Ik heb zaterdag mijn 4e Kennedymars in twee jaar tijd uitgelopen.
Na twee keer Cuijk en een keer Waalwijk nu dus die van de RWV in Ridderkerk.
Het zou voor mij een andere tocht worden dan die voorgaande. In Cuijk liep ik samen met veel lopers van dit forum, in Waalwijk samen met mijn zus en zwager. Deze tocht zou ik alleen gaan lopen. Bij de start had ik meteen al het idee dat de pakweg 200 lopers die klaarstonden bijna allemaal doorgewinterde langeafstandlopers zijn en meerdere 80 km tochten per jaar lopen. Een sfeertje zoals bij andere (kortere) georganiseerde tochten. Mensen komen naar de start, starkaart ophalen, tocht lopen en weer naar huis. Verder geen poespas eromheen. Niks mis mee natuurlijk, gewoon meelopen en maar zien hoe het gaat.
Nou het ging best wel goed. Uitgaand van mijn altijd gemiddelde van 5 km/uur heb ik zelfs een half uur "te snel" gelopen want ik kwam na 15,5 uur lopen over de finish. Natuurlijk wel moe, beetje pijn aan mijn voeten maar geen blaren of andere ongemakken.
Ik heb al die tijd alleen gelopen, iets wat ik op kortere tochten prima kan, maar ik heb wel gemerkt dat het nu wel erg lang duurde. De kop was zeg maar halverwege al leeg en dan ga je andere dingen bedenken die minder goed voor het moraal zijn, zoals telkens kijken hoe lang het weer duurt voordat ik op de volgende post zou moeten zijn. En mezelf dan maar dwingen niet telkens op mijn horloge te kijken. Pas op de post mocht dat dan om te kijken of het klopte. Over de posten en verzorging overigens niet dan lof, prima geregeld allemaal.
Zoals het er nu voor staat ga ik in september nog de 80 van de Langstraat lopen. De entourage daar en ook de grotere diversiteit van het wandelpeloton spreekt me dan toch meer aan. Dan heb ik de vijf stempeltjes op de blauwe kaart compleet en ga ik eens nadenken of ik daarna nog meer Kennedy-marsen ga lopen.

O ja, wel nog een les geleerd deze keer:
Mijn kleine teentjes lieten me duidelijk weten dat je je teennagels beter kan knippen vóórdat je 80 km gaat lopen in plaats van erna

Ik heb nr 56 binnen! Het was niet altijd gemakkelijk; toen Danyell met haar camera in beeld kwam, was ze verbaasd, mij te zien. Ze dacht werkelijk gehoord te hebben, dat ik gestopt was

Ik was om 13.20 u binnen en heb er dus 14 u en 20 minuten over gedaan (inclusief de pauze's om te overwegen, of ik wel of niet door zou gaan........)

Gelukkig geen blaren, maar wél lang aanhoudende spierpijn.
Dat moet ik komend weekend dus iets anders aanpakken.

Helaas te laat voor het krantje, maar ik redde het echt niet eerder. Maar de mensen die ik ken lezen het of op Facebook, of op dit forum.

KM Ridderkerk-Dordrecht-?? (Toch stiekum Ridderkerk)

Na de mislukte KM in september en niet heel veel getrained te hebben spreek ik mijzelf moed in voor de start: Het zal zwaar worden. Ik zal vast "3x doodgaan" en mezelf enorm tegenkomen, maar denk je eens in hoe trots en blij je zal zijn als je het diploma in ontvangst neemt aan het einde vd rit. Zolang lijf en hart zich goed houdt, zie ik geen probleem om deze KM uit te lopen. Behalve dat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit en erg vermoeid ben, dan is het natuurlijk niet zo slim om een nacht over te slaan...


Bij de start tref ik een hoop bekenden maar als het startschot eenmaal geklonken heeft ben ik ze allemaal kwijt. Ik lijk het tempo niet te kunnen vinden en lijk wel stroop aan mijn schoenen te hebben. Na ong. 3 kwartier te hebben gelopen voel ik me zwak,duidelig,moe en heb het gevoel alof ik tegen een muur aan het lopen ben die niet meer weg wilt. Ook voelt het net alsof ik door het water loop, zo moeizaam gaat het. Ik zie in de verte twee bekenden en probeer bij hun aan te sluiten. Zij lopen meestal in de achterhoede, maar zelfs hen kan ik niet bijhouden! Daar schrok ik wel van en ik voel de moed in mijn schoenen zinken. Ik ben nog niet eens 5km onderweg... Bij de eerste rustpost op 9km zie ik dat ik blijkbaar toch een behoorlijk tempo heb, aan de klok te zien. Ik was even vergeten dat ik met de RWV loop, ookwel snelwandelvereniging. Blijkbaar liepen ook de achterhoede lopers nu een stuk sneller dan normaal. Geen wonder dat ik ze niet kon bijbenen! Tempo zit dus wel goed, alleen het gevoel van de muur en het water blijft evenals de duizelingen..

De volgende rustpost zit op 7km en deze komt vrij snel. Tot mijn grote vreugde komen we WEL langs Kinderdijk, ik dacht dat het bij de andere route was en het schijnt dat de maan er heel mooi op scheen. Maar omdat ik met mezelf een gevecht aan het voeren was kon ik er niet van genieten. Ik besloot dat als dit gevoel aanhield, ik toch bij de 40km zou stoppen want dit hield ik echt niet vol. Zelfs de gedachte aan 40km was me al teveel. Ik wist dat ik het zwaar zou krijgen onderweg, maar 2x binnen 15km?! Bij de tweede rustpost kon ik even zitten en nam ik een bak koffie. Toen ik net was vertrokken riep iemand mijn naam, en een vd achterhoede lopers (liep samen met een andere vrouw) hadden een plaspauze gehouden en liepen daardoor achter me. Nu kon ik hun tempo wel prima volgen en ik was blij met wat afleiding. Langzaam brokkelde de muur af en liep ik wat prettiger. Vanaf hier zouden de rustposten ook ong. om het uur komen, wat een luxe! En dat werkt mentaal ook wel fijn.

