Walkers4Walkers.nl

Iedereen die deze Kennedymars heeft uitgelopen: Gefeliciteerd!! Goed gedaan.

Uitlopers Van harte gefeliciteerd

Allen die de tocht hebben uitgelopen van harte gefeliciteerd. Knappe prestatie.

Mijn 10deKM is gelukt.

Gefeliciteerd met deze prima prestatie. Op naar de 20 ......

Mijn vierde kM is ook gelukt. Na thuiskomst meteen onder de douche gegaan en naar bed.....wat was ik moe! Het was een hele zware KM in allerlei opzichten, uitgebreid verslag volgt later. Maar ik heb heel veel steun gekregen van mijn wandelmaatjes en Silvia die als verrassing op me wachtte in Barendrecht bij de laatste binnenrust, ze zou me de laatste 19 km steunen door mee te lopen! En Frans, die me telefonisch door de laatste km's sleurde en me opwachtte bij de finish! Bedankt!!!
Ik kon weer lachen toen ik de medaille in ontvangst mocht nemen, en het biertje smaakte meer dan goed hahaha!! Heb als een blok geslapen, klokje rond! Maar of ik het nog een keer doe???

Voor de derde keer ingeschreven voor de KM van de RWV. Ik hoop onderweg dat het droog zal blijven want de eerste keer hebben wij veel regen gehad en tot overmaat van ramp was de grote rust halverwege gesloten. Net voor Ridderkerk rij ik door een regenbui maar de rest van de nacht en dag is het droog gebleven. In de Fakkel is het al erg druk en warm.

Erik en ik lopen als vanzelf sprekend samen op en wij kunnen aardig meekomen met de middengroep. Vlot komen wij in Alblasserdam aan en daar gebeurt het. Met een harde klap lig ik het trottoir van dicht bij te bekijken. Waarschijnlijk heb ik bij het zwaaien naar de verkeersregelaars het stoeprandje niet gezien. Ik voel mijn rechterknie en op mijn hand zit een schaafwond. Ik loop door naar de rustpost vlakbij en daar komt de EHBO de schade opnemen. In de knie zit een gat en een scheur, op mijn hand en elleboog een schaafwond. De knie wordt ontsmet en voorzien van een verband en op de hand komt een pleister. Inmiddels is het peloton al weg en zitten buiten nog de laatste lopers, waaronder enkele Walkers die wij maar de Rijnmondclan noemen. Als ik ga lopen, merk ik weinig van de knie. Hoe lang gaat dat goed? Ik heb met de EHBO afgesproken dat ik mij zal melden op de binnenrust op 22,6 km.

Nu volgen enkele mooie stukken zoals de molens van Kinderdijk en de oude boerderijen van Oud Alblas. Ongelooflijk dat er nog zoveel groen te zien is in de Randstad! Bij de binnenrust blijkt het verband afgezakt te zijn en wordt een nieuw verband aangebracht. Onderweg naar Papendrecht en Dordrecht halen wij af en toe wat wandelaars in en wij denken dat er zo'n 20 to 30 mensen achter ons lopen. Voor Erik gaat het veel langzamer dan in Sittard maar hij vindt dat geen bezwaar. Lekker relaxen. Later geeft hij aan dat het toch wat tegenvalt maar ondanks mijn aandringen om er van door te gaan blijft hij bij mij. Klasse, Erik!

Gelukkig blijkt de grote rust open te zijn. Het t-shirt wordt verwisseld, het toilet wordt bezocht en de nodige zaken verdwijnen in de tas zoals de zaklamp en het veiligheidshesje. Vanaf hier zitten de rusten op 6,1 of 5,4 km van elkaar dus dat is te overzien. Langs landgoed Dordwijk en het centrum van Dordrecht gaat het naar de brug over de Oude Maas. Daar staat Gijs met verse groentesoep. Heerlijk! Dat gaat er wel in. Even moed verzamelen voor de rest van de route want wij weten dat er enkele saaie stukken aan zitten te komen. De gevreesde trappen van de brug vallen ons mee en al snel lopen wij Zwijndrecht door op weg naar de fruitpost. Het valt ons op dat er veel mensen met grote honden rondlopen en wij veronderstellen dat Zwijndrecht een onveilige plek is om te wonen.

Vanuit Zwijndrecht gaat het naar de Oude Maas, die wij geruime tijd zullen blijven volgen richting het Noorden. De gevreesde schelpenpaadjes komen er aan en de inmiddels wat gevoelig geworden voeten vinden dat minder leuk. Het wordt tijd voor nieuwe schoenen want ik kan het patroon van de schelpen met mijn voeten onderscheiden, althans zo voelt het. Wij kunnen het tempo redelijk volhouden, al zullen wij geen wereldrecord gaan lopen. Inmiddels warmt het aardig op en gaat het jasje in de rugzak. Onderweg zien wij meer en er meer wielrenners op de route verschijnen. De meesten doen niet moeilijk maar helaas moeten er enkelen weer hatelijke opmerkingen maken.

