Walkers4Walkers.nl

Op zich valt het nog mee hoor.
Als ik alleen loop en lekker op gevoel door blijf stappen heb ik altijd een tempo van 6 km/uur. Met de rusten erbij kom ik dan steeds gemiddeld uit op 5 km/uur.
80 kilometer a 5 km/uur = 16 uur, dus daar zit ik dan 11 minuten onder.

(Had ik al vermeld dat mijn zus en zwager toch niet meegegaan zijn omdat ze in training zijn voor een halve marathon binnenkort en de hele volgend jaar in Rotterdam? Vandaar dus dat ik deze KM alleen gelopen heb.)

Ik ga bijna aan auto-correctie denken, maar deze is echt goed!

Rina ook gefeliciteerd en bedankt voor het verslag

Dank voor de felicitaties.

En alle anderen die ik overigens niet gezien heb ook van harte gefeliciteerd.

Typefout jammer dan ,ik had het papier met de rusten er nog bij gepakt. gelukkig kunnen jullie er om lachen.
Ik denk dat het kwam door de voorspelling op mijn ipad. Maar goed was ook midden in de nacht dat ik het verslag maakte.
Beetje last van zo'n overgeslagen nachtje.

Vandaag voel ik me alweer een stuk beter. En hoop ik weer terug naar mijn normale ritme.

Verslag volgt nog maar ik ben ook weer boven water. Man man wat vond ik het weer zwaar pffff......en ik had mij goed vergist in het weer. De nacht en vroege ochtend waren koud!!! Annika en ik hebben ons kostelijk vermaakt met de capriolen van Dirk en Eelko. Ze moesten hun best doen om niet te vroeg te finishen
Wij kwamen om 15.35 uur over de finish, een bos bloemen en twee flinke blaren rijker. Maar mijn 12e KM zit er weer op!

Ineke, ook gefeliciteerd. Benieuwd naar jou belevenissen

Rina en Ineke gefeliciteerd met jullie prestatie.

Top Ineke dat je het weer geflikt hebt!
Jammer dat jullie het 's nachts zo koud hebben gehad. Ik was aan zee en die zorgt aan het eind van de zomer voor warme lucht want het was in Renesse die nacht gewoon zwoel (wel vochtig, dus ik kan me voorstellen dat de gevoelstemperatuur landinwaarts veel lager was).

https://photos.app.goo.gl/m9wK7xXT8g7UXmmS7


Hier vast de foto’s, aan het verslag wordt gewerkt!

Goeie foto's Ineke! Ik zie dat Dirkie eindelijk een hondje heeft gescoord om uit te laten.

Je zult verbaasd zijn over hoe ver je nog kunt gaan vanaf het punt waarvan je eerder dacht dat dit de grens was”
Deze zin ging vaak door mijn hoofd dit weekend. Want ik had mij weer ingeschreven voor een Kennedymars, iets wat ik na de KM van OLAT nooit meer zou doen! Maar ja……je vergeet snel! Vooral het feit dat je het heel zwaar gaat krijgen tijdens de mars. En dat was dit keer niet anders.

We schrijven 14 september, zaterdagavond. Ik ga met Annika de uitdaging aan om 80 km te lopen in Waalwijk waar de 39e editie van de 80 van de Langstraat wordt georganiseerd. We spreken af om rond 18.00 uur in Waalwijk te zijn. Hans brengt mij en blijft totdat wij gestart zijn. We drinken nog een drankje gezamenlijk bij de Italiaan maar omdat er geen plek voor is voor 6 personen (Dirk, Eelko en Rina zijn er ook) gaan wij buiten zitten voor een klein hapje. De temperatuur is goed, en het weerbericht voor de komende 24 uur is ook goed, het blijft droog en zaterdag zou het zelfs zonnig worden! Daarom zit ik in mijn korte (wandel)rokje waar ik goed spijt van ga krijgen maar daarover later meer.

