Wat een ervaring!
Eindelijk heb ik het gedaan. Een KM lopen.
Vorig jaar was de planning maar ander werk en school maakten dat ik wat weinig kms in de benen had zodat ik al opzag tegen Nijmegen.
Lekker dichtbij dus 's middags nog ff slapen voordat ik door Eric weggebracht zou worden.
Mooi aantal deelnemers van 95.
En we zien bekende gezichten die we vorige week ook in Odoorn zagen.
We worden door Sunny voorzien van starterskoffie.
Gezonde spanning vooraf. Met 4-UMmers kennis gemaakt (Coert en Cor) maar die zijn snel dus die zie ik niet meer op de route.
Na een woordje van ons aller Bart gaat de meute van start.
De eerste 50 km loop ik samen met David op.
Hij gaat vaak te snel van start en omdat ik altijd de eerste 20 tot 30 minuten warm moet draaien klampt hij bij mij aan en belanden meteen in de achterhoede.
Langzame lopers komen ook binnen en het tempo is goed.
Bij de rustposten is genoeg te eten en te drinken maar een broodje worst als ontbijt gaat er bij mij echt niet in en omdat ik al een slecht broodeter ben heb ik m'n eigen bammetjes mee. Weet ik tenminste wat er op zit.
Op 30 km plakt Bart m'n linker hiel af omdat ik een blaar aan het kweken ben.
Bij het ochtend gloren gaan we Wieringen op.
Inmiddels is deze omgeving mij bekend maar toch via een ander route richting de Cormeijhoeven waar het een en ander aan eten met een goeie bak koffie (en een scheut huppelwater) naar binnen gewerkt wordt.
Door het Robbenoordbos waar het stikt van de steekmuggen.
Gelukkig de pijpen nog aan de broek en een trui met lange mouwen dus ze hebben mij niet te grazen genomen.
Richting Den Oever kakte David in maar ik had niet voorzien dat David daar af zou haken. Hij verontschuldigde zich bij mij maar daar wilde ik niets van weten. Opgeven is je eigen beslissing. Jij voelt de pijntjes van je lichaam, ik niet.
Opgeven was misschien geen optie maar opgeven betuigt ook van klasse, grenzen stellen en luisteren naar je lichaam. Een volgende keer lukt het wel.
Mrs. T (Nelly) taped m'n rechter hiel en prikt rechts de blaar die zich onder de tape had ontwikkeld. Opnieuw teape erop en gaan met de banaan.
Met 50 km geef ik niet op.
Eten gaat goed en het drinken (koffie en cola) wordt weer verdunt met huppelwater.
Inmiddels aangehaakt bij Sandra en Jeroen waar het tempo niet zo snel meer ging.
Op naar de Camping waar we de hele meute weer onmoeten.
Bill, Jaap, Trudy, Berend en Ronald lopen alweer snel van ons weg en omdat Sandra en Jeroen een pauze in Hippolytushoef nemen loop ik door richting de Haukes.
Tussendoor bij een tankstation naar de wc en met een lekker ijsje vol frisse moed verder.
In de Haukes loop ik Herman achterop (die oudere meneer die tussen ons in loopt als we bij de finish zijn) en ondertussen Syl aan de telefoon waar ik ff tegen mag miepen (viel wel mee hè?).
Mrs. T mag weer ff punniken aan m'n rechterhiel en prikt door de tape om het vocht eruit te drukken.
Die laatste 15 km gaan we redden en anders stamp ik nog wel ff een keer extra.
Gelaafd op pad.
Ronald loopt op de grasdijk en gaat er vandoor in z'n eigen tempo en zien we niet eerder weer terug dan in AP.
De rest houd elkaar in het vizier en doen nog 1 rustplaats aan. De watertoren slaan we over en de bij de Lagedijk worden de achterblijvers opgewacht zodat we met z'n 8ten de eindstreep bereiken.
That's were friends are for!
Hermen heeft zoiets nog nooit meegemaakt. En na uitleg dat we niet van een wandelvereniging zijn maar elkaar kennen van een internetsite kijkt hij zeer verbaasd.
Prachtig, prachtig blijft ie maar zeggen.
Als we de graslaan op gaan bel ik Eric waarop ik als antwoord krijg: ja, we zien jullie aan komen lopen. Komt hij ons samen met mrs.T tegemoet.
Met z'n 8ten over de eindstreep en een applaus bij binnenkomst door Ronald, Sunny en de organisatie. Kippenvel, geen tranen (die heeft Sandra voor mij geplengt) maar vreselijk voldaan dat ik het geflkt heb.
Bij deze: Jaap liep ook z'n 1ste KM. (volgens hem ook z'n laatst)
Bij mij staat zowiezo 5Huizen op het programma maar eerst ff wat aan de binnenkant van m'n schoenen laten doen
Iedereen bedankt voor de telefoontjes en de smsjes.
Sommigen wat laat beantwoord want we liepen op een geven moment met onze giegeltjes in de zon en dan is het niet te lezen.