Na de rust bij Heerjansdam blijven wij de Oude Maas volgen maar inmiddels lopen wij naar het Westen. Met een grote boog lopen wij om het terrein heen waar de snelweg A29 de Heinenoordtunnel ingaat. Dat kon veel korter als wij op de dijk waren gaan lopen. Al snel komt de hockeyclub Barendrecht in zicht. Bij de lus om het terrein heen worden wij door Danyell op de foto gezet. Zij vraagt hoe het met de knie gaat. Het blijkt dat mijn valpartij al bij velen bekend is! Gelukkig kan ik melden dat de knie geen problemen geeft en dat ik meer last heb van de schaafwond op mijn hand. Wij verheugen ons op de hockeymeisjes maar er blijken in de kantine slechts twee overjarige exemplaren te zijn. Dan maar aan het bier met een broodje kroket. Dat heeft nog veel voeten in de aarde want eerst moet de koelkast nog open en dan weten ze niet hoe de flesopener werkt. Onze rust wordt iets opgerekt omdat Mar en Sylvia met haar man nog langskomen. Wij weten dat de Rijnmondclan erg achterop geraakt zijn en Sylvia heeft gehoord dat het moraal van de groep een oppepper kan gebruiken. Zij zal de laatste 19 km met hen meelopen.

Na de rust wordt het opstarten al wat lastiger. De voeten laten weten dat het so wel genoeg is maar helaas is het nog niet gedaan met de pret. wij lopen door de Carnisse Grienden. Wij genieten van de overvloedige groei van de wilgen en al het groen. Dit ziet er toch wel beter uit dan in de regen! Na een lang stuk door de polder wordt Rhoon bereikt. Er is nog veel krentenbrood over en ik doe het er van. Adriaan biedt aan een volle brooddoos mee te nemen naar de volgende rust. Dat wil zeggen dat hij 6,1 km met een brooddoos loopt te slepen. Hoe gek kan je zijn?

Vanaf Rhoon volgt voor mij het meest lelijke stuk van de route. Via allerlei viaducten worden snelwegen, trein- en trambanen gepasseerd en wordt ieder stukje groen meegenomen. Ook de beruchte schelpenpaadjes worden niet vermeden. Uiteindelijk wordt de laatste rust in het Kooiwalbos bereikt. Ik doe mij tegoed aan het krentenbrood dat Adriaan heeft meegebracht en alles wat er maar wordt aangeboden. Zoals gebruikelijk, is er van alles te krijgen. De laatste 6,0 km liggen voor ons. Ardi loopt een stukje met ons mee richting de Hordijk. Achter de huizen ligt een oud bos en wij lopen daar door heen totdat wij op het Zevenbergsedijkje uitkomen. Het knooppunt Ridderkerk is in zicht maar er volgen enkele lange stukken fietspad langs de snelwegen. Eindelijk bereiken wij het viaduct over de A16 en dan zien wij in de verte het park al liggen. Nog een lang stuk, door het park en dan missen wij een pijl. Wij lopen om via de parkeerplaats maar om 16.15 uur zijn wij dan toch gefinished.

Een ruime 17 uur en een kwartier zijn wij onderweg geweest. Voor mij een redelijke tijd maar voor Erik niet. Wij ontvangen een medaille en een diploma en kunnen dan eindelijk gaan uitrusten. Een uurtje later zie ik de laatste deelnemers binnenkomen maar ik heb geen puf meer om ze binnen te halen. Stempel nummer 30 staat in de boeken en er moet een nieuwe blauwe kaart komen. RWV, bedankt voor de mooie tocht, de goede en uitgebreide verzorging en het mooie weer. Erik, bedankt voor je geduld en het meelopen.

Mooi verslag, Wil, en jammer, dat je al zo vroeg in de tocht ten val kwam.
Toch goed, dat je hem hebt kunnen uitlopen.

En Ilonka, je hebt wat gemist: prachtige tocht, geweldig mooi weer!
Over pijlen en verzorging zal ik maar niks zeggen: het is RWV, dan weet je genoeg.

Het was mijn eerste Kennedymars sinds Melderslo vorig jaar (!) dus een beetje 'roestig' was het allemaal nog wel, voor de start. Maar het was al voor de start feest: iedereen weer terug te zien, Walkers en Long Distance Walkers, heerlijk! Ik ben er iets te lang 'uit' geweest - schuld van de studie, zullen we maar zeggen.

Ik begon aan deze Kennedymars met de bedoeling, te kijken, 'of ik het nog kon'. Na een snelle start moest ik al snel een tandje terug, maar op ervaring voel je wel aan, hoeveel je terug moet en hoe snel het toch nog mag gaan.

Met een leuk clubje heb ik op mijn gemak de nacht doorgelopen. Dat het (voor mij) niet wezenloos snel ging, blijkt wel uit de tijd: we zijn om 12.25 u gefinisht.

Maar alles voelt goed en ik heb veel vertrouwen in de Mergellandroute van volgend weekend.

Jeetje zeg, dat is toch de schrik van elke wandelaar! Gelukkig geen enkel gezwikt of zo, maar wat zal je geschrokken zijn! Gelukkig toch uitgelopen. Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd met je 10e Km! Ik hoop zelf over 2 weken ook mijn 10e uit te lopen.

Wil, gefeliciteerd met je 30 stempels. Hoe gaat het nu met je hand en je knie?

Coert, Ik weet helaas heel goed wat ik heb gemist... Maar ja, volgend jaar beter.

Alle kanjers: proficiat

Ja hoor, dat is goed. En het is altijd leuk om te lezen wat de ervaringen van de andere lopers zijn geweest.