Als het tijd is om naar de start te gaan hoeven wij maar een klein stukje te lopen, omdat het startvak aan de straat ligt waar de pizzeria zit. Handig! Er hebben zich 2476 personen ingeschreven, best een groot aantal en het duurt daarom ook lang voordat we eindelijk kunnen lopen. Er is veel publiek op de been, en we worden enthousiast aangemoedigd. Dit enthousiasme zullen we vaak tegenkomen onderweg, deze Kennedymars is heel geliefd bij de bevolking van Waalwijk en omstreken!
De eerste kilometers verlopen goed, en op 21 km kunnen we pas weer zitten en de extra tas krijgen. De transport service van de tassen is erg goed! Mijn tas heeft mijn startnummer 308 en is zo te vinden, de meeste tassen zijn trouwens al weg, wij zitten in de achterhoede.

In sporthal Die Heygrave in Vlijmen is het druk maar we kunnen zonder problemen gaan zitten. Eelko en Dirk zitten er al. Zij halen ons steeds in of wij zien ze weer langs de kant zitten en een biertje drinken. Zij zijn ook van de H.U.S. (Honden Uitlaat Service). Langs de route staan mensen met een hondje en dan gaan ze vragen of ze uitgelaten mogen worden. En soms lukt dat ook nog tot grote hilariteit.

Na een korte stop gaan we weer verder. Echter, de volgende rust is ook pas over 3 uur! En het is best koud, ik ben er slecht op gekleed want ik heb een korte broekrok aan en een T-shirt, mijn jasje is niet dik genoeg. Helaas kan ik mij ook niet warm lopen……dit verhoogt niet echt het wandelplezier maar omdat er zoveel afleiding is langs de route kan ik mij daarvoor afsluiten. En met Annika is het ook reuze gezellig! Ik scoor twee biertjes onderweg, het lijkt de vierdaagse wel! Zoveel publiek, zoveel muziek mijn oren tuiten ervan!

De tweede stop op 35 km is in Waalwijk, sporthal De Overlaat waar Annika naar een stopcontact zoekt voor haar telefoon, die dreigt namelijk leeg te lopen door de 80vandelangstraat app. In de gang ziet ze er eentje en we gaan daar zitten. Helaas is het wat koud daar dus opwarmen is er niet bij. We blijven nu wel iets langer zitten en er is genoeg te eten en te drinken. Ik neem een wit broodje kaas met warme thee en kom weer een beetje bij.

Bij het plaatsje Haarsteeg is een hele lange straat versierd met allerlei voorstellingen à la Linden tijdens de Nijmeegse, je kijkt je ogen uit! Ik probeer er foto’s van te maken maar helaas is mijn fototoestel niet toereikend genoeg, daarvoor verwijs ik je naar de officiële website van deze tocht.

Het is nog steeds donker en koud, we verlangen naar de zon. Pas na de derde stop in Waspik op 49 km, als we weer naar buiten lopen, zien we de maan helder schijnen. Het is windstil en de meeste mensen liggen op één oor, alleen de wandelaars niet. Het lijkt erop dat we alleen lopen, we zitten echt in de achterhoede. Langzaamaan wordt het toch lichter en de zon komt op om ons te verwarmen. Het is nu bijna 6.30 uur…….

Er zijn veel doorloopposten waar we wat te eten en te drinken kunnen krijgen, zoals thee, water en chocomel. Als wandelvoedsel prefereer ik boterhammen maar die zijn helaas zeer schaars. Alleen koeken…..heel veel koeken! Stroopwafels, roze koeken, appelflappen, liga koeken, muesli repen, gevulde koeken, speculaasjes noem maar op. Zelfs drop en chocolade is te krijgen. Goed bedoeld maar niet echt geschikt als wandelvoedsel! Er is ook fruit zoals banaan en appel. Soms ook komkommers of tomaatjes. Ik heb zelf wat krentenbollen meegenomen en een knijpyoghurt maar die is zó zuur! En mijn voeten gaan ook zeer doen….

Onderweg zien we de bordjes 40 km, 50 km en 60 km. Bij ieder bordje maken we een foto. Bij 60 kunnen we aftellen naar het eind. We zijn er allebei een beetje klaar mee en Annika beslist op dat moment dat dit haar laatste KM is. Ik denk er ook zo over, na 12 keer vind ik het welletjes!

