Walkers4Walkers.nl

Van harte gefeliciteerd met het behaalde resultaat.

Even terug in het land der levenden. Goede toch, betere verzorging en redelijke weersomstandigheden. Moet nog even zien hoe ik dit in een verhaal kan krijgen. In ieder geval mijn dank en felicitaties aan alle deelnemende en meelevende W4W-ers en Bernard in het bijzonder.

Fantastisch, weer grote klasse van iedereen

Zo, ook weer (bijna) heelhuids terug: een klein blaartje aan de binnenkant van de rechtervoet mag de pret niet drukken.

Het was fris vannacht, maar niet ondraaglijk: ik heb mijn handschoenen niet gebruikt, hoewel ik ze onder handbereik had.

Vannacht de de achterhoede van de 6 km/h groep geweest: viel helemaal niet tegen. Misschien had ik daardoor in het tweede gedeelte wat energie over: helaas heb ik die echter moeten gebruiken om een paar keer fout lopen te corrigeren: sommige pijlen hingen wat ongelukkig, andere heb ik simpelweg over het hoofd gezien. Via bijgaande link kun je mijn foto's bekijken.

https://picasaweb.google.com/1114506367 ... rnhem2011#

TV Gelderland Nieuws heeft een reportage over de KM.
Zo gauw geen bekende gezien.

Voor alle lopers van harte gefeliciteerd.
Toppie gedaan op deze zwaarste KM van het nieuwe wandelseizoen.

Pfff, ook ik heb deze pitttige tocht gehaald.
Om 15.30 uur mocht ik de oorkonde in ontvangst nemen.
Ik was niet de enige die deze tocht als pitttig bestempelde.
Ook oud gedienden die meerdere KM's hebben gelopen geven aan dat dit één van de zwaartse is.
Zeker het laatste gedeelte niet te onderscahten.
Maar het is een moooie tocht met veel gezellige mensen onderweg.

Nu één kleine blaar en stramme spieren.

Het zijn allemaal bekenden...

In het langeafstandspeleton zijn het idd allemaal bekenden.

Voor wat harde data: zie mijn wandelblog.
De rest moet nog volgen ....

Ook jij proficiat. Jammer dat ik je niet heb getroffen. ('k Wist ook niet dat je liep.) CY in Hilversum.

En de meeste (her)kennen ons ook

Zoals bij elke grote tocht die voor ons ligt is de spanning vooraf in het lichaam voelbaar. Wel of niet werken, slapen en welk voedsel is raadzaam?. Ik voel mij zeker nog geen expert in dit soort uitdagingen maar toch trekt er iets aan mij om dit wel met enig succes te volbrengen. Dit maal staat Winterswijk – Arnhem op het lijstje van “things to do”, hulptroepen worden ingeschakeld, en voorbereidingen getroffen. Deze tocht is mijn eerste waarbij er geen rondjes gelopen worden maar meteen recht op het doel word afgaan.
Na het arriveren bij sportcentrum Valkenhuizen komen wij al snel wandelgoeroe Bernard tegen waarmee wij in onze korte carrière een goede band mee hebben opgebouwd. Als de lopers zijn omgeroepen en de papierenafhandelingen zijn volbracht kunnen wij ons naar de gereed staande bussen begeven. De tocht is niet echt comfortabel als je iets langere benen hebt. Het is een uur voor de start als wij arriveren in Winterswijk en het wachten begint. Na wat vaste rituelen en enige dankbetuigingen mogen wij ons opmaken om de aanvang te maken met het voorgenomen plan. Met mijn vaste wandelmaat Edwin maken wij met Bernard het pact om deze toch tot een goed einde te leiden. De wandeling gaat langs vele bijzondere plekken en mooie gebouwen waarvan het jammer is dat de nacht haar intrede heeft gedaan. Wanneer wij kennis hebben gemaakt met de eerste wagenrust, welke goed gefaciliteerd zijn, schieten wij met een voor ons recordtempo de nacht in. Na enige kilometers krijg ik vanuit het niets een pijn in de linkervoet welke ik niet kan thuisbrengen. Na wat experimenteren met veters kan ik mijn tocht vervolgen. Wanneer wij bij de rust zijn constateert de man van de EHBO dat ik een marsvoet??? heb opgelopen en mij van het parcours wil halen. Nadat ik mijn retrieverblik heb opgezet komt hij op zijn besluit terug en maak ik haast om bij de uitgang te komen en verdwijnen wij terug in de nacht.
Wanneer het ochtendgloren de duisternis van ons pad verdrijft zijn wij op de helft van de onderneming waar wij een lange rust kunnen permitteren. Als wij Doetinchem verlaten komen wij in het deel van waarvan je had gehoopt dat je er in de nacht bent langs gekomen maar dat mag de pret niet drukken. Iedereen krijgt de ruimte zijn tempo te lopen of zijn zegje te doen. Dan komen wij op een punt dat nog een nare smaak had bij onze kompaan en vooral op het einde hiervan, de dijk naar Dieren. Inderdaad het stuk om je af te vragen waar je ook alweer aan begonnen bent en tegelijk het stuk dat de zwaarte van de route bepaald. Als een pleister op deze wond is er na de aansluitende pontvaart een wagenrust met warme snack. Ik heb door mijn kwetsuur een andere houding aangenomen, en de koude wind op de dijk had ook al geen bevorderlijke invloed op mijn gestel waardoor ik het even niet vet had en hierdoor koud was tot op het bot. Het opwarmen begon pas weer goed op gang te komen op de Postbank waar wij de heuvels mochten bedwingen en de heide mochten bezichtigen. Na de laatste wagenrust vinden meer mensen aansluiting bij onze openverbinding en nemen hen ook op sleeptouw. Dan plotsklaps is het net of Bernard door een wesp gestoken is en de sokken er goed in gaat zetten. Het blijkt echter dat dit echt de laatste kilometer is die over is gebleven van deze tocht. Voldaan en met trots nemen wij elkaar in de armen waarna wij ook nog eens de bijbehorende versierselen krijgen overhandigd van een van de enthousiaste medewerkers van de organisatie.
Nu aan het einde van de day after zit ik wel met enige pijntjes dit verhaal in elkaar te knutselen maar kijk terug op een geslaagde missie. Een fraaie tocht door een mooie omgeving door een goede organisatie. Edwin en Bernard bedankt voor de bijval en verder iedereen die ons gevolgd heeft.

Ik keek, ik las en geloofde mijn ogen niet! Mooier kan ik het niet maken. Eduard, chapeau.

Leuk stukkie Eduard! "Retrieverblik"....