Walkers4Walkers.nl

Zeg nooit nooit
Een oud adagium, dat nog elke dag opgeld doet. Deze Doto was toch wel een heel bijzondere.
Donderdag was Ipe de tent al komen halen en mijn slaapspulletjes om ons kwartier te maken op de dotocamping in Bornem. Ik had nog een deadline voor een tentamen en mevrouw Freddie had gesteld dat als ik de deadline niet haalde de Doto voor Freddie niet doorging. Degene die mevrouw Freddie kennen weten dat zulks geen loos dreigement is.
Anyway, vrijdagmorgen dus naar Bornem en terwijl ik in Roosendaal uit de trein stap breekt er een regenbui los, waaruit ik opmaakte dat iemand het boven niet naar zijn zin had en dit botvierde op ons, stervelingen. Tijdens de trip van Roosendaal naar Puurs/Bornem gebeurde dit nog enkele malen, hetgeen niet erg hoopvol stemde om het tijdens de mars droog te houden.

Dan, eenmaal aangekomen ter bestemde plekke de gebruikelijke procedure: biertje, inschrijven, biertje en spullen naar de camping brengen, biertje en wachten tot het 9 uur is. Maar eerst nog een biertje. We, Ipe en ik, hadden al besloten om deze keer zo veel mogelijk plezier mee te nemen, dus zo laat mogelijk te starten en zo'n beetje steeds vlak voor de bezemwagen uit te lopen. Leek ons wel geinig. Dus om 21.20 stiefelen we van het terras, waar we eerst nog maar een biertje namen als voorschot op de troost voor een waarschijnlijk natte Doto, naar de start. En terwijl we ons door de smalle straatje achter de markt naar de meet begeven trekt er iemand boven een luik los, waardoor er zoveel water ineens naar beneden kwam dat de bui die 's middags in Roosendaal viel werd gereduceerd tot een slap neveltje uit een poreuze tuinslang.Het gevolg was dat mijn schoenen vol liepen en ik zeikens nat was tot op het hemd. Maar het mocht de pret niet drukken en vol goede moed stapte we om 21.35 als een van de laatsten het parcours op om te beginnen aan een natte en modderige wandeling. Ergens onderweg kwamen we Maud tegen die Maike en Mark was kwijtgeraakt. Ze maakte geen florisante indruk, laten we het daar op houden. Ze had alleen een beetje pech dat ze ons tegen kwam. Ze wilde namelijk gaan opgeven bij de volgende post en in het vocabulaire van het Groot Genneps Genootschap komt opgeven niet voor (Uitzonderingen daar gelaten. Het geval van Eelko moet nog door de medische commissie van het GGG). We hebben Maud ter plekke geadopteerd en haar er van overtuigd dat wandelen in wezen een denksport is, waarin je tactische en strategische beslissingen moet nemen. Ze besloot ons aanbod aan te nemen om haar de rest van de wandeling moreel, lees: te tuchtigen, te ondersteunen en haar naar de finish te wandelen. Met z'n drieën hebben we de meeste schik gemaakt en toen om negen uur 's morgens de zon ook nog eens doorbrak was alle ellende van de natte en koude nacht vergeten.
In een race tegen de sluitingstijd van de controleposten, we zaten op het laatst bij de laatste honderd wandelaars, zijn we naar huis gehuppeld, waarbij Maud en ik elkaar beloofden dit nooit, nooit, maar dan ook nooit meer te doen. Om 21.28 (na 23 uur en 53 minuten wandelen) liepen we samen over de meet met Maud drie passen achter ons, opdat zij deze keer de eer van rode lantaarndrager krijgt.
Mja, nu in de luwte van mijn werkkamertje, met mijn vier Dotomedailles en diploma's naast me, dient zich al weer een klein vonkje aan, dat misschien weer een vlammetje kan doen ontbranden om voor een vijfje te gaan. Ik hoop niet dat Maud dit leest, want we hebben elkaar beloofd elke gedachte die kan leiden tot een volgende deelname aan de Doto door een van ons er met veel fysieke middelen uit te kloppen. Pff, het wordt een zwaar jaar. De moraal van het verhaal: zeg nooit nooit, en zeker niet in een emotionele toestand.

Ik wil het hele vertroetelteam nogmaals heul heul heul erg bedanken voor alle lekkers, voor de warme dekentjes, de lol en de onbaatzuchtige hartelijkheid. Een hele dikke pluim.

Heb je de slaap weer ingehaald

Dat hebben we inmiddels.
Vanmorgen zitten ontbijten op een tijd dat we vorige week uit bed kwamen.
Zaten van de week al te brainstormen voor volgend jaar.
Net als de vierdaagse hoogstwaarschijnlijk zonder hulp van Jos maar dat gaat ons vast wel lukken.

Hé kom op zeg, zo belangrijk ben ik nou ook weer niet. En als jullie nu al last krijgen van verminderd zelfvertrouwen, zal ik je wel een foto van me meegeven. Soort van Big-Brother voor aan de tent of zo iets dergelijks.

NEE als we je op de rustplekken zien is dat MEER dan voldoende

Mijn verslag van de DOTO staat nu online.
http://larissawandeldt.nl/

Mooi verslag Larissa. Leuk om zo de sfeer weer even terug te halen!

Goh wat een leuk verslag! Leuke schrijfstijl heb je! Gefeliciteerd btw.

bloos. Dank je.

Leuk, leuk, leuk, Eric was zijn fototoestel vergeten dus toch nog wat foto's van deze memorabele DoTo.
Volgend jaar staat alweer in de planning maar ook even afwachten of ik voor alles die zomer vrij kan krijgen.
En anders gaat Eric er wel alleen op an.

Leuk, leuk, leuk, Eric was zijn fototoestel vergeten dus toch nog wat foto's van deze memorabele DoTo.
Volgend jaar staat alweer in de planning maar ook even afwachten of ik voor alles die zomer vrij kan krijgen.
En anders gaat Eric er wel alleen op an.[/quote]

Auto Gaat Sneller & de Busso-Babes? Zomaar een ideetje dat bij me opkwam hoor.

Leuk die foto's, vooral die van de verzorgers

Mooie foto's, ik heb zelfs gelachen tijdens de tocht. De foto verraad dat
Goed beeld van de geweldige verzorging en verzorgers, leuk om te zien wat er allemaal op zo'n dag gebeurd.