Na 63 kilometer hebben we weer een hoofdpost in Dongen bij sporthal De Gaasjes waar we onze tassen kunnen krijgen. Dit keer zitten we in een grote tent waar we getrakteerd worden op worstenbroodjes. Lekker zout! Rina zit hier ook haar voeten te inspecteren. We blijven hier niet lang, we mogen nog 17 km bikkelen. Annika wisselt haar shirtje om, ik ben al blij met een stoel en doe even niks!

In Kaatsheuvel komen we Dirk, Eelko en Rina tegen, net als we het plaatsnaambord zien. We vragen een inwoner een plaatje te schieten, een mooie herinnering. Als we bijna bij het bordje van het 70-km punt komen, bel ik Hans op want ik dacht dat hij daar zou staan. Maar nee, dat was een communicatie foutje, hij staat er pas bij 75! Nou ja, maakt niet uit, die kilometers komen we ook wel weer door. We zoeken nog een plekje langs de route, want ik red het niet helemaal tot de 75 km. Vriendelijk publiek langs de route is bereid twee stoelen af te staan, we krijgen zelfs wat te drinken! De mensen zijn ook zo lief hier! Fantastisch gewoon.

Op het Anton Pieckplein is weer een doorlooppost en daar staat Hans ons aan te moedigen. Straks zie ik hem weer bij de finish. Dit is het 75 km punt en nu zitten we er allebei goed doorheen, nog “maar” 5 km maar dat lijken elastieken kilometers te zijn, de finishlijn komt maar niet in zicht.

Onderweg komen we een meisje tegen die het nog slechter heeft dan wij, ze loopt heel hard te huilen en wordt ondersteund door haar maatjes aan weerszijden. Ze denkt dat ze het niet gaat halen maar onze aanmoedigingen en die van haar vrienden helpen haar er doorheen. We zien ook Bernhard langs de kant, die heeft de strijd opgegeven en zit nu lekker langs de route met zijn vrouw. Gelijk heeft hij! Als het niet gaat dan is dat jammer maar helaas.

Wij gaan de strijd aan met de laatste kilometers. Als ik in de verte het karakteristieke gebouw zie van het raadshuis waar de finish is denk ik er eindelijk te zijn maar dat duurt voor mijn gevoel erg lang! Ik heb pijn, ben moe en ben er wel een beetje klaar mee nu, en Annika is het met mij eens dat het wel een erg lang “pleuris-eind” is, die 80 km!
Hans staat aan de finish ons op te wachten en maakt foto’s van ons glorieuze moment.

We hebben het gered binnen de 20 uur, we hebben zelfs nog een half uur over! Onze vrienden hebben het ook gered, die moesten zelfs hun best doen om niet te vroeg te finishen! Met een bos bloemen en twee blaren rijker meld ik mij af, haal mijn stempeltjes en mijn tas op en ga lekker een biertje 0,0 drinken met z’n allen op het terras naast de finish. Het is erg gezellig maar dan is het toch weer tijd voor afscheid. Moe maar voldaan ga ik in de auto zitten die gelukkig vlakbij staat en rijden we naar Spijkenisse. Om 18.00 uur duik ik mijn bed in, om 12 uur later weer wakker te worden………….mijn vierde 80 van de Langstraat en mijn 12e Kennedymars zit er weer op!

Ik kijk terug op een prachtig avontuur, met mooi weer, een goed verzorgde tocht, leuke doorkomstplaatsen, fijn publiek, genoeg te eten en te drinken, lieve vrijwilligers die niets teveel was, lieve wandelmaatjes, kortom een geweldige tocht! Maar of ik dit NOG een keer ga doen? Daar ga ik heel hard over nadenken!

Een mooi verslag, Ineke, van een top prestatie

Ik zie je volgende KM al wel weer aankomen hoor Ineke. In je (leuke) verslag zeg je dat je besloten hebt (net als tijdens je voorlaatste KM) dat dit je laatste wordt. Maar je rondt je verslag af met te zeggen dat je er nog hard over moet nadenken. Dus dat gaat al de goede (?) kant op. Het punt is dat je pijn en ellende heel snel vergeet. Wat overblijft zijn mooie herinneringen!

Zo is ut Ineke, en "wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt". Toch?

Mooi verslag, gefeliciteerd!