Na ong. een hlf uur was de muur en alles weer terug, het fijne lopen was dus van korte duur. Bij de derde rustpost nam ik wederom een koffie en toen leek weer de muur weg te gaan. Ik begon een verband te zien tussen het slechte lopen en cafeine! Ik vertelde de dames van mijn bevindingen en vanaf toen werd besloten bij elke rustpost naar koffie of cola te zoeken voor mij. Terwijl ik nog niet zo heel lang had besloten nu definitief te stoppen op de 40km begon ik me steeds beter te voelen. Mijn lijf en voeten konden nog wel even door, zeker met zoveel rustposten in het vooruitzicht. En zolang die duizelingen en het zwakke gevoel wegbleef, moest 80km lukken! En nogmaals dacht ik aan het moment dat ik het diploma zou krijgen.. Normaal geef ik niets om die velletjes papier, en verdwijnen ze in de Prullenbak, maar deze zou wel speciaal zijn!

Op 40km besloot ik door te lopen. Vanaf nu kon ik niet meer uitvallen, want er was geen bushalte of station in de buurt waar ik bij mijn tas kon, en zonder tas naar huis vertekken leek me niet zo slim. Vlak voor de rust hadden wij ons nog verrekend. Ik had gedacht dat we nog 9u de tijd hadden voor de volgende 40km, en aangezien je 18u over deze KM mag doen, zou het betekenen dat we ook 9u over het eerste stuk hadden gedaan, terwijl het laatste stuk juist langzamer gaat. Bleken we 7,5u over het eerste stuk te hebben gedaan, dus we hadden alle tijd voor het tweede stuk.

Ik voelde me nog steeds goed, nu was het aan een vd dames om af en toe een dip te hebben. Nu kon ik haar opvangen en zorgen dat ze genoeg bleef drinken. We hadden besloten om met zn drieen verder te gaan, en zo zijn we ook gefinnisht.

Maar 0p 60km kreeg ik weer een enorme dip. Ik voelde me hetzelfde als tijdens de Kippenloop vorig jaar, en toen was mijn hart weer ophol geslagen. Ik had wel net een pilletje in genomen, maar schrok wel van deze klachten. Ik was blij dat de rustpost dichtbij was en ben meteen naar de EHBO gegaan. Die konden helaas niets voor mij betekenen, ze hadden geen bloeddrukmeter of hartslagmeter en ik had de mijne niet bij me. Ik trok me terug op het toilet focuste me op mijn hartslag. Het leek niet abnormaal te zijn, maar helemaal zeker wist ik het niet. Ik bedacht me dat het ook van het pilletje kon zijn die ik net had genomen, dat zorgt ervoor dat mijn bloeddruk laag blijft en mijn hartslag niet teveel kan stijgen. Dat kan ook behoolijke duizelingen veroorzaken en tel daar bij op dat ik er al 60km op had zitten en die vermoeidheid niet meer gewend ben, dan heb je feest. (not!)

Na een iet wat lange rust toch verder gegaan en heel langzaam verdween de muur weer en ging het beter. En toen wist ik het: KM nr 28 ga ik nu eindelijk uitlopen in het gezeldschap van deze dames! Bij de finish waren we stom verbaast: We bleken nog een uur over te hebben! Bijna 17u hebben we erover gedaan wat voor mij op dit moment zeer netjes is, zeker met de vele rustposten onderweg waar ik overal even gezeten heb.

Nu achteraf heb ik een vermoeden waar de klachten vandaan kwamen. Ik was blij dat cafeine hielp, maar ga ook even nadenken hoe ik dit een volgende keer kan voorkomen en ik denk dat ik het antwoord al heb. De volgende Kennedymars wil ik eind augustus gaan lopen, maar ik schrijf me nog niet in. Dat kan tot 15 augustus meen ik, dus nog tijd zat.

Wat een creatieve mensen ook die het parcours hebben uitgezet: van ludieke teksten op het parcours en handig gebruik van bestaande wegmarkeringen tot oog voor de omgeving (in Dordrecht was de tekst "dagmars" in een van de teksten op de muur vakkundig vervangen voor "Kennedymars").

Helaas te laat voor het krantje, maar ik redde het echt niet eerder. Maar de mensen die ik ken lezen het of op Facebook, of op dit forum.

KM Ridderkerk-Dordrecht-?? (Toch stiekum Ridderkerk)

Na de mislukte KM in ............. vandaan kwamen. Ik was blij dat cafeine hielp, maar ga ook even nadenken hoe ik dit een volgende keer kan voorkomen en ik denk dat ik het antwoord al heb. De volgende Kennedymars wil ik eind augustus gaan lopen, maar ik schrijf me nog niet in. Dat kan tot 15 augustus meen ik, dus nog tijd zat.

Van harte geproficiteerd. dat was dus even buffelen. Maar ja, "kippenloop" en "dipsaus" . . . . hmmmm. . . . dat gaat niet samen. Misschien te snel van start gegaan? Daar tuin ik ook nog geregeld in.
Geniet er maar van. CU.
Ook de overige W4W-bikkels die de finishlijn al of niet hebben gehaald, van harte.

Eeh, Bernard, je loopt behoorlijk achter want je reageert op een berichtje van 12 mei 2018.