijn benen en voeten gaven het ook op, ik had een tempo van 4 km per uur, alles deed zeer. Op precies 40km stond een bankje en hadden we net een rotstuk gehad naar Driemont waar ik het mentaal zwaar had. Op dat bankje besloot ik te stoppen bij de volgende rust. En met dat gevoel liep ik in een heel rustig tempo verder naar het Amsterdams Rijnkanaal. Onderweg nog het bonnetje ingenomen van een wandelaar die het straatje naar zijn huis insloeg en het ook opgaf.
Ik was tevreden met mijn besluit, want ik zag het niet zitten om nog 40 te moeten in zo'n langzaam tempo en met tegenzin. Vooral dat laatste, want zolang je er geen lol meer in hebt moet je stoppen! De zere voeten/benen, zijn misschien nog van de 3dagen wandelen in Tsjechie en aansluitend 30 km in Berg en Dal. Maar dat doet me normaal niet zoveel, met pijn loop ik wel door.
Tja en toen zat ik daar bij de wagenrust..mijn voeten wilden geen kant meer op. Na wat drinken en een heerlijke massage ging ik met Gerrit mee naar Loenen. Hier kon ik nog afscheid nemen van iedereen, mijn tas pakken en met de grote vrachtwagen werd ik vervolgens naar Hilversum gebracht. Om 12 uur stond ik weer op het station, en gek genoeg had ik helemaal nergens meer last van..! Maar spijt van mijn beslissing heb ik niet gehad, ik heb evengoed 45 km weggetrapt. Volgend jaar weer een kans.

Gezien je verhaal klinkt stoppen inderdaad als een goed besluit. En eerlijk gezegd: een besluit waar je vrede mee hebt is altijd een goed besluit. Soms werkt je lijft (en soms je hoofd) gewoon niet mee. Je hebt van die dagen...
Gewoon een volgende keer meer geluk toegewenst.

Ik leer snel...