Walkers4Walkers.nl

Mooi fotoverslag Maike!

En dan nu een verslag van mijn debuut als 'sluitloper'. Helaas geen foto's gemaakt want met in je ene hand een vuilniszak en in je andere hand een kniptang, is dat eigenlijk niet goed mogelijk.

Bij de start de andere 'knikkers' ontmoet en meteen kennis gemaakt met de reputatie van het GGG. Deze heren lopen op bier en worden dan ook nog eens heel muzikaal. Maike was als 'mater familias' goed zichtbaar met een vlaggetje met verlichting. Ik zag ze na de start nog een tijdje voor me uit lopen maar verloor ze al wel vrij snel uit het oog.

Ik vertrok dus als allerlaatste en moest gedurende de tocht opletten dat ik de laatste bleef. Ik haalde wel eens mensen in (maximaal 6) en dan wachtte ik ze verderop bij een afslag weer op. Zo kon ik toch een beetje mijn eigen tempo blijven lopen (zeker in het begin). Het vertrek was heel mooi, via 'de oversteek' liepen we naar de overkant van de Waal en dan linksaf de dijk op richting Oosterhout Slijk Ewijk. Dat was een voorproefje van de komende 4-daagse waarbij ik me opeens realiseerde dat je dan rekening moet houden met de eerste uren 'file lopen' want dan zitten alle mensen nog dicht op elkaar en er is echt weinig ruimte, maar dat terzijde. Doordat ik achteraan liep zag ik voor me een heel lang lint met rode lampjes (iedereen kreeg een wit en rood lampje en een veiligheidshesje voor de zichtbaarheid 's nachts). Ook zonder foto kunnen jullie je wel voorstellen hoe mooi dat eruit zag.

Het losknippen van de bordjes was in het begin een drama. Behalve dat de bordjes vrij hoog hingen (ik moest de hele tijd boven mijn hoofd werken), had ik een botte tang mee gekregen. Gelukkig konden ze me bij de eerste rust een snoeischaar geven waarmee het veel beter lukte. Fysiek is het in zoverre zwaar dat je steeds even stil moet staan om een pijl los te maken en op te bergen, het is dus 'stukje wandelen, stil staan, stukje wandelen enz., en dat 40 kilometers lang). Ook wordt de zak in je hand steeds zwaarder en kunnen je armen ook niet lekker meebewegen met je wandelritme. Bij elk 5 kilometer bord en/of bij een rust kon ik een volle tas achterlaten. De volgende keer ga ik toch kijken of ik een schoudertas (die je schuin over je borst draagt) kan lenen die groot genoeg is en aan de bovenkant open is, zodat je de bordjes er snel in kunt doen. Op het moment dat je ze ergens achter kunt laten, doe je ze dan over in een plastic vuilniszak.

Behalve dat je de hele tijd met een vorm van intervaltraining bezig bent en je snelheid moet kunnen aanpassen, moet je ook rekening houden met erg lang rusten (zo'n 3 kwartier per rust voordat de laatsten daar weer vertrekken en je er achteraan kunt). Gelukkig heb ik met de W4W-ers voldoende getraind op het nemen van lange rusten.

Hulp onderweg was overigens heel goed geregeld, na een telefoontje met de organisatie kwam er altijd snel een bezemscooter of -wagen om iemand op te halen. Mensen werden ook niet echt overgehaald om door te lopen. "Wilt u stoppen? Oké, we komen u halen." Dat was voor mij als sluitloper wel zo gemakkelijk. Onder de moslim-deelnemers (deels met een verleden als vluchteling) waren ook relatief veel uitvallers omdat het Ramadan is en de nacht maar heel kort was en ze dus al na 05:00 uur niets meer mochten eten of drinken. Wat dat betreft is het tijdstip van deze tocht niet goed gekozen. De laatste 5 kilometers (die tot de zwaarste kilometers behoorden met veel klimmen en dalen) begeleidde ik een stel van wie de jongen erg last had van zijn hamstrings. Na 1,5 uur (!) slenteren kwamen we aan bij de finish waar een team van vrijwilligers toch nog klaar stond om ze applaudiserend binnen te halen (klasse!!). Een vrouw kwam naar me toe lopen om me de hand te schudden en ze vertelde me hoe blij ze was dat ik deze tocht had gelopen en vervolgens deelde ze me haar ervaringen als vluchteling. Dan krijg je echt het gevoel dat je het ergens voor doet.

Samengevat, wat vond ik ervan?
's Nachts lopen en het langzaam licht zien worden: geweldig.
De tocht zelf: mooie route, goed georganiseerd en goede sfeer onderling.
Sluitloper zijn en pijlen ophalen: zwaar maar goed te doen en voor mij waarschijnlijk gemakkelijker dan voor iemand die alleen lekker loopt in zijn/haar eigen (vaak hoge) tempo. Ik kwam pas om half 12 aan bij de finish, dus je bent echt heel lang onderweg. Het lijkt me wel leuker om met iemand of een paar mensen samen te doen.

Mooi verslag Truus zo van "de achterkant" gezien.
Goed gedaan! Taak en Verslag.

Truus, wat heb jij je ingezet voor Stichting Vluchteling!Fijn dat je je ervaringen deelt hier, daar doet het achterlopersploegje van volgend jaar z'n voordeel mee.

Een van onze "Knikkers" vroeg zich tijdens de tocht hardop af, wat dat toch voor verschijnsel is: velen zijn bereid om geld te geven en/of te wandelen voor het goede doel. Maar er zijn er maar weinig, die gratis de zwaardere taak van laatste loper/pijlenophaler willen vervullen.

Kijk, dit is misschien een mooie wandeluitdaging voor volgend jaar.

Mooi verslag Truus, en wat lief dat jij sluitloper wilde zijn.

Dankjewel.
Ik vond het ook wel een uitdaging en het is zeker een goede training geweest.

Dat heb je goed gedaan Truus!! Ik heb er vorige week serieus over nagedacht om met je mee te lopen als laatste loper, maar mijn conditie/gezondheid gaat nu even voor en een nacht overslaan zag ik daarom nu niet zo zitten Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Zou leuk zijn. Gezellig!

Ik zag ook het meest op tegen die nacht overslaan, maar dat valt tot nu toe reuze mee. Vooruit slapen lukte niet (zaterdag overdag wel rustig aan gedaan), gistermiddag een kleine 4 uur geslapen (dat lukte wel) en daarna gewoon weer de avond actief geweest (op stap met m'n schoonmoeder). Nu aan het werk na een normale nacht (erg lekker en diep geslapen).

De rammadam is niet elk jaar rond dezelfde tijd.
Nu was het voor de deelnemende Moslims echt een uitdaging.